เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 331

แน่นอน แอเรียนสรรเสริญเยินยอ “ก็ไม่เลว หน้าตาโดยรวมก็ใช้ได้นะแล้วเธอรู้สึกอย่างไร”

ในที่สุดมาร์คก็รู้ว่าทิฟฟานี่อยู่ที่นี่เช่นกัน ดูเหมือนกับว่าเธอกำลังมาเดท เขาพยักหน้าให้เธอซึ่งถือได้ว่าเป็นการทักทาย

ทันใดนั้นเอง ก็มีลูกค้าไม่กี่คนตะเกียกตะกายออกมาจากห้องน้ำ จากนั้นพนักงานสองสองคนก็รีบเข้าไปข้างในพร้อมกัน บอกได้ง่ายมากว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น ทิฟฟานี่ไม่เห็นเคนออกมา เธอจำได้ว่ามันคือห้องน้ำผู้ชายและคงจะไม่สะดวกสำหรับเธอที่จะเข้าไป เธอจึงหันไปบอกมาร์ค “มาร์ค คุณช่วยไปดูให้ฉันหน่อยได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น? เคนอยู่ข้างในนั้นสักพักแล้วและยังไม่ออกมาเลย ฉันคิดว่าอาจจะมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นกับเขา”

ในตอนแรก มาร์คไม่ได้ตั้งใจที่จะไป อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเห็นว่าแอเรียนจ้องมองมาที่เขาด้วยความคาดหวัง เขาจึงลุกขึ้นและมุ่งหน้าไปที่ห้องน้ำด้วยใบหน้าที่ดูเคร่งขรึมของเขา เขาเคลื่อนตัวผ่านผู้คนและเห็นคราบเลือดอยู่เต็มพื้น แจ็คสันตรึงเคนลงกับพื้นและต่อยเขาอย่างรุนแรง ขณะที่เขาไม่สามารถตอบกลับอะไรได้เลย เคนถูกทำร้ายอย่างยับเยินจนเขาดูเกือบจะไร้ซึ่งความปราณี

แม้จะไม่รู้สถานการณ์ที่แท้จริง ทว่าเขาก็ก้าวไปข้างหน้าและดึงแจ็คสันออกไป “แจ็คสัน ใจเย็น”

เคนพยายามดิ้นรนขณะที่พยายามลุกขึ้นจากพื้น เขาชี้ไปที่แจ็คสันที่กำลังเดือดดาลและถ่มน้ำลาย “ที่นี่ไม่มีอะไรนอกจากเป็นร้านอาหารโทรม ๆ ที่น่าขยะแขยง รอก่อนเถอะ! ฉันแน่ใจว่า ร้านอาหารของนายจะต้องปิดตัวลง!”

แจ็คสันหรี่ตาของเขาลงพลางถอดเสื้อคลุมของเขาโยนทิ้งและไม่สนใจ เขาดูเหมือนพร้อมจะพุ่งเข้าใส่เขาอีกครั้ง ทว่ามาร์คห้ามเขาเอาไว้ “ปล่อยเขาไป อย่าทำอะไรที่นี่ เราจะจัดการเรื่องนี้ทีหลัง”

เมื่อเห็นแบบนี้ เคนก็ตะเกียกตะกายหนีไป เขาไม่สนใจทิฟฟานี่ด้วยซ้ำเมื่อเขาผ่านบริเวณที่รับประทานอาหาร แต่เขากลับไปทันทีแทน

ทิฟฟานี่รู้สึกสับสน เธอเห็นความน่าอนาถใจบนใบหน้าของเคน แต่เธอไม่เข้าใจว่าการไปเข้าห้องน้ำทำให้เกิดเหตุการณ์อย่างนั้นได้อย่างไร เธอรู้สึกสับสนมากยิ่งขึ้นเมื่อมาร์คกลับมาพร้อมกับแจ็คสันที่ผู้ครอบงำด้วยกระแสแห่งความโกรธ เขาที่ถูกลากมาช่างแตกต่างจากภาพของลูกชายของผู้ร่ำรวยที่เขามักจะแสดงให้เห็นอย่างสิ้นเชิง

ไม่นานหลังจากนั้น พวกเขาทั้งสี่คนก็มาอยู่ในห้องทำงานส่วนตัวของแจ็คสันพลางจ้องมองกันด้วยความตกใจ ปกติแล้วแอเรียนจะเป็นคนที่สร้างความสงบ “แจ็คสัน เกิดอะไรขึ้นคะ? ผู้ชายที่คุณเพิ่งทำร้ายไปเป็นแฟนใหม่ของทิฟฟ์...”

ทิฟฟานี่รู้สึกโกรธมาก ทว่าเธอก็อยากรู้เหตุผลของเขาเช่นกัน

แจ็คสันยังคงทำสีหน้าเรียบนิ่งราวกับว่าเขาไม่ได้ทำผิดอะไรเลย “มันไม่สำคัญหรอกว่าผมจะทำร้ายเขาหรือเปล่า ไม่มีเหตุผล”

มาร์คกำลังปวดหัว “แอเรียน พาทิฟฟานี่ออกไปและหาอะไรทานกันด้วย ฉันจะคุยกับแจ็คสัน”

มาร์คยังคงเงียบ เขาหันกลับและออกจากออฟฟิศไป มันก็จริงที่เขาไม่พบว่าการที่แจ็คสันและทิฟฟานี่ ‘นอน’ ด้วยการจะเป็นเรื่องแปลก นั่นเป็นเพราะเขารู้ความลับของแจ็คสันเป็นอย่างดี ทุกคนต่างมีความลับซ่อนอยู่ลึก ๆ และดำมืด ไม่มีอะไรจะต้องรู้สึกอาย อย่างไรก็ตามมันเป็นนิสัยมากว่าความลับ ตอนนี้ อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกว่ามันไม่ง่ายอย่างที่คิด แจ็คสันมีนิสัยอย่างหนึ่ง – เขาไม่เคยชอบที่จะเข้าไปวุ่นวาย

มาร์คกลับมาที่โต๊ะรับประทานอาหารค่ำของเขาและนั่งลง ทิฟฟานี่ไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป “แจ็คสันพยายามจะทำบ้าอะไร? ฉันพิ่งเจอใครสักคนที่ฉันชอบแล้วเขาก็มาไล่เขาไป! แค่เพราะว่าเขารวย ไม่ใช่ว่าเขาจะสามารถทำได้ทุกอย่างตามที่เขาต้องการ!”

เขามองไปที่เธอและตอบอย่างไม่แยแส “พวกเขาแค่ทะเลาะกัน เรื่องพวกนี้เป็นเรื่องปกติของพวกผู้ชาย หากมีใครจะต้องว่าก็ให้ว่าสามีของคุณที่เขาสู้ไม่ได้ เขาก็ดีแค่โดนทำร้าย”

ทิฟฟานี่พองแก้มของเธอด้วยความโกรธ “แอริ เธอเห็นไหม? เขากำลังปกป้องแจ็คสัน! ความรุนแรงไม่ใช่คำตอบแม้ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ใดก็ตาม!”

แอเรียนรู้สึกไร้หนทางเช่นกัน “เอาล่ะ เอาล่ะ ทิฟฟ์ ไม่ใช่เธอที่เป็นคนทำร้ายเขานี่ ตราบใดที่เธอไม่เคยพูดว่าเธอรู้จักกับแจ็คสัน เคนก็จะไม่โกรธเธอ เธอก็ยังคงทำความรู้จักกับเขาได้อยู่ อย่างไรก็ตาม ถ้าเธอถามฉัน... มันก็เป็นเรื่องหยาบคายที่เคนออกไปโดยไม่พูดกับเธอสักคำ โทรหาหรือส่งข้อความหลังจากที่เขากลับไป”

ทิฟฟานี่รู้สึกหงุดหงิดมากขึ้น “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ฉันจะไปรายงานกับแม่ตอนฉันกลับบ้าน พวกคุณสองคนรับประทานอาหารให้อร่อยเถอะ ฉันเหนื่อย เป็นวันที่เลวร้ายอะไรอย่างนี้!”