เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 389

มาร์คยื่นมือของเขาออกไปทางเธอพลางบอกให้เธอมาหาเขา “มานี่สิ”

แอเรียนทำตามเขาอย่างเชื่อฟัง พลางรู้สึกเหมือนว่ากำแพงระหว่างพวกเขาถูกทำลายไปหมด

เขาดึงเธอเข้าหาเขาและดึงเธอให้นั่งลงบนตักก่อนที่เขาจะวางคางตัวเองไว้บนไหล่ของเธอ

เขาสูดดมกลิ่นของเธอเพื่อให้มันไปช่วยคลายความกังวลในใจของเขา “แอริ เธอปรารถนาที่จะทิ้งฉัน ๆ ใช่ไหม?”

นี้เป็นครั้งแรกที่แอเรียนได้ยินเขาเรียกเธอว่าแอริทั้ง ๆ ที่เขาไม่ได้เมา

มันทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นอย่างไงไม่รู้ ฝ่ามือของเธอเริ่มเหงื่อออกและร่างกายของเธอก็แข็งทื่อ เธอพูดอย่างติดอ่าง “ทะ-ทะ-ทำไม คุณถึงถามฉันตอนนี้? คะ-คุณทำตัวแปลก ๆ นะ!”

เขาตอบด้วยการโอบกอดเธอให้แน่นขึ้นอย่างกับว่าเขากลัวว่าเธอจะวิ่งหนีเขา “ฉันอยากรู้”

แอเรียนทบทวนคำถามในหัวของเธอวนไปวนมา เธออยากทิ้งเขามาตลอด ถูกไหม? อย่างไรก็ตาม ทำไมตอนนี้เธอถึงตอบคำถามนั้นไม่ได้ด้วยความยากลำบาก?

เหมือนว่าเขาจะรู้สึกได้ถึงภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของแอเรียน เขาจึงไม่ยืนหยัดกับคำถามนี้และเปลี่ยนคำถามแทน “ฉันต้องทำอย่างไรเพื่อให้เธอเต็มใจอยู่กับฉัน? ฉันสงสัยมาตลอด… เราดีกันแบบคู่อื่นไม่ได้เหรอ?”

คำพูดของมาร์คทำให้แอเรียนช็อคอย่างจริงจัง นี่เขา...จริงจังเหรอ? เขาทำตัวผิดปกติจนเธอคิดว่าเขาอาจกำลังเพ้อจากการเป็นไข้ เธอรีบเอามือตัวเองไปวางบนหน้าพากเขาเพื่อวัดอุณหภูมิ เธอดึงมือตนเองกลับเมื่อเธอแน่ใจว่าเขาไม่ได้เป็นไข้ “โอเค เกิดอะไรขึ้นกับคุณวันนี้? ทำไมคุณถึงพูดจาแปลก ๆ? ฉัน… ฉันต้องใช้ความคิด”

มาร์คช่วยไม่ได้ที่จะต้องขำกับการกระทำของเธอ “ฉันไม่ได้เป็นไข้ และฉันก็ยังไม่ได้เสียสติด้วย ขอบใจมาก ฉันแค่… เราไม่เคยเปิดใจคุยกันแบบนี้เลยถูกไหม? เพราะอะไรกัน? ทำไมเธอดูเหมือนกลัวฉันตลอดเวลา?”

แอเรียนศึกษาสีหน้าของเขาสักครู่ก่อนที่จะตอบ “เพราะคุณน่ากลัวจริง ๆ คุณอ่อนโยนและใจดีกับคนอื่นแต่กับฉันคุณเย็นชาและใจร้ายตลอด ยิ่งไปกว่านั้น คุณมองฉันเหมือนกับว่าคุณอยากจะฉีกฉันเป็นชิ้น ๆ และทำให้ฉันยุ่งเหยิง!”