แอเรียนหยิบกระเป๋าตนเองและลุกขึ้นจากโซฟา “ฉัน… ต้องไปหาทิฟฟ์ก่อน! จะเกิดอะไรขึ้นถ้าอีธานขอเธอแต่งงานบ่ายนี้และเธอตอบตกลงโดยไม่ทันได้คิดทบทวนให้ดี? นั่นจะเป็นเรื่องที่วุ่นวายที่สุด!”
จู่ ๆ มาร์คก็รู้สึกอิจฉาทิฟฟานี่ที่ได้รับความสนใจอย่างเต็มที่จากแอเรียนเล็กน้อย น่าเสียดายที่เขาแค่เคยได้ยินว่าแอเรียนหลั่งไหลให้เขาเมื่อเขาประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ตอนนั้น แต่เขาไม่เคยได้เห็นน้ำตาเหล่านั้น
แน่นอนว่ามาร์คไม่ได้แสดงให้แอเรียนเห็นว่าเขากำลังอิจฉาหรือไม่พอใจอยู่ โดยธรรมชาติของเขาแล้วเขาไม่ใช่คนที่จะเปิดเพยความรู้สึกตัวเองได้ง่าย ๆ ขนาดนั้น “เธอจะรีบไปไหน? เธอจะไปทั้ง ๆ ที่รู้ว่าอีธานไม่ชอบฉันอย่างงั้นหรอ? เธอตกลงว่าจะเจอกันตอนเย็นแล้วไม่ใช่หรอ? การแต่งงานสายฟ้าแลบมันไม่เกิดขึ้นภายในวันเดียวหรอกนะ ไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันเถอะ”
“ก็ได้” น่าแปลกที่แอเรียนไม่ได้รู้สึกประหม่าอีกต่อไปเมื่อเธอได้ฟังเสียงที่ผ่อนคลายของมาร์คขณะที่เขาแนะนำว่าพวกเขาควรไปทานอาหารกลางวันด้วยกัน
คนอย่างมาร์คคงไม่รับประทานอาหารที่ร้านทั่วไป ๆ อย่างแน่นอน ไวท์ วอเตอร์ เบย์ คาเฟ่ เป็นหนึ่งในสถานที่ที่ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลาย ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่มีวันเบื่ออาหารที่นี่ไม่ว่าเขาจะมาทานกี่ครั้งแล้วก็ตาม
ดังนั้น ทั้งคู่จึงไปที่คาเฟ่สุดโปรดของมาร์คในช่วงพักกลางวัน พวกเขาเลือกที่นั่งริมหน้าต่างที่พวกเขาได้จองไว้ล่วงหน้าเพื่อให้สามารถชมวิวที่น่าตื่นตาตื่นใจด้านนอกได้ ร้านอาหารแห่งนี้ตั้งอยู่ในพื้นที่ที่ค่อนข้างมีค่าในอ่าว ไวท์ วอเตอร์ เบย์ แอเรียนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสลดใจเพราะมันทำให้เธอนึกถึงที่ดินของครอบครัวเลน เธอมองไปที่แม่น้ำด้านนอกขณะที่เธอพึมพำกับตัวเอง “ฉันคิดว่าทิฟฟ์คงไม่โง่ขนาดนั้น”
"พูดยากนะ ไอคิวของผู้หญิงจะลดลงเหลือศูนย์เมื่อพวกเขามีความรัก” มาร์คทำลายความคิดปรารถนาของ แอเรียนอย่างไร้ความปรานี
“นั่นไม่ใช่ความจริงเสมอไป ทิฟฟ์และอีธานเคยรักกันแล้ว หลังจากที่พวกเขาเลิกกัน ทิฟฟ์ก็ไม่ได้แสดงท่าทีดูถูกเขาเลย เธอจะไม่หลงกลเขาเว้นแต่ว่าอีธานเป็นคนปากหวาน เรายังมีหลักฐานอยู่ในมือ เราจะไม่ปล่อยให้เขาหลอกเธอ” แอเรียนทักท้วง มาร์คหมายความว่าอย่างไรที่ผู้หญิงที่มีความรักจนตาบอดจะสูญเสียไอคิวทั้งหมด? ราวกับว่าผู้ชายสามารถรักษาความใจเย็นของตนเองไว้ได้เสมออย่างนั้นแหละ
เขาหัวเราะเบา ๆ แต่ไม่ได้สนทนาต่อ ทิ้งให้แอเรียนสับสนกับความหมายที่อยู่เบื้องหลังรอยยิ้มของเขา
หลังจากที่พวกเขาสั่งอาหารเสร็จแล้ว ทั้งคู่ก็ต่างเงียบ พวกเขาเพียงแค่เพลิดเพลินไปกับทิวทัศน์ที่สวยงามนอกหน้าต่างด้วยกัน ผู้คนที่มารับประทานอาหารที่นี่ส่วนใหญ่เป็นบุคคลที่มีมารยาทดีซึ่งพวกเขาจะรักษาระดับการพูดของตนไว้เสมอ ดังนั้นคาเฟ่นี่จึงเป็นสถานที่ที่ค่อนข้างเงียบและเหมาะแก่การพักผ่อน
หลังจากนั้นไม่นานอาหารก็ถูกเสิร์ฟตามลำดับ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
มีนิยายหลายเรื่องที่หยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหวเลยค่ะและมีแต่เรื่องเดิมฯไม่มีเรื่องใหม่ฯให้อ่านบ้างเลย...