เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 408

มาร์คสูบบุหรี่เต็มปอดก่อนที่จะดับมันทันที “มัน… ก็โอเค… ชงชาให้ฉันหน่อย ขอเข้ม ๆ…” มีใครบอกเขาได้ไหมว่าทำไมรสชาติแปลก ๆ ยังคงอวลอยู่ในปากของเขา? แม้แต่บุหรี่ก็ไม่สามารถกำจัดรสชาติได้ หวังว่าชาคงจะล้างมันออกไปได้

หลังจากที่แอรีอานน์กลับขึ้นไปที่ชั้นบนและยื่นชาดำให้มาร์ค เขาก็เป่ามันอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะดื่มอึกใหญ่ เป็นการตัดสินใจที่ไม่ชาญฉลาดเอาเสียเลย เขาจะไม่มีวันลืมว่าการผสมผสานของชากับรสชาติแปลก ๆ ในปากของเขานั้นเป็นอย่างไร คืนนั้นเขาไม่ได้ทานอาหารเย็นเนื่องจากต้องเข้าห้องน้ำทั้งหมด 18 ครั้ง เขาไม่สามารถทนต่อได้และในที่สุดก็ไปโรงพยาบาลในเช้าวันรุ่งขึ้น

แอรียนที่ยุ่งมาตลอดบ่ายหลับสนิทโดยไม่รู้ว่ามาร์คต้องทรมาน เธอสังเกตเพียงว่าเขาลุกจากเตียงบ่อยครั้งตลอดทั้งคืน เมื่อเธอไม่เห็นเขาในเช้าวันรุ่งขึ้นระหว่างรับประทานอาหารเช้าเธอก็คิดว่าเขาไปที่สำนักงานแล้ว

อย่างไรก็ตาม แมรี่สั่งสอนเธอ “นายท่านต้องเข้าโรงพยาบาลเพราะเธอ ท้องของฉันและเฮนรี่ทำจากเหล็ก ดังนั้นเราจึงสบายดี ครั้งต่อไปเราจะต้องชิมอาหารของเธอก่อนว่ามีพิษไหม ขอร้องนะ อย่าทำเรื่องที่เป็นอันตรายต่อนายท่านแบบนี้อีก!”

เครื่องหมายคำตอบผุดขึ้นในหัวของแอเรียน “หนูก็สงสัยอยู่ว่าเมื่อคืนเขาจะลุกขึ้นบ่อย ๆ ทำไม… สาหัสมากเลยเหรอ? แต่พวกคุณไม่เป้นอะไรเลย? เดี๋ยวหนูค่อยไปหาเขา”

แมรี่ยัดขนมปังให้เธอแล้วผลักเธอออกไปที่ประตู “เฮนรี่รออยู่ข้างนอกแล้ว ไปตอนนี้เลย! สิ่งเดียวที่เธอคิดถึงคืออาหาร เธอยังมีอารมณ์มากินตอนนี้ได้อย่างไรกัน!”

ขณะที่แอเรียนเดินออกไปพร้อมกับเคี้ยวขนมปังของเธอ เธอก็คิดกับตัวเองว่ามันคงไม่ได้รุนแรงอะไรขนาดนั้น เพราะสุดท้ายเธอก็ได้ลองชิมสิ่งที่เธอได้ทำและเธอก็ยังสบายดี มาร์คจะแย่แค่ไหนเชียว?

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เธอไปถึงโรงพยาบาลและเห็นมาร์ค เธอก็รู้ว่าแมรี่ไม่ได้พูดเกินจริง นานแล้วที่เธอไม่ได้เห็นเขาหน้าตาแบบนี้ เพียงแค่คืนเดียวแต่เขาดูแย่กว่านั้น มีเข็มหยดสอดเข้าไปที่หลังมือของเขา รอยฟกช้ำดูขัดกับผิวขาวของเขาอย่างสิ้นเชิง เขาผ่านอะไรมากันแน่?

“ฉันขอโทษ… ฉันไม่ได้ตั้งใจ…” แอเรียนจับชายเสื้อของเธอและจ้องที่เท้าของเธอเหมือนเด็กที่มีความผิด

มาร์คถอนหายใจ “สัญญากับฉันนะ ว่าเธอจะไม้เปิดร้านขนม ไม่สิ อย่าทำธุรกิจอะไรที่เกี่ยวกับอาหารเลย ฉันจะสนับสนุนเธอในทุกเรื่องแต่ไม่ใช่เรื่องนี้ ฉันสบายดี…”

แอเรียนไม่เชื่อว่าเขาสบายดี แม้แต่การพูดก็ดูเหมือนจะทำให้เขาหมดแรง ถึงกระนั้นเธอก็ดื้อรั้นมาโดยตลอด เธอไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้ง่าย ๆ “ฉันเพิ่งจะหัดทำเอง ฉันจะทำอย่างเต็มที่ ฉันจะต้องเก่งให้ได้ เชื่อฉันสิ”

หัวใจของมาร์คเต้นรัว “ไปเถอะ…หลังจากที่ให้น้ำเกลือเสร็จฉันก็กลับได้แล้วและจะไปที่สำนักงานทันที เธอจะไปทำอะไรก็ไป”