เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 296

เมื่อมาถึงที่ห้างสรรพสินค้าแอเรียนก็รู้สึกตื่นตากับสิ่งที่เห็น เธอเลือกซื้อสินค้าราคาถูกและตั้งใจจะไม่ซื้ออะไรแพงเกินไป

ในทางกลับกันลิเลียนเอ้อระเหยอยู่ที่เคาน์เตอร์ของแบรนด์ใหญ่ ๆ เธอฉวยโอกาสตอนที่ทิฟฟานี่ไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อดึงความสนใจของแอเรียน “แอริ ดูเสื้อผ้าสวย ๆ ตรงนั้นสิ ป้าไม่ได้ซื้อเสื้อผ้าใหม่มาเป็นเวลานานแล้ว ลูกสาวป้าช่างไร้ประโยชน์ เมื่อก่อนป้าเคยตามใจเธอมากแต่ตอนนี้เธอไม่แม้แต่จะซื้อเสื้อผ้าให้ป้าสักชิ้น”

แอเรียนขืนใจตัวเองและถามว่า “ถ้าอย่างนั้น ให้หนูซื้อให้ไหมคะ? หนูออกมาจากบ้านเทรมอนต์แล้วดังนั้นหนูต้องเอาชีวิตรอดด้วยตัวเอง หนูจึงมีเงินไม่มาก หนูสามารถซื้อให้ได้แค่ชิ้นเดียว…”

“ได้ ได้ ได้” ลิเลียนรีบตอบอย่างรวดเร็ว “แค่ชิ้นเดียว หนูแอริน่ารักที่สุด!”

แอเรียนปาดเหงื่อเมื่อเธอเห็นป้ายราคาของกระโปรงที่ลิเลียนเลือกมา วันนี้เธอไม่ได้พกเงินสดมามากนัก ตอนที่มองผ่าน ๆ เนื้อผ้าของกระโปรงสามส่วนนั้นดูเหมือนจะบางมากแต่กลับราคาเกิน 3,000 ดอลลาร์… เสื้อผ้าที่บ้านของเธอไม่มีชิ้นไหนราคาแพงเท่านี้เลย ตอนนี้เธอเห็นอกเห็นใจความรู้สึกของทิฟฟานี่แล้ว การที่มีแม่แบบลิเลียนจะทำให้ทิฟฟานี่กลับไปมีฐานะที่ดีกว่าตอนนี้ได้ยาก!

แอเรียนขี้อายและขี้เกรงใจเกินไปที่จะยอมรับว่าเธอมีเงินไม่พอ มิหนำซ้ำผู้ช่วยฝ่ายขายได้จัดการนำกระโปรงใส่ถุงเรียบร้อยแล้วด้วย เธอลังเลเมื่อเธอหยิบกระเป๋าสตางค์ที่บรรจุบัตรเครดิตแบล็กการ์ดของมาร์คขึ้นมา เธอลืมคืนมันให้กับเขาและตอนนี้เธอก็สงสัยว่าบัตรนั้นจะถูกยกเลิกไปแล้วหรือยัง

ผู้ช่วยฝ่ายขายเดินมาหาแอเรียนและพูดด้วยความสุภาพว่า “คุณผู้หญิง รบกวนชำระเงินทางนี้ค่ะ”

แอเรียนยืดตัวให้หนักแน่นและดึงแบล็กการ์ดออกมา “คุณลองรูดบัตรนี้ได้ไหม?”