เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 379

แอเรียนสงบลงและถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อได้รับคำตอบจากมาร์ค แม้ว่าเขาจะทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจอยู่เสมอ แต่เขาก็ยังคงให้ความรู้สึกปลอดภัยแก่เธอ

หลังจากนั้นไม่นาน รถของมาร์คก็ขับเข้ามาใน คฤหาสน์ เทรมอนต์

แอเรียนทักทายเขาที่ประตูและช่วยเอารองเท้าแตะออกจากตู้รองเท้าให้เขา “คุณคิดว่าอุบัติเหตุทางรถยนต์ของอีธานเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือเป็นแผนที่คิดไว้ล่วงหน้าแล้ว?”

มาร์คคิดไตร่ตรองอยู่พักนึงก่อนที่เขาจะถามเธอกลับว่า “เธอคิดว่ายังไงล่ะ?”

แอเรียนพูดไม่ออก ที่เธอถามเขาก็เพราะว่าเธอไม่แน่ใจไง

มาร์คเปลี่ยนรองเท้าเป็นรองเท้าแตะแล้วเดินผ่านเธอไปที่บันได “ไม่มีทางที่อีธานจะเสี่ยงชีวิตก่อนที่เขาจะทำให้ฉันคุกเข่าได้ นับประสาอะไรกับอุบัติเหตุทางรถยนต์ เขาน่าจะระวังตัวตลอดเวลาที่ออกไปข้างนอกด้วยซ้ำ ถ้าการคาดการณ์ของฉันถูกต้อง ฉันคิดว่าวันนี้เธอคงจะไม่ได้เจอทิฟฟานี่”

แอเรียนตกใจกับคำพูดของเขา ทิฟฟานี่สัญญาว่าจะมาหาเธอหลังจากที่เธอไปโรงพยาบาล เขาแน่ใจได้อย่างไรว่าเธอจะไม่ได้เจอทิฟฟานี่?

...

ณ โรงพยาบาล...

อีธานถูกส่งไปยังห้องพยาบาลหลังจากการตรวจร่างกาย ทิฟฟานี่รีบช่วยเช็ดหน้าและป้อนอาหารให้เขา มันรู้สึกเหมือนตอนที่พวกเขายังรักกันอยู่

อีธานที่มีผ้าก๊อซพันรอบศีรษะดูอ่อนแอในชุดผู้ป่วย ดวงตาของเขาไม่เคยละจากร่างที่กำลังพลุกพล่านรอบตัวเขา “ทิฟฟ์ ฉันขอโทษ ฉันเพิ่งรู้สึกได้ว่าตอนนั้นฉันมันเลวมากแค่ไหน”

อยู่ ๆ อีธานก็พูดอย่างซาบซึ้งขึ้นมาและทำให้ทิฟฟานี่ไม่ทันได้ตั้งตัว มันฟังดูไร้สาระสำหรับเธอเพราะเธอไม่คุ้นเคยกับการได้ยินคำพูดแบบนี้ “เอาล่ะ หยุดพูดเถอะ ดูสภาพคุณตอนนี้ด้วย หมอบอกว่าคุณไม่ได้เป็นอะไรมาก มีแค่บาดแผลภายนอกบางส่วนและการกระทบกระแทกเล็กน้อย ฉันยังต้องไปหาแอริต่อ คุณสองคนเรื่องเยอะจริง ๆ ฉันเหนื่อย”

อีธานปิดปากและลดสายตาลงอย่างเงียบ ๆ ทิฟฟานี่เห็นปฏิกิริยาดั่งนั้นจึงนำแก้วน้ำไปที่ริมฝีปากของเขา “เป็นอะไร? โดนวิจารณ์เล็กน้อยไม่ได้เลยเหรอ?”

อีธานเมินหน้าหนีเล็กน้อย “ไปหาแอเรียนเถอะ ฉันอยู่คนเดียวได้สบายอยู่แล้ว”

ใคร ๆ ก็สามารถมองออกได้ว่าเขากำลังเล่นเล่ห์เหลี่ยมแห่งจิตวิทยา เขาไม่พอใจเพราะเขาไม่อยากให้ทิฟฟานี่ไป

ทิฟฟานี่ทำเสียง จุ ๆ ด้วยลิ้นของเธอ “ท่าทางแบบนี้คืออะไร? พรุ่งนี้ฉันยังต้องไปทำงานอีกนะ คุณไม่ได้คาดหวังว่าฉันจะอยู่กับคุณในโรงพยาบาลใช่ไหม? แม่จะต้องถลกหนังฉันเป้น ๆ แน่ ๆ ถ้าเธอรู้ว่าที่ฉันไม่กลับบ้านเพราะดูแลคุณที่โรงพยาบาลอยู่ อีกอย่าง เราสองคนยังไม่ได้กลับไปคบกันนะ…”

แสงในดวงตาของอีธานหรี่ลงเล็กน้อย “ฉันรู้ว่าแม่ของเธอไม่ชอบฉัน… ฉันเข้าใจแล้ว ไม่ต้องกังวล ฉันยังต้องพักรักษาตัวในโรงพยาบาลอีก 2-3 วัน เพราะฉะนั้น ฉันจะไม่สามารถไปรับไปส่งเธอที่ทำงานได้ ดูแลตัวเองด้วย ไปเถอะ ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือใด ๆ ที่นี่”