เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 477

แจ็คสันรีบวิ่งตามเธอไป ขณะที่เธอโบกรถแท็กซี่ เขาก็เลื่อนขึ้นรถก่อนที่จะลากเธอเข้าไปด้วย “โรงแรม พอร์ต เลอ ทรีออมพ์!”

ทิฟฟานี่หายใจติดขัด “เราจะไปโรงแรมทำไม? ฉันอยากกลับบ้าน! คุณคะ ไป แฟรงค์ พาร์ค อาเวนิว ได้โปรด!”

แจ็คสันดึงเงินก้อนหนึ่งออกมาแล้วโยนมันไปที่ที่นั่งคนข้างคนขับ “ไปโรงแรม!”

เมื่อคนขับเห็นเงินสดจำนวนมากนั้น เขาจึงปฏิบัติต่อสิ่งนี้เหมือนการทะเลาะวิวาทระหว่างคู่รัก ดังนั้นเขาจึงขับรถไปที่โรงแรมอย่างถี่ถ้วน

แจ็คสันลากทิฟฟานี่เข้าไปข้างในอย่างฉุนเฉียว เธอรู้ว่าเขาจริงจังแต่ไม่กล้าทำให้เป็นเรื่องใหญ่ เธอดิ้นรนเล็กน้อยขณะที่เธอพูดว่า “อย่า… ไปคุยกันที่อื่นเถอะ ตกลงไหม? ฉันจะไม่หนี…”

เขาเพิกเฉยต่อเธอและไม่ปล่อยให้เธอได้เจรจาในขณะที่เขาดึงเธอเข้าไปในลิฟต์

เมื่อเธอเห็นว่าไม่มีใครอยู่ในลิฟต์ ทิฟฟานี่ก็กรีดร้องว่า “คุณบ้าไปแล้วเหรอ? ปล่อยฉัน! ฉันขอเตือนคุณนะ หากคุณทำเช่นนี้ ฉันจะ…. ฉันจะ… คุณฟังฉันอยู่หรือเปล่า?”

เขาเหลือบไปด้านข้างและมองลงมาที่เธอ “ผมกำลังฟังอยู่ พูดต่อสิ คุณจะอะไรนะ?”

เธอใกล้จะระเบิดจากความโกรธ เขาต้องอยู่ในโรงแรมนี้ตลอดการมาเยือนที่นี่ของเขา นั่นเป็นเหตุผลที่เขาไม่ต้องใช้บัตรประจำตัวประชาชนหรือการยืนยันใด ๆ ตอนที่พวกเขามาถึง เธอไม่มีทางหนีรอดไปได้

เขาอุ้มเธอเข้าไปในห้องเมื่อพวกเขาออกมาจากลิฟต์ ล็อคประตู แล้วดันเธอติดกับผนัง “คุณยังจะหนีอีกไหม?”

เธอกอดกระเป๋าถือของเธอไว้แน่นที่หน้าอกและจ้องไปที่เขาอย่างหวาดกลัว “มะ-ไม่… ฉันจะไม่หนี… คุณดื่มพอหรือยัง? มันดึกแล้ว ฉันจะกลับบ้าน”

ด้วยมือข้างหนึ่งดันกำแพง เขาขังเธอไว้ระหว่างกำแพงกับร่างกายของเขา เขาก้มศีรษะลงและจ้องไปที่ทิฟฟานี่ซึ่งดูตัวเล็กและเปราะบาง ดวงตาของเขาโหมกระหน่ำด้วยความใจร้อน “ผมไม่ได้ดื่มมากขนาดนั้น เรามีข้อตกลงกัน คุณจะผิดสัญญาเหรอ? คุณเป็นคนพูดเรื่องที่จะคบกับผมถ้าคุณเลิกกับมัน ตอนนี้คุณจะผิดคำพูดของตัวเองเหรอ?”

เธอดันหลังของเธอแนบกับกำแพงอย่างแน่นหนา เพราะกลัวเกินกว่าจะขยับ สายตาของเธอถูกหน้าอกของเขาปิดบังอย่างสมบูรณ์ “ฉันล้อเล่น…”

เขาผลักเธอให้ชิดกับกำแพง “แล้วถ้าผมคิดจริงล่ะ?”

ลมหายใจของเธอติดอยู่ในลำคอ กลิ่นเฉพาะตัวของเขาทำให้เธอเวียนหัว มันเข้ากับคำอธิบาย “พระเจ้าแห่งเพศสัมพันธ์เดินดิน” ได้อย่างลงตัว

เขาขังเธอไว้แน่นภายใต้เขา “ยังมีสิ่งที่วิปริตกว่านี้อีกมาก” นิ้วของเขาเลื่อนเข้าไปใต้เสื้อของเธอในขณะที่เขาพูด

ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปห้ามเขา “ฉันจะไม่ผิดสัญญา” เธออ้อนวอน “ฉันยอมรับ ตกลงไหม? อย่าทำแบบนี้…”

แจ็คสันหยุดแล้วเอาหน้าผากเขาแนบกับหน้าผากเธอ ทั้งคู่มองลึกเข้าไปในดวงตาของกันและกันด้วยลมหายใจที่เร้าร้อนและหนักหน่วง “คุณวางแผนที่จะผิดสัญญาอยู่แล้ว ใครจะรู้ว่าตอนนี้คุณไม่ได้พยายามหลอกผมอีก? เอาอย่างนี้ คุณหยิบโทรศัพท์ออกมาและบันทึกคำสัญญาของคุณดีไหม? ไม่งั้นคืนนี้คุณจะไม่ได้กลับ…”

เธอกลืนน้ำลาย คำพูดของเขาทำให้เธอไม่มีทางเลือก เธอต้องปฏิบัติตาม “ก็ได้… ฉันจะทำ! คุณต้องลุกขึ้นก่อน!”

เขาลุกขึ้นและจัดเสื้อผ้าที่ยับเล็กน้อยของเขา แล้วยืนมองเธอจากข้าง ๆ พลางสอนเธอว่าต้องพูดอะไร “เมื่อคุณถ่ายวิดีโอ คุณต้องบอกว่าคุณสัญญาว่าจะเป็นของผม ว่าคุณจะไม่มีวันปฏิเสธมัน บันทึกทุก ๆ คำ”

เธอหน้าแดงจนใบหูของเธอพลันเป็นสีแดงด้วย เธอหันกลับมาที่กล้องอย่างไม่เต็มใจและเผชิญหน้ากับเลนส์กล้องด้วยใบหน้าบูดบึ้ง “ฉันสัญญาว่าจะเป็นผู้หญิงของ แจ็คสัน เวสต์ ฉันจะไม่ฝ่าฝืนต่อคำพูดของฉัน และถ้าฉันทำ...”

เสียงของเธอเบาลงมากเมื่อเธอพูดต่อในประโยคสุดท้าย มันเป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะเปิดปากพูด และทั้งหมดนี้ถูกบันทึกโดยอุปกรณ์เทคโนโลยีอันทรงพลัง