เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 298

แอเรียนไม่ได้ต้องการที่จะย้ายออก “ทิฟฟ์ ฉันรู้ว่าเธอหวังดี แต่ที่ฉันย้ายมาที่นี้ก็เพราะว่าฉันไม่ต้องการที่จะอยู่คนเดียว เราทำได้น้า ฉันจะแยกเงินสำหรับข้าวปั้นและค่าใช้จ่ายส่วนตัวของตนเองตอนที่เงินเดือนฉันออก ที่เหลือฉันจะให้เธอเพื่อจ่ายค่าอาหาร ค่าเช่า ค่าน้ำ ค่าไฟ และอื่น ๆ ทีนี้ถ้าแม่เธอมาขอเงินฉัน ฉันก็จะไม่มีเหลือให้เขาแล้วเพราะเงินของฉันจะอยู่ที่เธอหมด”

ทิฟฟานี่ทำได้เพียงตกลง “นั่นคงเป็นทางออกเดียวของเรา อย่าคิดมากนะ เธอไม่ค่อยกินอะไรที่บ้านนอกจากช่วงวันเสาร์-อาทิตย์ อยู่แล้ว เธอไม่จำเป็นต้องช่วยค่าอาหารหรอก หลังจากที่จ่ายค่าเช่า ค่าน้ำ ค่าไฟ และอย่างอื่นแล้วฉันจะเก็บส่วนที่เหลือไว้ให้เธอ ฉันจะไม่ใช้มันเด็ดขาด แค่อย่าให้แม่รู้ว่าเรามีเงินก็พอ”

พอแอเรียนกำลังจะนอนทิฟฟานี่ก็อุทานขึ้นมา “แอริ ดูนี่สิ มีคนถ่ายรูปเราตอนที่พวกเรากำลังซื้อไข่ม้วน! มีรูปตอนที่พวกเรากำลังกลับบ้านด้วย กำลังเป็นที่ลือกันว่าเธอหย่ากับมาร์คและย้ายออกจากคฤหาสน์ เทรมอนต์ แล้ว ในข่าวบอกว่าเธอกำลังเช่าที่พักอยู่กับเพื่อน พวกเขาสงสัยว่าเธอไม่เหลือเงินสักบาทและกำลังใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก! อะไรนะ? สื่อพวกนี้น่าขยะแขยงมาก! ทำไมพวกเขาต้องอยากให้คนอื่นหย่ากันด้วย?”

“เขาเขียนว่าอะไรอีกไหม?” แอเรียนถามพลางรู้สึกได้ถึงอาการปวดหัวที่กำลังจะมา

เสียงของทิฟฟานี่เข้มขึ้นเมื่อเธอพูดว่า “มันบอกว่า… เหตุผลที่เธอหย่ากันเพราะเธอยอมรับกับมาร์คว่าเธอตั้งใจนอกใจเขาในอดีต เขาว่ากันว่าคงจะเป็นเรื่องจริงเพราะพวกเธอหย่ากันเงียบ ๆ และเธอออกมาเหมือนคนจรจัดที่น่าสมเพชอย่างกับเธอถูกไล่ออก พวกเขาบอกว่าเธอเป็นพวกที่ทดแทนน้ำใจคนอื่นโดยการชั่วร้ายใส่เขา!”

พอแอเรียนได้ยินเช่นนั้นเธอก็รู้สึกไม่พอใจเป็นธรรมดา ใครจะสามารถทนต่อคำสบประมาทและคำวิพากษ์วิจารณ์ที่ไร้เหตุผลเหล่านี้ได้? โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันไม่เป็นความจริง? อย่างไรก็ตาม เธอไม่อาจทำอะไรได้ เธอมองไปที่วันของการรายงาน นั่นก็ผ่านมาหนึ่งสัปดาห์แล้วแต่เรื่องนี้ก็ยังคงเป็นประเด็นร้อนอยู่ดี นั่นหมายความว่ามาร์คเลือกที่จะเงียบเพื่อให้ทุกคนคาดเดาและประณามเธอเอง เขาไม่สนใจพอที่จะยุติข่าวลือเหล่านี้

“ฉันรู้ ไม่เป็นไร ปล่อยพวกเขาไปเถอะ” แอเรียนไม่อยากสนใจและเธอก็ไม่มีอารมณ์ที่จะสนใจด้วย

พอทิฟฟานี่เห็นว่าแอเรียนอารมณ์ไม่ดีเธอก็หยุดพูด เธอไปหยิบเสื้อผ้าที่แอเรียนใส่ไม่ได้แล้วและได้ให้เธอไว้มาดู “แอริ เสื้อผ้าพวกนี้ฉันใส่ได้พอดีเลย เธอผอมกว่าฉันอีกทำไมเธอถึงใส่ไม่ได้ละ?”