เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 414

แอเรียนไม่ได้ชอบสถานที่ที่มีเสียงเพลงดังมากนัก แต่เธอก็ตกลงเพียงเพราะแค่อยากตามใจทิฟฟานี่ อย่างไรก็ตามเธอไม่กล้าที่จะบอกเรื่องนี้กับมาร์ค เธอไม่ต้องคิดเลยด้วยซ้ำ ยังไงเขาจะไม่มีวันปล่อยเธอไปแน่นอน

เธอเตรียมตัวที่จะออกไปข้างนอกก่อนที่มาร์คจะกลับบ้านและส่งข้อความบอกเขาว่า : ฉันจะออกไปทานข้าวเย็นต่อด้วยชอปปิ้งกับทิฟฟานี่นะ ฉันอาจจะกลับบ้านดึกมาก ๆ

มาร์ครู้สึกว่าเธอคงจะบ้าคลั่งจากความเบื่อหน่ายในช่วงที่ถูกคุมขังดังนั้นตอนนี้เธอจึงมีแนวโน้มที่จะออกไปข้างนอกและสนุกสนานมากขึ้น เขาจึงไม่ได้คิดอะไรมากเกินไป: อืม

เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากที่ได้รับข้อความของเขา เธอขอให้เฮนรี่ไปส่งเธอที่ร้านอาหารข้าง ๆ บาร์ ซีโร่ ดีกรีซ และรอจนกว่าเขาจะกลับไปก่อนที่เธอจะเดินไปหาทิฟฟานี่ที่บาร์ กลิ่นบุหรี่ที่หนาทึบเตะจมูกเธอตั้งแต่วินาทีที่เธอเดินเข้ามา ผู้คนมากมายเต็มไปทั่วห้องโถงที่น่าตื่นตา เพียงมองแวบแรกก็สามารถบอกได้เลยว่าที่นี่เป็นสถานที่ที่หรูหราเลยที่เดียว

เธอเดินผ่านห้องโถง ผ่านทางเดินที่มีแสงสลัวและเปิดประตูสู่โลกใบใหม่ พวกเธอไปกันข้างเร็วจึงมีลูกค้าไม่มากนัก แล้วก็ยังค่อนข้างเงียบเพราะดีเจยังไม่ได้เริ่มเล่นด้วยซ้ำ

ทิฟฟานี่ดึงเธอไปนั่งที่บูธนั่ง “เอาเครื่องดื่มมา!”

บริกรรีบเข้ามาหาพวกเธอเพื่อรับออเดอร์ เมื่อเห็นว่าทิฟฟานี่ใจถึงแค่ไหนกับเงินของเธอ พนักงานเสิร์ฟจึงใช้ประโยชน์นั้นและแนะนำเหล้านำเข้าสองสามชนิด แน่นอนว่าพวกมันเป็นเหล้าที่แพงที่สุดด้วย

ทิฟฟานี่อารมณ์ไม่ดี เธอจึงสั่งทุกอย่างที่พนักงานแนะนำ ไม่นานโต๊ะของพวกเขาก็เต็มไปด้วยถาดผลไม้และของว่างฟรี เพื่อที่ใคร ๆ จะจินตนาการได้ว่าเหล้าพวกนั้นแพงแค่ไหน

“ทิฟฟ์ อย่าดื่มมากไปนะ เราเป็นผู้หญิงสองคนเพียงลำพัง ฉันว่ามันไม่ปลอดภัยนะถ้าจะเมาที่นี้” แอเรียนกลัวว่าทิฟฟานี่จะไม่สามารถหยุดตัวเองได้เมื่อเธอเริ่มดื่มแล้ว

“เธอจะกลัวอะไร? ฉันจะส่งเธอกลับบ้านอย่างปลอดภัยไม่ว่าฉันจะเมาแค่ไหน ไม่ต้องกลัว” ทิฟฟานี่การันตีและตบหน้าอดตนเอง หลังจากนั้นเธอก็เปิดขวดเหล้าทุกขวดเลย

เมื่อทิฟฟานี่ตบอกตัวเองแอเรียนก็สังเกตว่านมของทิฟฟานี่แทบหกออกจากเสื้อกล้ามสายเดี่ยวของเธอ แอเรียนรีบดึงเสื้อของทิฟฟานี่ขึ้น “เธอหน้าจะแต่งตัวมิดชิดกว่านี้นะ! ที่นี่ออกจะหนาวนิดหน่อยและไม่ได้ร้อนเกินไปเลย เธอแต่งตัวผิดแล้ว…”

ในที่สุดทิฟฟานี่ก็สังเกตเห็นว่าแอเรียนแต่งตัวค่อนข้างจะอนุรักษ์นิยม ผู้หญิงส่วนใหญ่ที่มาสนุกสนานที่นี้มักจะใส่กางเกางขาสั้นหรือกระโปรงสั้นและบางคนก็ใส่เกาะอกด้วยซ้ำ แต่แอเรียนกลับตรงกันข้าม เธอใส่กระโปรงสีครีมสามส่วน เธอดูเหมือนแม่บ้าน!

“แอริ เธอรู้ไหมว่าชุดเธอเสี่ยงกว่าชุดฉันอีก? พวกผู้ชายที่นี้ชินกับการเห็นสิ่งพวกนี้แล้ว แต่พวกเขาจะต้องอุบายกับความใสซื่อของเธอ เธอน่าจะห่วงตัวเองมากกว่านะ”

แอเรียนเขินหน้าแดง เธอหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาจิบแล้วมองไปรอบ ๆ แสร้งทำเป็นเมินเฉย เธอรู้สึกเหมือนไม่เข้าพวกในสถานที่นี้

“‘ไม่รู้’ หมายความว่าเธอไม่ได้รักเขามากพอ แต่เธอชอบเขามาก ๆ” ทิฟฟานี่พูดพลางยิ้มให้แอเรียนอย่างมีเลศนัย

“คงงั้น” แอเรียนไม่อยากปฏิเสธเธอ ทุกครั้งที่เธอนึกถึงมาร์คเธอจะรู้สึกเต็มไปด้วยความขมขื่นและความหวาน ส่วนที่ขมขื่นนั้นแทบจะทนไม่ได้ ในขณะที่ส่วนที่หวานทำให้เธอเต็มไปด้วยความสุข

“ฉันจะไปห้องน้ำ เธอจะไปด้วยไหม?” ทิฟฟานี่สั่นคลอนขณะที่เธอลุกขึ้นยืนโดยใช้มือข้างหนึ่งกุมท้องไว้

แอเรียนส่าหน้า “ไม่ เธอระวังตัวด้วยนะ เสร็จแล้วรีบกลับมาล่ะ” ห้องน้ำไม่ได้อยู่ไกลเกินไป เพราะฉะนั้นเธอจึงไม่ต้องเป็นห่วงอะไร

ทิฟฟานี่เดินสะดุดระหว่างทางไปห้องน้ำพลางฮัมเพลงไปด้วย เสียงเพลงที่ดังและแสงไฟที่ทำให้มองไม่เห็นเป็นตัวกระตุ้นอารมณ์ ผู้ที่มาที่นี่แบ่งออกเป็นสองประเภท: หนึ่ง เพื่อปลดปล่อยความผิดหวังของพวกเขา สอง เพื่อหาความตื่นเต้นสุดขีด เธอเป็นประเภทแรก

หลังจากที่เธอออกมาจากห้องน้ำเธอก็ยกมือที่ยังชื่นของเธอและสบัดมันไปมาเพื่อให้แห้ง หลังจากนั้น เธอก็ชนกับใครบางคนและเช็ดมือของเธอที่หน้าอกของเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจ เธอดูเหมือนกำลังลูบไล้มันแทน เธอเคยไปสถานที่เหล่านี้บ่อย ๆ และไม่ว่าเธอจะเมาแค่ไหนเธอก็ยังสามารถแยกความแตกต่างได้ว่าเธอชนผู้ชายหรือผู้หญิง ถ้าเป็นผู้ชายเธอจะ “แกล้ง” เขาเล็กน้อยเพื่อไม่ให้เกิดความขัดแย้ง

ขณะที่เธอกำลังจะหันหลังและจากไปชายคนนั้นก็คว้าข้อมือเธอไว้ เธอยิ้มอย่างมีความสุขและเปี่ยมไปด้วยความหลงใหล “ทำไม? อยากให้ฉันขอโทษเหรอสุดหล่อ?”