เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 342

“เกิดอะไรขึ้น?” หลังจากที่นิ่งไปนาน ในที่สุดเธอก็สงบสติอารมณ์ของเธอและมีเสียงขึ้นมาอีกครั้ง

“ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แม่ของคุณมาที่บ้านของผมประมาณบ่ายสองของเมื่อวานนี้ และให้ข้อมูลบางอย่างกับผม มันเกี่ยวกับปัญหาของบริษัทของมาร์ค ผมไปที่ออฟฟิศของมาร์คเพื่อรอเขา เพราะเขาออกไปทำงานบางอย่างข้างนอกให้เสร็จ และเขาก็ประสบอุบัติเหตุระหว่างทางที่กลับมา ผมไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นในช่วงเวลานั้น ผมเจอพยานคนหนึ่ง แต่พวกเขาบอกว่าเป็นมาร์คเองที่ขับรถเร็วเกินขีดจำกัดความเร็ว จากนั้นจู่ ๆ ก็สูญเสียการควบคุมและชนกับเกาะกลางถนน” แจ็คสันอธิบายด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

เกินขีดจำกัดความเร็ว? แอเรียนรู้จักมาร์คเป็นอย่างดี เขาใจเย็นตลอดเวลาและมีสติในทุกสิ่งที่เขาทำ เขาจะขับรถจนเกิดขีดจำกัดความเร็วได้อย่างไร?

เธอโยนความผิดไปให้เฮเลนโดยสัญชาตญาณ “เธอมีข้อมูลที่มีประโยชน์อะไรบ้าง? เธอออกจากคินซีย์แล้ว ตอนนี้เธอไม่มีอะไรแล้ว เธอจะช่วยมาร์คได้อย่างไร? ทำไมในทุก ๆ ครั้ง เธอจะต้องทำมันในช่วงเวลาแบบนั้น? คุณคิดจริง ๆ เหรอว่ามันเป็นไปได้ที่มาร์คจะเร่งความเร็วจนพ้นขีดจำกัดความเร็วภายใต้สถานการณ์ที่ปกติ? คุณจะเชื่ออย่างนั้นเหรอ? คุณเป็นเพื่อนของเขา ควรรู้จักเขาเป็นอย่างดีสิ ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นในตอนนั้นและบังคับให้เขาต้องทำแบบนั้น!”

แจ็คสันเองก็ทำอะไรไม่ถูก “ใจเย็น ๆ ก่อน ผมได้ดูข้อมูลนั้นแล้ว แม่ของคุณให้บางคนลงมือสืบ เธอต้องการช่วยมาร์คจริง ๆ อย่ามองโลกไงแง่ร้าย สำหรับอุบัติเหตุของมาร์ค ผมคิดเหมือนทุกอย่างที่คุณพูด ผมไม่เชื่อว่าเขาจะขับรถเลยขีดจำกัดความเร็วเพียงเพราะเขารีบกลับมาที่ออฟฟิศ ต้องมีบางอย่างเร่งด่วนเกิดขึ้น ผมจะตรวจสอบเรื่องนี้ หรือไม่ก็รอให้มาร์คฟื้นและทุกอย่างจะชัดเจน มาร์คยังคงอยู่ในการดูแลผู้ป่วยหนักในขณะนี้ ผมขอให้คุณมาเพื่อที่คุณได้กังวลน้อยลง กลับบ้านได้แล้วนะครับ สุขภาพของคุณสำคัญที่สุดแล้ว”

จากนั้นเขาก็มองไปที่ทิฟฟานี่อย่างมีความหมาย ทิฟฟานี่บีบมือของแอเรียน “แอริ ฉันจะพาเธอกลับบ้าน เราจะโทรหาเธอในตอนที่มาร์คฟื้นขึ้นมา มันเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสำหรับเธอที่อยู่ในสถานการณ์ปัจจุบันของเธอ ปล่อยมันไว้ให้เราจัดการนะ”

แอเรียนไม่ได้ตอบกลับ น้ำตาไหลจากดวงตาของเธอเมื่อเธอจ้องมองมาร์คผ่านหน้าต่างกระจก ทิฟฟานี่ต้องใช้ความพยายามอย่างมาก่อนที่เธอจะลากแอเรียนออกจากโรงพยาบาล

เมื่อพวกเธอก้าวออกจากโรงพยาบาล อากาศที่แจ่มใสจู่ ๆ ก็ถูกปกคลุมไปด้วยเมฆที่มืดครึม ละอองฝนขนาดใหญ่เริ่มเทลงมาด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้น ในช่วงเวลาไม่กี่นาที มันก็กลายเป็นฝนที่ตกหนัก ราวกับท้องฟ้ากำลังระบายอารมณ์ที่กักเก็บเอาไว้เป็นเวลานาน

วันนี้ทิฟฟานี่แอบขับรถ Audi มาขณะที่ลิเลียนยังคงหลับอยู่ มันเป็นเรื่องที่ดีที่เธอทำ ไม่อย่างนั้นพวกเขาทั้งสองคนคงจะจบลงด้วยการเปียกโชก