เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 315

แอเรียนคิดไม่ออกเหมือนกันว่ามาร์คกำลังคิดอะไรอยู่ เธอเองก็แปลกใจเหมือนกันว่าทำไมเขาถึงไม่ได้พูดถึงลูกเลย แต่พอนึกได้ว่าเขาเป็นคนที่เย็นชา ทุกอย่างก็ชัดเจนขึ้น ผู้ชายแบบนั้นคงไม่คิดอะไรมากกับลูกจากสายเลือดตัวเองแค่คนเดียวหรอก เขาบอกว่าเขารักเธอ นั่นเป็นคำโกหกรึเปล่า? หรือ… นั่นมันเป็นเรื่องอดีตไปแล้ว?

ทิฟฟานี่ระบายความผิดหวังของเธอกับรถ Audi ตอนที่พวกเขาออกมาจากคฤหาสน์ เทรมอนต์ “ถ้าฉันมีเงินมากพอที่จะปฏิเสธ ฉันจะไม่ยอมขับรถคันนี้อีก ใครอนุญาตให้มาร์คได้มีเงินเยอะขนาดนี้? ในเวลาแบบนี้เราไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากว่าต้องก้มหัวยอมพวกคนเลว รวมถึงแม่ของฉันด้วย ขืนถ้าเธอยังอยู่ต่อที่บ้านเรา แม่จะต้องคิดทำอะไรไม่ดีอีกแน่ ๆ ถึงเวลานั้นเราอาจจะไม่มีปัญญาแก้ปัญหาที่แม่จะสร้าง ภายในวันสองวันฉันจะช่วยเธอหาห้องใหม่ มันจะดีกว่าหากเธอย้ายออก ฉันจะไปเยี่ยมเธอบ่อย ๆ และฉันจะคอยไปรับไปส่งเธอที่ทำงานทุกวัน ฉันไม่ได้พยายามจะไล่เธอออกนะ ; ฉันต้องบอกให้เธอเข้าใจฉันในจุดนี้ก่อน เธอรู้ว่าฉันทำเพราะหวังดีกับเธอใช่ไหม?”

ครั้งนี้แอเรียนไม่ปฏิเสธความช่วยเหลือ การย้ายออกเป็นความคิดที่ดี แค่มีลิเลียนอยู่ด้วยทิฟฟานี่ก็หงุดหงิดมากพอแล้ว เธอกลัวว่าถ้าเธอขืนอยู่ต่อทิฟฟานี่ต้องเป็นบ้าแน่ ๆ

ในโลกนี้ เงินจะช่วยได้ทุกอย่าง ไม่นานพวกเธอก็หาห้องเช่าใหม่ได้ -- ทิฟฟานี่จัดการเองทุกอย่าง แอเรียนเพียงแค่ต้องย้ายเข้าเท่านั้นเอง ที่พักใหม่ของเธอไม่ใกล้ไม่ไกลจากที่พักทิฟฟานี่นัก ชุมชนแถวนั้นก็ไม่แย่เหมือนกัน มันเป็นห้องคอนโด 1 ห้องนอนและ 1 ห้องนั่งเล่น เธอมีพื้นที่เหลือเฟือที่จะใช้อยู่อย่างสบาย

แอเรียนย้ายออกพร้อมกับจับข้าวปั้นใส่สายจูง มันดูไม่ดีหากว่าเธอจะทิ้งข้าวปั้นไว้ที่บ้านทิฟฟานี่ อีกอย่าง ข้าวปั้นจะซึมทุกทีที่แอเรียนไม่อยู่ เธอจึงไม่อยากทอดทิ้งมันไม่ว่าจะยังไงก็ตาม

วันแรก ๆ ในห้องใหม่ของเธอ เธอไม่อาจนอนหลับได้เพราะยังไม่คุ้นเคยกับเตียงใหม่ เธอกลายเป็นคนเป็นโรคนอนหลับยากและการตั้งครรภ์ของเธอทำให้เธอต้องตื่นขึ้นมาบ่อย ๆ ในช่วงกลางคืน เธอจึงแทบไม่ได้นอนเลย พอเธอถึงที่ทำงานใต้ตาเธอก็ดำและเธอก็ดูเหนื่อยและซีดมาก

ถึงแม้ว่าเอริกจะตามข่าวไม่ค่อยทันชาวบ้าน แต่ตอนนี้เขาก็คงจะรู้ได้แล้วแหละว่าแอเรียนท้อง เมื่อเขาเห็นสีหน้าของแอเรียนเขาถึงกับกระวนกระวาย “นี่… ทำไมคุณไม่ย้ายกลับไปอยู่ที่คฤหาสน์ เทรมอนต์ ระหว่างที่คุณท้องก่อน? เห็นคุณทรมานตัวเองแบบนี้แล้วมันน่ากลัวชะมัด คุณเป็นอย่างไรบ้าง? ทำไมถึงหน้าซีดจัง? อย่างกับว่าคุณไม่ได้นอนเลย”

แอเรียนรู้สึกเขินอายเล็กน้อย “ฉันเพิ่งย้ายเข้าที่ใหม่และยังไม่ชินกับมัน เตียงใหม่ทำให้ฉันนอนไม่หลับ อีกวันสองวันฉันคงจะชิน ไม่เป็นไร ฉันรู้จักร่างกายตัวเองดี ไม่ต้องห่วง”