เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 335

ระดับความผิดหวังของเธอสร้างความแปลกใจให้กับเธอ ทำไมเธอจะต้องรู้สึกผิดหวังแบบนี้ด้วย? เธอไม่ควรจะมีความหวังตั้งแต่ทีแรก เธอควรจะเดินหน้าต่อไปอย่างที่เธอเคยทำ – อยู่ใกล้ทว่ารักษาระยะห่างเหมือนที่ผ่านมาใช่ไหม?

ช่วงเวลาอาหารกลางวัน ร่างที่โดดเด่นปรากฏขึ้นที่ทางเข้าประตูออฟฟิศ พนักงานที่เตรียมตัวจะออกไปรับประทานอาหารกลางวันหยุดเดินและจับตามอง นั่นเป็นเพราะมาร์คดูดีมาก ที่สำคัญที่สุดคือเขากำลังถือกล่องอาหารกลางวันที่ห่อเอาไว้อย่างสวยงาม

บริษัทที่เปิดใหม่ส่วนใหญ่จะประกอบไปด้วยพนักงานใหม่ พวกเขาส่วนใหญ่จึงไม่เคยเห็นมาร์คมาก่อน ดังนั้นพวกเขาจึงเดาว่าเขาคือ ‘สามีผู้มีชื่อเสียง’ ของใครสักคน เมื่อเขามาถึงที่โต๊ะของแอเรียน ในที่สุดทุกคนก็เข้าใจ พลางถอนหายใจและแยกย้ายกันไปช้า ๆ

“คุณมาทำอะไรที่นี่?” อารมณ์ของแอเรียนในตอนนี้สามารถอธิบายได้ว่าเป็นความตกใจ

“ช่วงเวลาอาหารกลางวัน” เขาไม่ได้พูดอะไรมากและเปิดกล่องอาหารกลางวันเหล่านั้น จากนั้นเขาก็ส่งมีดและส้อมใส่ในมือของเธอ กล่องอาหารกลางวันที่ร้อนเต็มไปด้วยสตูว์ ไก่ย่างและผัก สิ่งที่พวกเขาเห็นจะทำให้ทุกคนน้ำลายสอด้วยความหิว

แอเรียนเองก็ไม่ได้พูดอะไรมากเช่นกัน เธอรับประทานอาหารเพียงเล็กน้อยภายใต้การจับตามองของเขา และทิ้งอาหารเหลือไว้มากมาย

“ฉันขอให้แมรี่ทำอาหารพวกนี้มาให้ เธอไม่ชอบมันเหรอ?” เขาถามพร้อมกับขมวดคิ้ว

“มันไม่ใช่ว่า… ฉันคิดว่ามันจืดไป ไม่จำเป็นต้องนำอาหารมาให้ฉันที่ออฟฟิศ ฉันสามารถไปทานอาหารได้ที่โรงอาหารได้” เธอคงไม่กล้าคิดฝันที่จะให้เขามาหาเธอที่ออฟฟิศเพื่อส่งอาหารกลางวันให้กับเธอทุกวัน ถ้าเขาต้องการทำเพื่อการแสดงเท่านั้นมันก็ไม่จำเป็น เขาเพียงแค่ขอให้ใครสักคนนำอาหารกลางวันมาส่งให้กับเธอ แค่นั้นก็เพียงแล้วที่จะได้รับคำชม

“มันไม่ใช่ความคิดของฉัน” แมรี่ยืนยัน “อย่าเนรคุณ” มาร์คตอบกลับด้วยสีหน้าเฉยเมยขณะที่เขาเก็บอาหารกลางวัน

ความรู้สึกผิดหวังของแอเรียนกลับมาท่วมท้นราวกับน้ำท่วมที่ถูกปล่อยออกมาจากประตูเขื่อน เธอไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป “ตั้งแต่เมื่อไรกันที่คุณเชื่อฟังแมรี่มากขนาดนี้? คุณคือนายท่านของตระกูลเทรมอนต์ แมรี่ก็ยังคงเป็นแม่บ้านอยู่วันยันค่ำ คุณไม่จำเป็นต้องแสดงออก ฉันเพียงแค่สรรเสริญเยินยอคุณต่อหน้าคนอื่น ๆ ว่าคุณดีกับฉันมากและคุณคือคนที่สมบูรณ์แบบมาก ถ้าฉันเคยพูดอะไรที่เลวร้ายเกี่ยวกับผู้ชายที่เลี้ยงดูฉันมา ฉันถึงจะถือว่าเป็นคนเนรคุณ!”

เอริกเดินออกมาจากออฟฟิศของเขาเมื่อได้ยินเสียงของพวกเขา “มาร์คเหรอ? มาทำอะไรที่นี่? ทะเลาะกันเหรอ?”

สีหน้าของมาร์คหม่นลง เขาหันหลังกลับและออกไปโดยปราศจากคำพูดใด ๆ

เอริกมองมาร์คเดินจากไปขณะที่เขาคิดไตร่ตรอง “ผู้หญิงที่ตั้งครรภ์บางคนมักจะมีจุดเดือดต่ำ... เขาใจดีพอที่จะนำอาหารมาให้คุณ แต่คุณโกรธที่เขากลับไป อย่างไรก็ตาม ผมเข้าใจได้ นั่นเป็นเพียงเพราะการตั้งครรภ์ที่ทำให้คุณมีอารมณ์ที่ขึ้นลงปุบปับ”