เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 305

แอเรียนพูดไม่ออกขณะเดินไปทำความสะอาด อาหารที่ซื้อกลับบ้านมาสองวันที่แล้วมีกลิ่นที่น่ากลัวราวกับว่ามันเริ่มเน่า การตั้งครรภ์ทำให้เธอไวต่อกลิ่นมากขึ้น เธอจึงไม่อาจหักห้ามตนเองไม่ให้คลื่นไส้อาเจียนได้ เมื่อลิเลียนตระหนักถึงสถานการณ์เธอก็อุทานว่า “ป้าลืมไปว่าหนูท้อง! ปล่อยมันไว้ เดี๋ยวป้าเก็บเอง หนูไปล้างตัวแล้วไปพักผ่อนซะ! หนูอยากกินอะไรไหม? เดี๋ยวป้าสั่งมาให้!”

แอเรียนส่ายหัวพร้อมกลั้นหายใจและเก็บขยะออกจากโต๊ะกาแฟ “คุณป้าเลน ทิฟฟ์ก็เหนื่อยจากงานเหมือนกัน คุณป้าไม่ควรสร้างภาระให้เธอด้วยงานเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้ ทั้ง ๆ ที่คุณป้าสามารถจัดการมันเองได้ งานอื่น ๆ เช่นถูพื้นหรือทำความสะอาดบ้านค่อยทำในช่วงสุดสัปดาห์ก็ได้”

ลิเลียนพยักหน้าเห็นด้วยแต่สายตาของเธอจับจ้องไปที่โทรทัศน์ทำให้เห็นได้ชัดว่าเธอเพียงแค่ตอบกลับลวก ๆ ไปอย่างนั้น

แอเรียนไม่อยากพูดอะไรอีก จึงยิบเสื้อผ้าแล้วตัดสินใจที่จะไปอาบน้ำ

วันนี้เธอเลิกงานค่อนข้างเร็ว แต่ก็ยังรู้สึกอ่อนเพลียอยู่ดี สิ่งที่เธออยากทำก็คือการนอนหลับให้เต็มอิ่ม แต่เธอกลับหิวมากกว่า ในตัวเธอไม่เหลือพลังงานแม้แต่หยดเดียว

เมื่อเธอออกจากห้องน้ำลิเลียนก็ยื่นจานที่เต็มไปด้วยผลไม้ให้เธอ “กินอะไรก่อนสิ ถ้าหนูไม่ชอบก็ไปขอให้ทิฟฟ์ทำสิ่งที่หนูต้องการได้ อีกอย่าง ป้าจะถามว่าหนูจะรอให้คลอดก่อนที่จะบอกมาร์คเกี่ยวกับลูกจริง ๆ หรอ? ถ้าบอกเขาตอนนี้ เขาคงไม่ห้ามให้หนูเก็บลูกไว้หรอก หากหนูยอมทำตามเงื่อนไขของพวกเทรมอนต์ หนูจะเป็นดั่งราชินีที่มีคนคอยบริการมากมาย ที่นี่หนูจะต้องทำงานหนักทุกวัน มันจะเหนื่อยเอานะ”

แอเรียนคิดในใจว่าการที่เธออยู่ที่นี่นั้นรบกวนลิเลียนรึเปล่า เธอรู้สึกเสียใจเมื่อคิดว่าตนเองไม่ถูกต้อนรับ เธอจึงถามเบา ๆ ว่า “หนู… หนูรบกวนคุณป้ารึเปล่า?”