ทิฟฟานี่หน้าแดงทันที แทนที่จะต่อว่าเขาเธอกลับกระดกไวน์หมดแก้วด้วยความตื่นตระหนก “คุณมันลามกหยาบคาย…”
ปฏิกิริยาของเธอทำให้เขาตกตะลึงเป็นเวลาสองวินาที เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาพูดติดตลกแบบนี้ในอดีตเธอจะตอบโต้แทนที่จะหน้าแดง...
จู่ ๆ โทรศัพท์ในกระเป๋าของเธอก็ดังขึ้น ทิฟฟานี่รับโทรศัพท์ต่อหน้าเขาโดยไม่ลังเล “อีธาน? ฉันกินข้าวอยู่ข้างนอก ทำไม? ไม่ใช่ใครทั้งนั้น ฉันอยู่กับเพื่อน อะไรนะ? เจอกัน? กว่าฉันจะเสร็จก็น่าจะดึกแล้ว ไว้ค่อยเจอกันพรุ่งนี้ได้ไหม? อีกอย่าง ฉันลาออกแล้วนะ พรุ่งนี้ฉันว่างทั้งวันเลย ตกลง ฉันวางแล้วนะ”
หลังจากที่ทิฟฟานี่วางสายเธอก็ดำเนินการทานอาหารต่อ เธอจึงไม่ได้สังเกตเห็นสีหน้าที่เยือกเย็นของแจ็คสัน หลังจากที่เธอดื่มไวน์ไปอีกหลายแก้ว สีแดงบนหน้าของเธอก็ดูเหมือนจะไม่จางหายอีกต่อไป ปกติเธอจะเป็นคนที่คอแข็ง แต่มันไม่ได้เป็นเช่นนั้นแล้วเนื่องจากเธอไม่ได้ดื่มมาพักใหญ่แล้ว และเพราะเมื่อกี่เธอดื่มเร็วไปหน่อย แอลกอฮอล์จึงขึ้นหัวเธอได้เร็ว
พอพวกเขาทานเสร็จ ขวดไวน์แดงนั้นก็เกือบจะหมดขวดเช่นกัน
แจ็คสันดื่มไปเพียงนิดเดียว เพราะฉะนั้นจึงเป็นเธอที่ดื่มซะส่วนใหญ่ เนื่องจากเมื่อเร็ว ๆ นี่เธอรู้สึกหดหู่มากเธอจึงใช้ไวน์เพื่อกลบความเศร้าโศกของตัวเอง
เมื่อพวกเขาออกมาจากร้าน แจ็คสันสังเกตเห็นว่าหน้าเธอแดงดั่งมะเขือเทศ “ให้ผมไปส่งไหม?” เขาเสนอ
แอลกอฮอล์นั้นทำให้เธอรู้สึกกล้าและเธอก็เริ่มปากมาก “แน่นอนสิ! คุณจะให้ฉันกลับเองอย่างงั้นเหรอ? บ้านฉันห่างจากที่นี่ตั้งล้านไมล์! เร็ว ๆ สิ รีบไปส่งนายหญิงของคุณซะ!”
แจ็คสันรู้สึกขบขันที่เห็นเธอแบบนี้จึงตัดสินใจที่จะเล่นตามบทของเธอ เขาเปิดประตูข้างที่นั่งข้างคนขับให้เธอ “ได้โปรด ขึ้นรถสิขอรับ”
หลังจากทิฟฟานี่ขึ้นรถไปเขาเตือนเธอว่า “คาดเข็มขัดนิรภัยด้วย”
เธอส่ายหัว “ไม่เอา ฉันอิ่มเกินไป มันจะทำให้ฉันรู้สึกอึดอัด”
แจ็คสันเอนตัวไปข้างหน้าและคาดเข็มขัดนิรภัยให้เธอ จู่ ๆ ร่างกายพวกเขาก็อยู่ใกล้กันมากจนทิฟฟานี่ได้กลิ่นกายของเขา มันมีกลิ่นเหมือนหมอนในห้องของเขา เธอจำได้ว่าคืนนั้นเธอนอนหลับสนิท...
เธอกลืนน้ำลายโดยไม่ได้ตั้งใจเมื่อเธอมองหน้าเขาจากระยะใกล้แบบนี้ เงาของกิ่งไม้บนต้นไม้ใต้แสงไฟข้างถนนส่ายไปกับสายลมเหมือนรูปร่างที่น่ากลัวอยู่นอกหน้าต่าง แต่ใบหน้าของเขาก็ยังคงสวยงามราวกับเทวดา ตอนนั้นเธอได้จ้องใบหน้าของอีธานและกลืนน้ำลายเช่นนี้เหมือนกัน ทิฟฟานี่ด่าตัวเองในใจที่ตื้นเต้นขนาดนี้
“ผมได้ยินคุณกลืนน้ำลาย คุณคิดจะกินผมเหรอ?” แจ็คสันหันมามองเธอหลังจากที่เขาคาดเข็มขัดนิรภัยให้เธอ
ใบหน้าของพวกเข้าใกล้กันจนอันตรายจนปลายจมูกของพวกเขาเกือบจะชนกันอยู่แล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
มีนิยายหลายเรื่องที่หยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหวเลยค่ะและมีแต่เรื่องเดิมฯไม่มีเรื่องใหม่ฯให้อ่านบ้างเลย...