เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 332

ระหว่างทางที่กลับบ้าน แอเรียนหันไปหามาร์คและถามขึ้น “คุณคุยกับแจ็คสันแล้วใช่ไหมคะ? ทำไมเขาถึงทำมันลงไป?”

มาร์คจึงบอกความจริงกับเธอ “ผู้ชายคนนั้นเป็นขยะ บอกให้ทิฟฟานี่อยู่ห่างจากเขา”

ในที่สุดเธอก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น “ทำไมคุณไม่พูดแบบนั้นตั้งแต่ทีแรกล่ะ? ฉันจะบอกทิฟฟ์ แต่ทำไมคุณถึงไม่อธิบายกับเธออย่างตรงไปตรงมา? เรื่องมันจะได้ง่ายกว่านี้”

เขาจ้องมองไปที่เธอราวกับว่าเขากำลังมองคนโง่ “บางครั้งการพูดอย่างตรงไปตรงมาก็ทำให้เธอเป็นเหมือนคนโง่เธอรู้ไหม? มันไม่ใช่เรื่องผิดที่จะมีไหวพริบ”

เวลาห้าทุ่มในคืนนั้น ไวท์ วอเตอร์ เบย์ คาเฟ่ ปิดทำการในวันนั้น แจ็คสันเดินไปที่โรงรถพร้อมกับกุญแจรถของเขาในมือ เขาเพิ่งมาถึงยังรถของเขา เมื่อจู่ ๆ ก็มีกลุ่มผู้ชายปรากฏตัวขึ้นในความมืด เคนโผล่ออกมาจากรถเบนซ์ของเขาด้วยท่าทางหยามใจ “เฮ้ ไอ้โง่ แกต่อยฉันสนุกไหม?”

แจ็คสันจ้องมองเขาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “ตอนนี้แกคงนอนอยู่ที่โรงพยาบาลถ้าไม่มีใครมาห้ามฉันเอาไว้”

เคนแตะที่ใบหน้าของเขาซึ่งพันด้วยผ้าพันแผล แล้วเขาก็ถ่มน้ำลายลงกับพื้น “พูดมา แกต่อยฉันทำไม? ฉันไม่ได้คิดที่จะปล่อยแกไป แต่ฉันอยากรู้ว่าทำไม ฉันไม่คิดฉันเคยเจอแกมาก่อน เจ้าของร้านอาหารโทรม ๆ อย่างแกมีกึ๋นอะไรมาทำแบบนั้นที่ไหน?”

แจ็คสันยิ้มเยาะ “ฉันไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลในการต่อยใครสักคน แค่สู้สุดกำลัง”

เคนโบกมือของเขาและผู้ชายมากกว่าสิบคนก็ออกมาเป็นกลุ่ม เขาไปจ้างนักสู้ที่ได้รับการฝึกฝนมา เพราะก่อนหน้านี้เขาตัดสินว่าแจ็คสันเป็นผู้เชี่ยวชาญศิลปะการต่อสู้ ดังนั้นเขาจึงไม่อาจประมาทในเรื่องนี้ได้

ไม่ว่าแจ็คสันจะมีฝีมือมากแค่ไหน มันก็ยังเป็นการต่อสู้ตัวต่อตัวกับผู้ชายมากกว่าสิบคนอยู่ดี ครึ่งชั่วโมงต่อมา เขาจัดการล้มคนอื่น ๆ ได้ นอกจากเคน อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่ได้อยู่ในสภาพที่ดีกว่า เขารู้สึกได้ว่าซี่โครงของเขาหักอย่างน้อยสองซี่และข้อมือซ้ายของเขาก็คงจะเคลื่อน โชคดีที่เขายังคงยืนอยู่ได้

เคนจ้องมองเขาราวกับกำลังมองดูสัตว์ประหลาด “แกโชคดีที่แกมันป่าเถื่อน!”

แจ็คสันเช็ดเลือดบนใบหน้าของเขาและเดินเข้าไปหาเคน “ตาแก”

เคนกะโพลกกะเผลกเข้าไปในรถของเขาและถอยกลับโดยการเหยียบคันเร่งความเร็วในรถของเขา ทว่าแจ็คสันไม่ได้วิ่งตาม แต่เขาพิงรถของเขาเอาไว้และทรุดลงไปแทน จากนั้นเขาก็โทรหามาร์ค เขาไม่ได้โทรหา911ในทันทีเพราะเขากลัวพวกสื่อและแม่ของเขา ซัมเมอร์ เวสต์ อาจจะรู้เข้าได้ เขาไม่อยากทำให้เรื่องนี้เป็นเรื่องอื้อฉาวใหญ่โต

แอเรียนเพิ่งหลับไปเมื่อโทรศัพท์ของมาร์คดังขึ้น เขากลัวว่าจะทำให้เธอตกใจจึงรับโทรศัพท์ไนวินาทีต่อมา เขาลดเสียงของเขาลงและถาม “เป็นอะไร?”