เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 445

ทิฟฟานี่พยักหน้าพร้อมกับรอยยิ้มก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องน้ำ เธอถอดชุดนอนผ้าไหมสีดำออกแล้วโยนมันลงในถังขยะด้วยท่าทางรังเกียจ เธอไม่สามารถรักษารอยยิ้มบนใบหน้าของเธอได้อีกต่อไป เธอสามารถแสดงความโศกเศร้าและปล่อยให้น้ำตาของเธอไหลอย่างอิสระเมื่อเธออยู่คนเดียวเท่านั้น

เธอขัดผิวจนผิวเธอเริ่มแดงก่อนที่จะใส่ชุดนอนแล้วเข้าไปนอนในห้องรับแขก แอเรียนปิดไฟแล้วเข้าไปกอดเธอ “ทิฟฟ์ ฉันเห็นรอยฟกช้ำบนตัวเธอ อีธานตีเธอเหรอ? เธอไม่ต้องบอกฉันถ้าเธอไม่สะดวก ทุกอย่างมันจบลงแล้ว”

ในความมืดมิดนั้นทิฟฟานี่กำลังกลั้นน้ำตาไว้อย่างสิ้นหวัง “ฉันไม่มีอะไรให้พูดมากนัก… เพราะ… มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นจริง ๆ อีธานแค่อารมณ์เสียเพราะฉันทิ้งเขาและต้องการแก้แค้นฉัน ถ้าพวกเธอหาฉันไม่เจอ เขาจะปล่อยฉันไปในอีกไม่กี่วัน ฉันเหนื่อยจะตายแล้ว นอนเถอะ”

แอเรียนแทบจะไม่ได้นอนเลยในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา หลังจากเธอฮัมเสียงตอบกลับ เธอก็ผล็อยหลับไปแทบจะทันที

ทิฟฟานี่สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพึมพัมกับตัวเอง “ดูเหมือนว่าเธอไม่ได้โกหกตอนที่บอกฉันว่าครั้งแรกจะเจ็บเหมือนตกนรก…”

แอเรียนยังไม่ได้หลับลึกขนาดนั้น แต่เธอได้ยินไม่ชัดเช่นกัน “หืม…?”

ทิฟฟานี่รีบหันกลับไป “ฝ-ฝันดี…”

......

หลังจากออกมาจาก เมาน์เท็น วิลล่า อีธานก็ตรงไปที่ไนท์คลับที่เขาเป็นเจ้าของทันที ความกลัวที่จะมีปัญหาไม่ได้หมายความว่าเขาไม่สามารถจัดการกับแอรี่ในทางใดทางหนึ่งได้

หลังจากที่เขาเดินเข้าไปในห้องส่วนตัวก็มีคนพาแอรี่เข้ามา ต้องขอบคุณชุดที่เปิดเผยและการแต่งหน้าหนา ๆ ของเธอ เธอจึงดูไม่เหมือนผู้หญิงที่หน้าตาหวานจากครอบครัวที่ร่ำรวยอีกต่อไป ลูกค้าลามกของเธอบางคนถึงกับทิ้งรอยฟกช้ำไว้บนตัวเธอ

เมื่อเห็นอีธาน เธอทำท่าเหมือนเพิ่งเห็นผู้ช่วยชีวิตของเธอ เธอรีบวิ่งเข้าไปหาเขาและคุกเข่าขอร้องอ้อนวอน “ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย… ฉันรู้ว่าฉันทำพลาด… ฉันรู้จริง ๆ… ฉันจะทำทุกอย่างที่คุณขอให้ฉันทำ! ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว… ปล่อยฉันไปเถอะ… ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่บอกอะไรกับใครทั้งนั้น! ฉันจะทำเป็นว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น ตกลงไหม?”

อีธานเอื้อมมือออกไปและยกคางเธอขึ้นพลางแสดงความสงสารบนใบหน้าของเขา “โถ่ ๆ… ช่างน่าสมเพชเสียยิ่งนัก สองวันที่ผ่านมาที่นี่ต้องเหมือนนรกสำหรับเธอแน่ ๆ เลย”