เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 396

หลังจากนั้นไม่นาน มาร์คก็เข้ามาหาเธอจากด้านหลัง "เหล่านี้คือทรัพย์สินทั้งหมดที่ตระกูลเทรมอนต์เป็นเจ้าของ คุณลองดูว่ามีอะไรที่คุณชอบบ้างหรือเปล่า"

เมื่อแอเรียนหันมาเห็นมาร์คถือใบรับรองการครอบครองทรัพย์สินจํานวนมากอยู่ในมือ ความหนาของมันทําให้เธอถึงกับอ้าปากค้าง “อะ... อะไร? ฉันไม่ต้องการ..."

มาร์คทําหน้าบึ้งตึง "ผู้หญิงไม่อยากรู้สึกมั่นคงบ้างหรือ? คําพูดของไบรอันทําให้ฉันนึกถึงเรื่องนี้น่ะ… ”

แอเรียนกลืนน้ำลายก่อนที่จะละสายตาจากสิ่งที่ทำ "คุณพูดจริงเหรอ? ทําไมคุณถึงคิดว่า คุณทําตัวแปลก ๆ ในช่วงสองสามวันนี้? ฉันเป็นศัตรูของคุณ มันไม่น่าแปลกใจเหรอที่คุณให้ทรัพย์สินแก่ศัตรู? อีกอย่าง ฉันไม่ได้ขาดเหลืออะไร ฉันมีอาหารให้กิน มีเสื้อผ้าในคฤหาสน์ เทรมอนต์ ให้ใส่ และคุณก็ยังให้เงินฉัน ฉันพอใจมากแล้ว เอามันออกไป เถอะ ฉันไม่อยากได้ทรัพย์สินอะไรทั้งนั้น"

มาร์คโยนเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ลงบนโซฟาข้าง ๆ พวกเขา ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย "ฉันไม่ได้คิดว่าเธอเป็นศัตรู เธอเป็นภรรยาของฉัน ถ้าเธอไม่ชอบทรัพย์สินเหล่านี้ เราจะเลือกสิ่งที่คุณชอบ ฉันจะซื้อให้มันให้เธอ"

ในที่สุดแอเรียนก็รู้ว่าเขาพูดจริง ดังนั้นเธอจึงพูดว่า "มาร์ค… ฉันไม่อยากได้ของพวกนั้น ฉันไม่เหมือนคนอื่น และเราก็ไม่เหมือนคนอื่น ไม่เป็นไร จริง ๆ ค่ะ"

มาร์คมองเธออย่างสงสัย "ไม่เป็นไรจริง ๆ เหรอ? ไม่ต้องหย่ากันอีกแล้วใช่ไหม?"

แอเรียน เม้มริมฝีปากของเธอ "ถึงฉันจะพูดไป คุณก็คงจะไม่เห็นด้วย ฉันหิวมาก ฉันกำลังจะไปด้านล่างเพื่อทานอาหารกลางวัน คุณลงมาเร็ว ๆ”

มาร์คไม่สามารถอ่านความคิดของเธอได้ เขาเฝ้ามองเธอเติบโต ดังนั้นเขาจึงคิดว่าเขารู้จักเธอมาเนิ่นนาน อย่างไรก็ตาม เมื่อเธออายุมากขึ้น สิ่งต่าง ๆ ไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของเขาอีกต่อไป

เธอก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน อย่างไรก็ตาม เธอไม่ต้องการความมั่นคงอย่างที่ผู้หญิงคนอื่นต้องการ เหตุผลเดียวคือ เธอไม่ได้รักเขา นั่นเป็นเหตุผลที่เธอไม่ต้องการความมั่นคงจากเขา

เมื่อรู้สึกแล้ว มาร์คก็มองว่าการกระทําดังกล่าวเป็นการกระทำที่น่ารังเกียจ เขากลอกตาแล้วกวาดมันลงไปที่พื้น เขาเอนกายลงโซฟาอย่างเงียบ ๆ เขารู้สึกโกรธมาก เขาคิดว่าสิ่งที่เขาเพิ่งทํานั้นเป็นแค่เรื่องน่าตลก

ในเมื่อมาร์คยังไม่ลงมา แอเรียนก็ไม่กล้าเริ่มกินข้าวก่อน ในที่สุดเธอก็ขึ้นไปดูเขาอีกครั้ง เธอเห็นเขาเอนตัวอยู่บนโซฟา สีหน้าที่ดูหมองหม่น เห็นแบบนี้แล้วหัวใจเธอเต้นแรงมาก "เกิดอะไรขึ้น? ได้เวลาอาหารกลางวันแล้ว…”

มาร์คไม่ชายตามองเธอแม้แต่นิดเดียว ตอนที่เขาเดินเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในตู้เสื้อผ้าก่อนที่จะเดินออกไป