เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 328

แอเรียนยื่นแก้วน้ำแข็งให้กับเธอ “ดื่มน้ำซะ จะทำให้สดชื่นมากขึ้น แน่นอนว่าฉันจะชวนเธอทุกครั้งที่มีอะไรดี ๆ ทาน เหมือนกับที่เธอคิดถึงฉันทุกครั้ง”

ทิฟฟานี่หัวเราะออกมาเบา ๆ ด้วยความรู้สึกอาย “เธอทำให้มันดู… น่าอาย เอาล่ะ ระหว่างเธอกับมาร์คเป็นอย่างไรบ้าง? ฉันพยายามทุกวิถีทางที่จะช่วยเธอห้ามแอรี่จากการเข้าไปในออฟฟิศครั้งสุดท้าย ฉันไม่เข้าใจผู้หญิงคนนั้นจริง ๆ เธอช่างไร้ยางอายจริง ๆ !”

แอเรียนขยับ “ฉันรู้... ขอบใจนะทิฟฟ์ อย่างไรก็ตาม... มาร์คและฉันก็เป็นเหมือนเดิม เขามาอยู่ที่บ้านของฉันในช่วงสองสามวันที่ผ่านแล้วก็ช่วยดูแลเจ้าข้าวปั้นด้วย บางครั้งเราก็ยังทะเลาะกันอยู่บ้าง ฉันสงสัยว่าเราคงเกิดมาตรงกันข้ามกัน บุคลิกของเราไม่เข้ากัน มันอาจจะเป็นเพราะช่องว่างระหว่างวัยที่มากจนเกินไป ไม่ว่าอย่างไรก็ตามเขาก็แก่กว่าฉันสิบปี”

ทิฟฟานี่โบกมือของเธอ “เธอหมายถึงอะไร? ช่องว่างระหว่างวัยทำให้บุคลิกเข้ากันไม่ได้อย่างนั้นเหรอ? ลืมเรื่องนั้นไปเถอะ แอรี่เด็กกว่าเธออีก ทำไมเธอถึงจ้องแต่จะแย่งผู้ชายของเธอ? ปัญหามันอยู่ที่เธอ เธอไม่รู้วิธีมัดใจผู้ชาย แน่นอนว่ามันขึ้นอยู่กับว่าผู้ชายคนนั้นคุ้มค่าที่จะพยายามหรือเปล่า มันก็ดีนะที่เขาเต็มใจลดตัวลงมาเพื่อช่วยเธอดูแลเจ้าข้าวปั้น เธอคิดว่าเขาเป็นใคร? เขาคือมาร์ค เทรมอนต์ เขาไม่ใช่ผู้ชายธรรมดาทั่วไป เขาเบียดตัวเองเข้าไปในห้องเช่าเล็ก ๆ ของเธอ เพียงเพื่อช่วยเธอดูแลแมว นั่นไม่ได้หมายความว่าเขากลับมาหาเธอเหรอ? หรือไม่ใช่ว่าเขาป่วยเป็นโรคทางจิต”

แอเรียนหน้าแดงเมื่อคิดถึงเรื่องบนเตียงของพวกเขาที่เกิดขึ้นก่อนนอนเมื่อคืน เธอลดเสียงของเธอลงต่ำและถาม “ทิฟฟ์ ตอนที่เธออยู่กับอีธาน เธอเคยรู้สึกอะไรแปลก ๆ บ้างไหมเมื่อเธอมองเข้าไปในดวงตาของเขาจากระยะใกล้มาก ๆ?”

ทิฟฟานี่หยุดคิดและพูดขึ้น “เธอไม่ได้พูดถึงตอนที่เธอจ้องตากันแบบกะทันหันด้วยความรู้สึกร้อนแรงจากนั้นก็จูบกันใช่ไหม? นั่นคือแรงดึงดูดใจ เธอจะรู้สึกเหมือนกันว่าหัวใจของเธอเต้นแรงกระหน่ำอย่างบ้าคลั่งอยู่ในอกของเธอและไม่ลดลง จิตใจของเธอจะว่างเปล่าและเธอก็จะคิดอะไรไม่ออก ไม่ว่าอีกฝ่ายจะทำอะไรกับเธอ เธอก็จะไม่สู้กลับและปล่อยให้เขาทำตามที่เขาต้องการ นั่นคือแรงดึงดูดซึ่งกันและกัน ลืมไปเถอะ ฉันแยกความรู้สึกของฉันไม่ออก แล้วฉันจะคิดวิเคราะห์อะไรให้กับเธอได้บ้าง? ถ้าอีธานรักฉันจริง ๆ สิ่งต่าง ๆ จะไม่กลายเป็นอย่างที่เขาทำ มันเป็นความผิดของฉันเอง เป็นฉันคนเดียวที่หัวใจเต้นแรง”

แอเรียนรู้สึกสับสนเมื่อเธอได้ยินเรื่องนี้ เธอแค่ถามคำถามทั่ว ๆ ไปเท่านั้น และไม่คิดว่าเธอจะพัฒนาความรู้สึกที่มีต่อมาร์คได้จริง ๆ เพราะว่าสำหรับเธอแล้วมันไร้สาระจนเกินไป

จากนั้น แจ็คสันก็นำอาหารของพวกเธอมาเสิร์ฟ เขาแต่งกายด้วยชุดสูทราคาแพงมาทำงานเป็นพนักงานบริการ แน่นอน มันเหมาะกับเขามา ทิฟฟานี่ก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกผิด เธอไม่ลืมว่าเธอน่าอนาถใจแค่ไหนเมื่อเขาได้ยินเธอเพ้อราวกับผู้หญิงบ้า ด้วยเหตุนี้เธอจึงหลบเลี่ยงเขาแม้กระทั่งที่ออฟฟิศ เธอจะไม่มีทางมาที่นี่ถ้าไม่ใช่เพราะอาหาร!

“ทิฟฟานี่ เลน ทำไมคุณถึงไม่มองผม? คุณกลัวว่าหัวใจของคุณจะเต้นแรงเหรอ?” แจ็คสันที่ได้ยินบทสนทนาของพวกเธอและอดไม่ได้ที่จะแกล้งเธอ