เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 343

ทิฟฟานี่ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกเมื่อสิ้นสุดการโทร “นั่นเป็นความคิดที่ดี ให้เธอมาหาเรา ช่วยให้เราไม่ต้องเจอปัญหากับการขับรถไปรอบ ๆ มันรู้สึกไม่เหมาะสมที่คิดจะกล่าวหาคนอื่นอย่างรุนแรง จำสิ่งที่ฉันบอกเธอเอาไว้ อย่าบุ่มบ่าม”

แอเรียนพยักหน้ารับ รถขับรถมายังถนนอีกฝั่งก่อนจอดที่พื้นที่ว่างด้านหน้าร้านไวโอเล็ต คาเฟ่

เฮเลนไม่ได้ให้พวกเขารอนานจนเกินไป เธอมาถึงยังประตูร้านกาแฟภายในเวลาไม่ถึงยี่สิบนาที เธอรีบมาและไม่ได้นำร่มมาด้วย เมื่อเธอจอดรถเสร็จแล้วและเข้าไปในร้านกาแฟ ชุดสูทสีขาวของเธอจึงเปียกโชกไปด้วยน้ำฝน ผมที่เคยเรียบร้อยของเธอยุ่งเหยิงเล็กน้อย เธออาจจะดูน่าเวทนาไปสักหน่อย แต่เมื่อเธอเห็นแอเรียน เธอก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข “แม่ไม่เคยคิดว่าลูกจะโทรหาแม่”

เมื่อทั้งสามคนนั่งอยู่ตรงข้ามกัน แอเรียนจ้องไปที่เฮเลนด้วยสีหน้าที่เรียบเฉยบนใบหน้าของเธอ เธอพยายามจับสีหน้าพิรุธบนใบหน้าของเธอ แม้ว่าเห็นเพียงเล็กน้อยก็เพียงพอแล้ว อย่างไรก็ตามเธอก็ไม่พบอะไรเลย

เฮเลนรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาจากวิธีที่แอเรียนจ้องมองเธอมา “มีอะไร? มีอะไรอยากจะบอกแม่ไหม?”

แอเรียนกัดฟันของเธอ “สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นแผนของคุณหรือแอรี่? หรือพยายามร่วมมือกัน?”

เฮเลนผงะ รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอค่อย ๆ เลือนหายไป “มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น? แม่ไม่เข้าใจว่าลูกกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่แอเรียน มันไม่มีความจำเป็นที่พวกเราจะต้องพูดกันแบบนั้น ถ้าลูกไม่รังเกียจ ลูกช่วยพูดออกมาตรง ๆ เลยได้ไหม?”

แอเรียนไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของเธอได้และทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น ก่อนที่เธอจะสามารถพูดออกไปได้ เธอดูวิตกกังวลมาก เมื่อเห็นแบบนี้ทิฟฟานี่จึงพูดขึ้นแทนเธอ “คุณไปหาแจ็คสันใช่ไหม? และให้ข้อมูลบางอย่างกับเขาใช่ไหม? ฉันคิดว่ามันเกี่ยวกับบริษัทของมาร์ค แจ็คสันไปหามาร์คที่ออฟฟิศ ในตอนนั้นมาร์คไม่อยู่ เขากำลังเดินทางเมื่อเขาประสบอุบัติเหตุ ตอนนี้เขาอยู่ในห้องผู้ป่วยหนักที่โรงพยาบาลฝั่งตรงข้ามกับถนนค่ะ จะเกิดอะไรขึ้นกับแอเรียนและลูกทั้งสองคนถ้าเขาไม่ฟื้นขึ้นมา?”

เฮเลนใช้เวลาสักพักในการทำความเข้าใจข้อมูลนี้ ก่อนที่เธอจะเข้าใจความหมายที่ลึกซึ้งที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังคำพูดของเธอ “ลูกคิดว่าแม่วางแผนทำร้ายมาร์คหรือแอเรียน? ลูกคิดว่าการเปิดเผยของข้อมูลนั้นและอุบัติเหตุนั่นเป็นเรื่องบังเอิญมากเกินไปใช่ไหม?”

แอเรียนไม่ได้ตอบ ดวงตารูปอัลมอนต์ที่เคยสดใสของเธอบัดนี้เป็นสีแดงก่ำ ร่างบางของเธอสั่นสะท้าน ราวกับว่าเธอกำลังอดทนกับบางสิ่งบางอย่าง