เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 330

ยืนยันความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งคู่อย่างนั้นเหรอ? ทิฟฟานี่พบว่านี่เรื่องกะทันหันและรวดเร็วจนเกินไป “นั่นมันเร็วเกินไปหรือเปล่า? ฉันคิดว่าเราควรจะคุยกันต่ออีกสักหน่อย...”

เคนปฏิเสธข้อเสนอของเธอ “ที่นี่พวกเราเป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้วนะครับ เราจะรู้ว่าเราเหมาะสมกันไหมเพียงแค่มองแวบแรกเท่านั้น คืนนี้คุณว่างไหม? คุณจะให้เกียรติมารับประทานอาหารค่ำกับผมได้หรือเปล่า?”

ทิฟฟานี่หมดสิทธิ์ที่จะคิดและตอบกลับไป “ตกลง...”

ทันใดนั้นเอง โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เธอลุกขึ้นยืนพลางแสดงความขอโทษและรับโทรศัพท์ “ฮัลโหล?”

“มีจดหมายถึงคุณ ฉันทิ้งมันเอาไว้ที่สำนักงานรักษาความปลอดภัยที่ชั้นล่าง อย่าลืมไปรับมัน”

จดหมายอะไร? สิ่งที่เธอเดาเป็นอันดับแรกคือ จอร์จ ลีไวน์ เป็นคนที่ส่งจดหมายมาอีกฉบับ นี่เป็นเรื่องที่สำคัญมากสำหรับแอเรียน ดังนั้นแน่นอนมันจึงสำคัญกับเธอเช่นกัน เธอวางโทรศัพท์และพูดกับเคน “ฉันต้องไปแล้ว มีเรื่องเร่งด่วนเกิดขึ้น เรื่องของพวกเราคืนนี้ค่อยว่ากัน ขอโทษนะ!” เธอออกไปจากคาเฟ่ก่อนที่เคนจะได้ทันได้ตอบเธอ

เธอรู้สึกดีใจมากเมื่อเธอได้รับจดหมาย มันมาจากจอร์จ ลีไวน์จริง ๆ เธอขึ้นรถแท็กซี่และเดินทางไปหาแอเรียน ลิเลียนใช้รถที่มาร์คให้อยู่ ตอนนี้เธอจึงไม่สามารถขายหรือส่งคืนให้ได้

เธออ้าปากและหอบหายใจจากการวิ่งมาจนถึงคอนโดมิเนี่ยมของแอเรียน “จดหมาย… จาก… จอร์จ ลีไวน์ เปิดมัน!”

แอเรียนรินน้ำให้เธอ หลังจากนั้นจึงเปิดจดหมายออกอ่านอย่างไม่ใส่ใจนัก ไม่ใช่ว่าเธอไม่กังวลกับเรื่องนี้ เธอแค่กลัวความผิดหวังหลังจากที่เธอมีความหวังขึ้นมา

มีเพียงคำไม่กี่คำในจดหมายเช่นเดียวกับก่อนหน้านี้ เมื่อคุณอ่านจดหมายฉบับนี้ ฉันคงไม่ได้อยู่ท่ามกลางผู้มีชีวิตอีกต่อไป ฉันขอโทษที่ฉันไม่สามารถบอกความจริงกับคุณได้ มีสิ่งที่ฉันต้องการจะปกป้องด้วยเหมือนกัน หยุดตามหา มันไม่มีอะไรดีกับคุณเลย ตราบใดที่คุณรู้ว่าพ่อของคุณเป็นคนดี มันก็เพียงพอแล้ว นี่คือจดหมายฉบับสุดท้ายของฉัน ขอให้คุณมีความสุขตลอดทั้งปี

แอเรียนทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาหลังจากที่อ่านจดหมายแล้ว “จอร์จ ลีไวน์เสียชีวิตแล้ว อาจจะเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง จดหมายฉบับนี้ถูกส่งหลังจากที่เขาเสียชีวิต โอกาสที่จะได้รู้ความจริงถูกตัดขาดลงไปแล้ว ตอนนี้ฉันควรจะยอมแพ้ใช่ไหม?”

ทิฟฟานี่ถอนหายใจ “เขาเสียชีวิตแล้ว เธอไม่สามารถบุกเข้าไปในหลุมศพของชายที่ตายแล้วได้ ฉันรู้ว่าเธอต้องการจะรู้ความจริง เพื่อที่เธอจะได้ทำให้พ่อและเธอพ้นผิด และ… สามารถยืดอกได้ด้วยความภาคภูมิใจต่อหน้ามาร์คในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง ฉันเข้าใจเรื่องทั้งหมดนี้ อย่างไรก็ตามถ้ามันไม่สามารถทำได้สำเร็จ เธอเองก็ไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่แบบนี้ได้เหมือนกัน เธอต้องใช้ชีวิตของเธอ สำหรับสิ่งที่มาร์คคิดกับเธอมันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว มันผ่านมาตั้งสิบปีแล้ว เขาทิ้งความเกลียดชังไว้ให้เธอตั้งเท่าไร? ถ้าเธอกระตือรือร้นมากขึ้น เขาจะรักเธอจนตายแอริ อย่าเสียใจไปเลยนะ เธอกำลังท้อง อารมณ์ของเธอคือสิ่งสำคัญ”

ตอนนี้สภาพจิตใจของแอเรียนได้รับขัดเกลาให้ดีขึ้น “ฉันไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง ฉันเสียใจที่เธอต้องเดินทางมาที่นี่ พักผ่อนก่อนนะ ฉันจะไปล้างผลไม้มาให้เธอ”