เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 304

เมื่อใกล้ถึงเวลาเลิกงานแจ็คสันได้ส่งข้อความหาทิฟฟานี่ “ผมมีนัดทานข้าวที่ต้องไป เพราะฉะนั้นผมจึงไม่สามารถไปดูแลคุณได้ อย่าลืมนะ ห้ามกินสิ่งต้องห้าม”

ทิฟฟานี่งงงวย ทำไมเขาถึงใจดีจัง? อย่างกับว่าลูกเป็นของเขา เนื่อจากทิฟฟานี่ไม่ได้ตอบข้อความนั้นเธอจึงกลับบ้านด้วยความรู้สึกที่รับรู้ได้ถึงความหงุดหงิดของแจ็คสัน

พอถึงบ้านเธอก็พบกับลิเลียนที่กำลังรับประทายผลไม้บนโซฟา “ทิฟฟ์ แม่ไม่มีเงินเหลือแล้วและน้าเรเน่ก็ชวนแม่ไปเล่นไพ่นกกระจอกคืนนี้ด้วย เอาเงินให้แม่ 300 ดอลลาร์ซิ”

“สามร้อย? แม่เอาหนูไปขายเลยไหม? แม่ยังต้องกินอยู่ไหม? ยังเปิดแอร์ด้วย? แม่แพ้ตลอดแต่ก็ยังจะไปเล่น หนูหมดคำจะพูดกับแม่เลยจริง ๆ” ทิฟฟานี่เปลี่ยนร้องเท้าและเดินเข้าห้องตัวเอง

สีหน้าของลิเลียนเปลี่ยนเมื่อเธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ดังขึ้น “ถ้าอย่างนั้นเธอคิดว่ามาร์คจะให้เงินรางวัลฉันไหมถ้าฉันจะไปบอกเขาเรื่องที่แอเรียนท้อง? ถ้าเธอไม่ให้เงินฉัน ฉันก็ต้องจำเป็นที่จะ ‘หา’ เงินเอง ไม่แน่เขาอาจจะตกลงที่จะให้ฉัน 150,000 ดอลลาร์ ก็ได้นะถ้าแลกเปลี่ยนกับข้อมูลที่มีประโยชน์เล็กน้อย ว่าไง?”

เมื่อทิฟฟานี่ได้ยินเช่นนั้นเธอก็รีบเดินต่อม ๆ ออกมาจากห้องเธอ “แม่กล้าดียังไง! ลิเลียน เลน ฉันเพิ่งจะรู้ว่าเธอทำได้ทุกอย่างเพื่อเงิน! มีศักดิ์ศรีบ้างสิแม่! แม่ไม่มีศีลธรรมเอาสะเลย! ถ้าแม่กล้าทำหนูก็จะตัดความสัมพันธ์กับแม่ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป แม่จะไปไหนก็ไป แม่ยังแข็งแรงดี ไม่ได้ป่วย และแม่สามารถดูแลตัวเองได้ กฏหมายก็ทำอะไรหนูไม่ได้ แม่ยังไม่ได้จนถึงขั้นที่ต้องขอเงินช่วยเหลือจากคนอื่นด้วยซ้ำ!”

ลิเลียนยังคงไม่หยุดยั้ง “ใช่ ฉันยังไม่ได้ถึงขั้นนั้น แต่ถ้าเธอไม่ให้เงินฉัน ฉันจะทำแบบนั้นแน่นอน ความจนมันคือโรคร้าย มันทำให้คน ๆ นึงเป็นบ้าได้ ฉันจะทำอะไรก็ได้ไม่ว่าเธอจะคิดอย่างไร”