เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 317

เฮเลนหยิบโฉนดทรัพย์สินและบัตรธนาคารออกจากกระเป๋าเงินของเธอ “นี่คือเงินออมของแม่ทั้งหมดที่แม่ออมไว้ระหว่างที่อยู่กับพวกคินซีย์ตลอดระยะเวลาหลายปีนี้ การหย่าร้างของแม่กับฌองนั้นจบด้วยดี บริษัทและบ้านเป็นของเขา ส่วนแม่ได้รับ 80% ของเงินออมทั้งหมดรวมกับอสังหริมทรัพย์อีกสองที่ แม่ให้ลูกหนึ่งหลังกับเงินอีกครึ่งนึงของทั้งหมด แม่ตั้งใจว่าเงินที่เหลือในส่วนของแม่ แม่จะเอาไปก่อตั้งบริษัทเอง เมื่อแม่ตาย บริษัทก็จะเป็นของลูก แม่ไม่ได้เก็บมาเยอะเพราะหลัง ๆ นี้พวกคินซีย์ก็ค่อนข้างแย่เหมือนกัน รายได้เดียวก็มาจากการพยายามทำงานร่วมกับมาร์คเพื่อเอาตัวให้รอด อย่าคิดมากกับเรื่องนี้เลย ตอนนี้ลูกกำลังต้องใช้เงิน”

แอเรียนมองไปที่สิ่งของในมือเฮเลนแต่เธอไม่ได้ตอบรับทันที อสังหาริมทรัพย์คงจะมีมูลค่าอย่างน้อยสองสามแสน รวมถึงเงินในบัตรนั้นก็คงจะมีจำนวนไม่น้อยกว่ามูลค่าของอสังหริมทรัพย์ หากว่าพวกคินซีย์ไม่ได้ตกอับจำนวนเงินคงจะมากกว่าสองสามเท่า ใช่ สิ่งของเหล่านี้กำลังเป็นสิ่งที่เธอต้องการพอดี แต่ว่าเธอไม่ได้อยากได้มันจากเฮเลน

ในส่วนของเฮเลน แอรียนหวังว่าผู้หญิงคนนี้จะหายไปจากโลกนี้และไม่ติดต่อเธอกลับมาอีก นี่คือขอบเขตของความผิดหวังของแอเรียน นั้นก็คือ เธอไม่พบว่าเธอเองอยากยอมรับความเอื้ออาทรของเฮเลนด้วยซ้ำ

“เก็บไว้เถอะ นี่เป็นสิ่งที่คุณต้องการมาตลอดชีวิตไม่ใช่เหรอ? พวกมันควรเป็นของคุณ ฉันไม่ต้องการมัน สิ่งเดียวที่ฉันต้องการคือฉันต้องการให้คุณหายไปจากชีวิตฉัน เหมือนที่คุณเคยหายไปตอนนั้น และอย่ากลับมาอีก”

ตลอดหลายปีที่เฮเลนได้ใช้ชีวิตที่ดีเลิศ เธอเคยล้มก่อนหน้าแอเรียนด้วยซ้ำ “แอเรียน คิดซะว่านี่คือสิ่งที่แม่ติดค้างลูก มันน่าเสียดายถ้าลูกจะไม่รับไว้ ลูกเกลียดแม่และพวกคินซีย์ไม่ใช่เหรอ? ถ้าลูกไม่รับมันไว้ พวกนี้จะต้องตกเป็นของน้องสาวลูกในไม่ช้าก็เร็ว พวกมันจะกลับไปเป็นของพวกคินซีย์ ทำไมลูกไม่เก็บมันไว้ล่ะ? ต่อให้ลูกรับมันเอาไว้แม่ก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นหรอก… เพราะฉะนั้นเก็บมันไว้เถอะ”

เฮเลนโน้มน้าวใจแอเรียน แอเรียนยอมรับว่าเฮเลนโน้มน้าวเก่งมากจนเธอเองเกือบจะรับมันไว้แล้ว อย่างไรก็ตามกิเลิศตัณหานั้นไม่อาจเอาชนะเหตุผลของเธอได้

“คุณคือแม่ของ แอรี่ คินซีย์ อะไรที่เป็นของพวกคินซีย์ก็ควรจะเป็นของแอรี่ ฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยว ฉันไม่รับสิ่งเหล่านี้เพราะฉันคิดว่าเราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกัน อีกอย่าง ฉันไม่ควรที่จะรับของโดยไม่มีอะไรตอบแทน เพราะฉะนั้นอย่าพยายามเลย ฉันเหนื่อย ฉันต้องการพักผ่อน คุณกลับไปเถอะ”

เฮเลนไม่พยายามที่จะอยู่ต่อ เธอเก็บของแล้วก็กลับไป พอแอเรียนได้ยินเสียงประตูปิดเธอจึงลุกขึ้นไปล็อกมัน เธอเคยชินกับการล็อกประตูจากด้านในเมื่อต้องอยู่คนเดียว แต่พอเธอกำลังจะหันหลังเดินกลับหลังจากที่ล็อกประตูเสร็จเธอก็เหลือบไปเห็นโฉนดทรัพย์สินและบัตรธนาคารวางไว้บนพรมเช็ดเท้า สุดท้ายเฮเลนก็ทิ้งมันไว้กับเธออยู่ดี แอเรียนรู้สึกหัวเสียเล็กน้อยและจัดการเก็บของเหล่านั้นล็อกเก็บไว้ในลิ้นชัก

เมื่อเช้าวันรุ่งขึ้นเธอพบกองผักและอาหารเช้าข้างประตูตอนที่เธอกำลังจะออกไปข้างนอก มีผักสดและยังมีผลไม้และเนื้อสัตว์อีกด้วย สิ่งเหล่านั้นมีความหลากหลายและทั้งหมดดูมีราคาแพง อาหารเช้าก็เป็นอาหารแบบที่ซื้อกลับบ้านจากร้านอาหารหรูด้วย แอเรียนได้พิจารณาถึงความเป็นไปได้ที่ทิฟฟานี่จะทิ้งสิ่งเหล่านี้ไว้ที่นี่ แต่สถานการณ์ทางการเงินของเธอคงไม่สามารถซื้อสิ่งเหล่านี้ได้ เพราะฉะนั้นเป็นไปได้ว่าอาจจะเป็นเฮเลน