เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 41

เอริก นาธาเนียล ขมวดคิ้วทันทีที่เดินเข้าไปในร้านอาหาร มันเป็นของชั้นต่ำและราคาถูกที่ไหนสักแห่งที่เขาไม่เคยกินโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อสังเกตเห็นคราบไขมันบนโต๊ะ เอริกถูกกระตุ้นให้หันส้นเท้าเเละออกไป อย่างไรก็ตามเมื่อนึกถึงความโปรดปรานของมาร์ค เทรมอนต์เขากล้ำกลืนการบีบบังคับของเขา

“แอริ ทางนี้!” ทิฟฟานี่ เลน เห็นแอเรียนในทันทีและโบกมือเรียกอย่างไม่อาย

ในที่สุดรอยยิ้มที่แจ่มใสก็เผยออกมาจากใบหน้าของแอเรียน วินน์ ขณะที่เธอรีบเดินไปหาเธอ ทิฟฟานี่ทำเหมือนเมื่อสามปีก่อนไม่ได้เปลี่ยนไปเลยสักนิดเหมือนที่แอเรียนคิดว่าเธอจะเปลี่ยนไปแล้วเสียอีก

ทิฟฟานี่ไม่ได้มาคนเดียว นอกจากนี้ยังมีเอธาน คอนเนอร์ เมื่อเทียบกับสามปีที่แล้วเขาดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก แต่รูปลักษณ์ที่ขี้เล่นในอดีตของเขาได้เปลี่ยนเป็นใบหน้าที่ลึกลับ ดวงตาของเขายิ้ม แต่ดูเหมือนช่องว่างสองช่อง

ทิฟฟานี่แปลกใจเมื่อเห็นเอริก นาธาเนียล "นี่คือ…"

“ผมชื่อเอริก นาธาเนียล” เอริกแนะนำตัวเองอย่างง่าย ๆ

ทิฟฟานี่ เลน ไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติมในขณะที่เธอพนักงานเพื่อสั่งอาหาร

“แอริ เอริก พวกคุณอยากกินอะไร?”

ก่อนที่แอเรียนจะพูดอะไร แอริก นาธาเนียลก็โพล่งออกมาโดยไม่รู้ตัวว่า “ไม่ต้องห่วงผมครับ พวกคุณสั่งได้เลย”

เขาไม่ได้คิดจะกินอยู่เเล้ว

ทิฟฟานี่ เลน รู้สึกอึดอัดใจด้วยการดูถูกเหยียดหยามในน้ำเสียงของเขา อีธาน คอนเนอร์ ลดสายตาลงไม่ให้ใครรู้ความคิดของเขา

แอเรียนไกล่เกลี่ยสถานการณ์โดยไม่ต้องการให้บรรยากาศเปลี่ยนไป “ทิฟฟ์ เธอรู้ว่าฉันชอบอะไร สั่งเลยนะ”

ทิฟฟานี่สั่งอาหารสองสามอย่างและส่งเมนูกลับไปที่พนักงาน

“แอริ เธอไม่รู้หรอกว่าตอนที่ฉันกลับมารู้สึกตื่นเต้นแค่ไหน เป็นเวลาสามปีแล้ว ในที่สุดฉันก็ก้าวเท้าสู่เมืองนี้อีกครั้ง ฉันมักจะบ่นเกี่ยวกับสภาพอากาศที่นี่ แต่ตอนนี้ฉันชอบที่นี่มาก ฉันคิดถึงบ้านเกิดของฉันมาก!”

เมื่อเอริก นาธาเนียล หยิบประเด็นนี้ขึ้นมาเธอจึงต้องเผชิญกับมัน

“ใช่ ฉันเป็นเด็กกำพร้าเมื่อฉันอายุแปดขวบ เขาพาฉันเข้ามาอยู่ด้วย ฉันแต่งงานกับเขาตอนที่เธอไปต่างประเทศ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรและฉันไม่สามารถติดต่อเธอได้ฉันก็เลยไม่ได้บอกเธอ”

แอเรียนหลีกเลี่ยงที่จะเอ่ยถึง วิล ซีวาน ในขณะที่การสนทนาดำเนินไปจนถึงหัวข้อนี้ก็ไม่น่าจะมีการพูดคุยต่อระหว่างเธอกับวิล...

ทิฟฟานี่ เลน สงสัยอย่างมาก “เธอ… เธอไม่ได้ถูกบังคับใช่ไหม?”

“เปล่า ฉันเต็มใจแต่งงานกับเขา” แอเรียนพูดพร้อมกับส่ายหัวและหัวเราะเบา ๆ

เมื่อมองย้อนกลับไปทิฟฟานี่ตระหนักได้ “โอ้ มันสมเหตุสมผลแล้วที่จะเข้าใจว่าทำไมเขาถึงต่อต้านทั้งฉันและวิล เขาชอบเธอ แน่นอนว่าเขาไม่สามารถทนต่อการนอกใจได้ ความรักสามารถทำให้เกิดความหึงหวงได้ แน่นอนว่าเขาโกรธมากเมื่อเธอและวิลประสบอุบัติเหตุนั้น เขาดีกับเธอไหม? เขาทำร้ายเธอหรือเปล่า? เกิดอะไรขึ้นกับรอยช้ำบนหน้าผากของเธอ? เขาตีเธอเหรอ?”