เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 339

ความจริงแล้วมันก็ไม่ได้เลวร้ายนัก แอเรียนอุ้มเจ้าข้าวปั้นพร้อมกับยิ้มออกมา “ฉันสายไปแล้ว ฉันจึงจะไม่ไปที่ทำงานในตอนเช้านี้ค่ะ แต่ฉันจะไปหลังอาหารกลางวัน”

จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าหนัก ๆ จากด้านหลังของเธอ แอเรียนวางเจ้าข้าวปั้นลงโดยที่ไม่รู้ตัว เมื่อรู้ว่ามาร์คคือคนที่มา เขากำลังจะลงโทษเธอที่กำลังอุ้มเจ้าข้าวปั้นอยู่อย่างแน่นอนถึงขนาดที่ทำให้เธอกลัว

“หยุดแตะต้องเจ้าแมวโง่ได้แล้ว ฉันกำลังจะไปออฟฟิศ ให้เฮนรี่ไปส่งเธอถ้าเธอจะออกไป” มาร์คกำลังรีบออกไปฝีเท้าของเขารีบร้อนเล็กน้อย เขาไม่ได้ติดแม้แต่กระดุมแขนเสื้อด้วยซ้ำ เมื่อแสงอาทิตย์สีทองอาบไล้มาที่เขา เขารู้สึกราวกับว่าพระเจ้ากำลังจับตามองมาที่เขาอยู่

แอเรียนเม้มริมฝีปากของเธอและไปที่ห้องครัวเพื่อขออาหารจากแมรี่ เธอกำลังหิวโหย

ณ คินซีย์ วิลล่า แอรี่ยุ่งอยู่ตลอดทั้งเช้าอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เป็นเพราะเฮเลนจะมารับประทานอาหารกลางวันเท่านั้น

ฌองนั่งอยู่ที่โซฟาด้วยความหดหู่ ตั้งแต่พวกเขาหย่าร้างต่อกัน เขารู้สึกว่าไม่สามารถบริหารบริษัทได้ ตั้งแต่แต่งงานมาหลายปีเฮเลนเป็นคนช่วยเขาทั้งเรื่องงานและเรื่องครอบครัวมาโดยตลอด โดยพื้นฐานแล้วเขาเป็นผู้บริหารที่ฆ่าเวลาด้วยการกระดิกนิ้วของเขาเล่น ก่อนที่เขาจะแต่งงาน ผู้ใหญ่ของเขายังคงอยู่และบริษัทไม่ได้ต้องการการดูแลจากเขา เขาเคยพักผ่อนและปราศจากความกังวลมาก่อน โดยคิดว่าเฮเลนจะไม่มีวันทิ้งเขาไป ทว่าตอนนี้เขาก็ตระหนักได้ทีละนิดว่าเขากลับไปเป็นคนดีที่ไม่มีอะไรเลยตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา เมื่อเลิกกับเฮเลน แต่ละก้าวเดินของเขาคือความท้าทาย

พ่อและลูกสาวทั้งคู่ต่างมีความคิดที่แตกต่างกันในใจ ฌองหวังจะกอบกู้ชีวิตแต่งงานของเขา ขณะที่แอรี่รู้จักเฮเลนเป็นอย่างดี และเป็นไปไม่ได้ที่ผู้หญิงจะกลับมา เธอต้องการเพียงทรัพย์สมบัติที่อยู่ในมือของผู้หญิงคนนั้นเท่านั้น

ผ่านไปจนถึงช่วงสิบเอ็ดโมงเช้า เฮเลนก้าวเข้ามาในตระกูลคินซีย์เป็นครั้งแรกหลังจากที่หย่าร้างไป ฌองเปลี่ยนเป็นชุดสูทหรูหราราคาแพงและดูเรียบร้อยตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า เฮเลนเคยบอกว่าเธอชอบที่สุดเมื่อเขาใส่สูท หลังจากที่ไม่ได้สนใจมาหลายปี ในที่สุดเขาก็ยอมทำตาม

“คุณแม่ มาทานอาหารค่ะ วันนี้หนูทำอาหารด้วยตัวเองและไม่ได้ให้แม่บ้านช่วยเลย มาลองชิมอาหารของหนูสิคะ!” แอรี่พูดด้วยท่าทางน่ารัก