แอเรียนยิ้มออกมาด้วยความขมขื่น “คุณคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้ามาร์ครู้ว่าคุณเลี้ยงอาหารฉัน? ฉันมีชู้นะคะ คุณในฐานะที่เป็นเพื่อนกับเขาคุณไม่ควรโกรธฉันด้วยเหรอคะ?”
“ไม่มีทาง นั่นเป็นปัญหาระหว่างคุณสองคน ตราบใดที่คุณยังไม่หย่ากัน คุณก็ยังเป็นพี่สะใภ้ของผม คุณจะพูดอะไรก็ตาม จะไม่เกิดขึ้น” แจ็คสันไม่คาดหวังว่าแอเรียนจะพูดตรง ๆ เช่นนี้
ทิฟฟานี่ตกตะลึงไปโดยปริยาย “เธอกำลังพูดอะไรอยู่แอริ? มีชู้อะไร? เกิดอะไรขึ้น? ทำไมฉันไม่รู้เรื่องนี้? ฉันก็สงสัยว่าทำไมมีท่าทีแปลก ๆ เกิดขึ้นระหว่างคุณสองคน...”
แอเรียนรู้ว่าทิฟฟานี่เป็นคนดีมาก เธอจะไม่ยอมถอยจนกว่าจะอธิบายสถานการณ์ที่เกิดขึ้นให้ชัดเจน ดังนั้นเธอจึงเล่ารายละเอียดทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้เธอฟังอีกครั้งหนึ่ง
ทิฟฟานี่ตกใจมาก “เธอโดนใส่ร้ายอย่างเห็นได้ชัด แล้วมาร์คก็ไม่เชื่อเธออย่างนั้นเหรอ?”
แอเรียนก้มหน้าลง “มันไม่สำคัญสำหรับเขา อย่างนั้นมั้ง? มันเป็นเรื่องจริงที่ว่าฉันไปเจอวิลในระหว่างช่วงพักกลางวัน เรื่องนี้จะไม่เกิดขึ้นเลยถ้าฉันไม่ไป มันเป็นความผิดของฉัน ฉันยอมรับมัน”
แจ็คสันพูดขึ้น “เอาล่ะ ไม่ต้องพูดอะไรถึงเรื่องนั้นกันแล้ว ทานอาหารเถอะ จากนั้นผมจะพาคุณสองคนไปช็อปปิ้ง วันนี้ผมจะจ่ายเงินให้ทุกอย่าง ไม่จำเป็นต้องเกรงใจผม”
แม้เขาจะเสนอแบบนั้น ทว่าบรรยากาศก็ยังคงน่าหดหู่ มื้อนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกหดหู่ เมื่อพวกเขาโผล่จากไวท์ วอเตอร์ส เบย์ คาเฟ่ และมาที่ช็อปปิ้ง เซ็นเตอร์ พวกเขาซื้อของเพียงไม่กี่ชิ้นพอเป็นพิธี ก่อนที่พวกเขาจะกลับ จู่ ๆ แอเรียนก็กอดทิฟฟานี่เอาไว้แล้วพูดขึ้น “ฉันไม่อยากกลับบ้านเลยทิฟฟ์ ฉันไปอยู่กับเธอได้ไหม? คฤหาสน์เทรมอนต์รู้สึกว่างเปล่า ฉันกลัว...”
แจ็คสันมองไปด้วยใบหน้าเฉยเมย คฤหาสน์เทนมอนต์มีขนาดใหญ่ ทว่ามันเต็มไปด้วยสาวใช้และบอดี้การ์ด มันจะว่างเปล่าได้อย่างไร? เป็นเพียงการที่ไม่มีอีกคนอยู่ใกล้ ๆ ก็เท่านั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
มีนิยายหลายเรื่องที่หยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหวเลยค่ะและมีแต่เรื่องเดิมฯไม่มีเรื่องใหม่ฯให้อ่านบ้างเลย...