เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 465

แอเรียนเริ่มเดินลงบันไดแล้วเมื่อในที่สุดเรจิน่าก็เข้าใจเธอ

อารมณ์ของเรจิน่าพุ่งทะยาน “เธอคิดว่ามันเป็นอย่างนั้นเหรอ นังบ้า! เธอลืมไปหรือเปล่าว่าฉันสามารถซื้อซิมการ์ดจำนวนมหาศาลและวนใช้และทิ้งระเบิดใส่เธอทุกวันที่น่ารังเกียจเหรอ? แล้วฉันจะขอเงินคืนจากร้านเหม็น ๆ ของเธอโดยบอกทุกคนว่าคุณภาพอาหารของแย่มาก! บัดซบ! ถ้าเธอลากฉันลงนรก ฉันจะทำเช่นเดียวกับเธอ!” เธอซะบด “โอ้ และรู้อะไรไหม? ฉันเบื่อที่จะกินของเธอจะแย่แล้ว!”

ในทางกลับกัน แอเรียนนั้นสงบเงียบมากกว่าที่จะปล่อยควัน “เอาเลยคนสวย เยาวชนต้องฝันให้ใหญ่ ดังนั้นหากนี่คือความปรารถนาขงเธอ ก็เอาเลย! นอกจากนี้ ไม่ใช่ว่าฉันเพิ่งบันทึกทุกสิ่งที่เธอพูดมา ซึ่งเป็นหลักฐานเพียงพอที่จะฟ้องเธอในข้อหาใส่ร้ายป้ายสีได้ ฉันเดาว่าการถูกส่งตัวเข้าคุกตั้งแต่อายุยังน้อยนั้นช่างเป็นตำนานจริง ๆ เฮ้! ฉันเป็นกำลังใจให้เธอบรรลุสิ่งที่เป็นไปไม่ได้นะเรจิน่า อย่าออมมือล่ะ!”

กลุ่มของเรจิน่าพิจารณาแผนใหม่อย่างรวดเร็ว “เอ่อ เรจจี้? เรามักจะกินทุกอย่างที่เราสั่งจากร้านนี้หมดใช่ไหม? และเพื่อความเป็นธรรม พวกเขาไม่ได้รสชาติแย่อย่างที่เราพูดอย่างแน่นอน การทิ้งระเบิดใส่คะแนนของใครบางคนเช่นนั้นอาจจะไม่เป็นประโยชน์มากนัก และแม้ว่าแกจะวางแมลงสาบที่ตายแล้วลงในนั้นและถ่ายรูปแล้วเรียกร้องเงินคืน ดวงไม่เอื้ออำนวยแก เขาเพิ่งยอมรับว่าบันทึกสิ่งที่แกพูดและสามารถใช้มันฝ้องเราได้!”

“ใช่เว้ย ถ้าแกจะดำเนินตามแผนนั้นต่อไป เราไม่เอาด้วย! นอกจากนี้ พวกเราไม่มีใครมีเงินมากพอที่จะใช้จ่ายกับของหวานสุดหรูทุกวัน แบบว่า นาน ๆ ที่ก็ดีเหมือนกัน แต่เราจะไม่มีเงินพอที่จะกินสิ่งนี้ตลอดเวลานะเว้ย!” อีกคนพูดเข้ามา

ไม่ว่าความเย่อหยิ่งของเรจิน่าจะคิดอย่างไร การได้เห็นกลุ่มของตัวเองถอยหลังอย่างโจ่งแจ้งก็เพียงพอที่จะเขย่าความโหดเหี้ยมที่สุดของเรจิน่า "พวกแกรู้อะไรไหม? ก็ได้! เราจะคุยเรื่องนี้ในภายหลัง ฉันพนันได้เลยว่ามันยังมีวิธีลงโทษพวกขี้แพ้พวกนี้ด้วยวิธีอื่นที่ถูกกว่าอยู่ดี!”

แอเรียนที่ดีใจมากกลับมาที่ร้านพร้อมกับฮัมเพลงอย่างร่าเริง ความยินดีของเธอชัดเจนมากจนทำให้ทิฟฟานี่กล้าที่จะอ้อนวอน “อืม แอริ? ฉันกำลังคิดว่า เราควรหยุดอีกสองวันดีไหม? เราทำงานหลังจากวันปีใหม่ทันที! ฉันแน่ใจว่าแบบนี้เราได้รับรางวัล 'คาเฟ่ที่ทำงานหนักที่สุดแห่งเดือน' แล้ว”

แอเรียนโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ “ถ้าเธออยากจะหยุดก็เอาเลย ทุกวันนี้ธุรกิจไม่ได้อุดมสมบูรณ์ขนาดนั้น ฉันจัดการคนเดียวได้ ขณะนั้นเราคงต้องปิดคำสั่งซื้อกลับไปก่อน” เธอตอบ “อ้อ อีกอย่าง เธอจะไม่ได้ยินชื่อ เรจิน่า แมคคาเรน อีกต่อไปแล้ว ปรากฏว่าคำสั่งล่าสุดของเรามาจากเธอ”

ทิฟฟานี่ชูนิ้วโป้งให้เพื่อน “ที่รัก เธอนี่ที่สุดจริง ๆ ถ้าเป็นฉันและสมองโง่ ๆ ของฉันละก็ อย่างเดียวที่จะเกิดขึ้นคงเป็นการประลอง! โอ้ ถ้าเธอไม่ได้หยุด ฉันก็จะไม่หยุดเช่นกัน หน้าที่ของฉันในร้านก็ใกล้แทบไม่มีอะไรอยู่แล้ว ดังนั้นฉันจะดูละครของฉันตรงนี่ต่อไปละกัน ถ้ามีลูกค้าก็เรียกฉันนะ!

แอเรียนพยักหน้าก่อนจะเดินเข้าไปในครัวเพื่อเริ่มคิดค้นสูตรของหวานใหม่ ก่อนที่เธอจะสวมผ้ากันเปื้อน เธอก็ได้ยินทิฟฟานี่กรีดร้องจากตรงนั้น “แอริ แอริ! เราได้งานใหญ่แล้ว! มันมาจากอาคารสำนักงานตรงข้ามเรา!”

แอเรียนขมวดคิ้วอย่างสงสัย อาคารสำนักงานตรงข้าม? “ฉันไม่คิดว่าจะมีบริษัทไหนในอาคารสำนักงานนั้นเปิดทำการเร็วขนาดนี้ เกิดอะไรขึ้น?"

ทิฟฟานี่กลืนน้ำลายเสียงดังก่อนจะตอบอย่างใจเย็น “มีเพียงสำนักเดียวที่เปิด… และมันก็คือบริษัทการเงินของแจ็คสัน พวกเขาเริ่มเปิดในวันนี้”