เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 481

”พวกคุณอยากกินอะไร? สั่งพร้อมกันเลยไหมคะ? แค่บอกมาว่าพวกคุณไม่อยากกินอะไรแล้วหนูจะไม่สั่ง” จู่ ๆ ธัญญ่าพูดแทรกขึ้นมา

จู่ ๆ แอเรียนก็มีความคิดขึ้นมาว่า “เดี๋ยวฉันจัดการเอง เราจะกินเลี้ยงกัน”

แอเรียนไม่อยากกินอาหารตามสั่งน่าเบื่อ ๆ อีกต่อไป เธอเบื่อที่จะกินอาหารเดิม ๆ ทุกวัน ในเมื่อแจ็คสันกลับมาวันนี้ เธอจึงสามารถสั่งอาหารเที่ยงจากร้านเขาก็ได้ ไหน ๆ เธอก็มีเบอร์ร้านอยู่แล้วและอาหารจากร้านเขาก็จะเร็วกว่าด้วย สุดท้าย การแสดงความมีน้ำใจต่อพนักงานของเธอเป็นครั้งคราวก็เป็นเรื่องจำเป็น แม้ว่าเธอจะขี้เหนียวกับตัวเอง แต่เธอใจกว้างต่อคนอื่นเสมอ

ที่ร้านอาหาร ทิฟฟานี่พยายามจะเป็นผู้หญิงมากขึ้นและถึงขั้นรับประทานอาหารช้าลงด้วยซ้ำ ในอดีตเธอไม่เคยสนใจเรื่องพวกนี้เมื่อรับประทานอาหารกับแจ็คสัน การคบกันเปลี่ยนทัศนคติของเธอ อย่างน้อยเธอก็อยากทำตัวให้น่าประทับใจต่อหน้าเขา

แจ็คสันขมวดคิ้วและแซวว่า “พอเลย กินตามปกติเถอะ คุณไม่เป็นตัวของตัวเอง ทำไมคุณต้องทำตัวราวกับว่าผมไม่เคยเห็นว่าคุณกินเก่งแค่ไหนด้วย?”

ทิฟฟานี่จ้องมองเขา “โอ้ พระเจ้า… ฉันดูเหมือนฉันไร้ยางอายขนาดนั้นเลยเหรอ? ฉันขอทำตัวให้เหมือนผู้หญิงมากขึ้นสักวันจะได้ไหมล่ะ?”

เขายักไหล่ “คุณไม่จำเป้นต้องทำแบบนั้น อยู่กับผม คุณสามารถเป็นตัวของตัวเองได้ หลังจากนี้คุณอยากไปไหนต่อไหม? ผมจะพาคุณไป”

เธอนึกสักพักแต่คิดไม่ออกว่าจะไปที่ไหนดี “ฉันไม่รู้เลย ปกติยามว่างฉันจะอยู่บ้านดูละครแทนที่จะไปเที่ยวช้อปปิ้ง ในเมื่อเราไม่ค่อยรู้เส้นทางแถวนี้เท่าไหร่ เราไปเดินเล่นกันไหมล่ะ?”

หลังจากที่คิดไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง แจ็คสันจึงแนะนำว่า “เมื่อคืนผมได้นอนไม่เยอะเพราะต้องไปสนามบินตั้งแต่เช้ามืด ตอนบ่ายคุณไปที่โรงแรมกับผมไหมล่ะ? ผมต้องงีบก่อน หลังจากนั้นเราจะไปกินข้าวกับคนที่ร้านของคุณ และที่เหลือเราค่อยวางแผนกันหลังจากที่ทานมื้อเย็นเสร็จ คุณว่าไง?”

ทิฟฟานี่พยักหน้า หลังจากที่ทำการตกลงกันไว้หลายข้อ ทั้งคู่ก็ไปที่โรงแรมกันหลังจากที่กินมื้อเที่ยงเสร้จ

การมาที่แบบนี้ตามลำพังกับเขาทำให้เธออายเล็กน้อย แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็เต็มไปด้วยความคาดหวังเล็กน้อย ท้ายที่สุด การมีความสัมพันธ์ทางไกลหมายความว่าพวกเขาไม่สามารถเจอกันได้บ่อย ๆ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเขาจะจู๋จี๋กัน อย่างไรก็ตาม ความเป็นจริงอยู่ไกลจากความคาดหวังของเธอ แจ็คสันมาที่นี่เพื่อจะนอนจริง ๆ ! เขานอนลงบนเตียงทันทีที่เขาเข้ามาในห้อง!

ทิฟฟานี่รู้สึกเบื่อหน่ายจึงนั่งลงบนโซฟาและดูละครด้วยระดับเสียงที่แทบไม่ได้ยิน เมื่อเธอเบื่อการนั่ง เธอจึงย้ายไปนอนข้างแจ็คสันและดูละครต่อ ช่วงบ่ายทั้งหมดผ่านไปในพริบตา ขณะที่เธอกำลังจะหัวเราะกับฉากตลก แจ็คสันก็ตีเธอ เสียงหัวเราะจากข้างหลังเธอทำให้เธอตกใจ “ฉันเสียงดังเกินไปหรือเปล่า?” เธอถาม

เขาดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดของเขา “ไม่ ผมตื่นเองและดูกับคุณมาระยะหนึ่งแล้ว คุณใช้เวลานานมากกว่าจะรู้ตัว”

เธอมองเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำ รู้สึกมึนงงเล็กน้อย เขาโกรธเหรอ? จู่ ๆ เขาก็ลุกไปอาบน้ำเพราะเธอทำลายบรรยากาศหรือเปล่า? ทิฟฟานี่รู้ดีว่าเธอไม่ได้น่าสนใจเท่าผู้หญิงที่เขาเคยคบด้วย ในฐานะผู้ชายที่ไม่เคยขาดผู้หญิง มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะละเว้นจากเรื่องแบบนั้นตามคำขอของเธอเมื่อพวกเขาเริ่มคบกัน ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถทำแบบนี้ได้นานเกินไป อย่างไรก็ตาม… อดีตอันน่าสยดสยองของเธอทำให้เธอรู้สึกรังเกียจตัวเองและเธอกังวลว่าเขาจะคิดอย่างนั้นเช่นกัน แม้ว่าเขาจะรับรองกับเธอว่าเขาไม่สน แต่เธอก็ไม่สามารถหยุดตัวเองจากการคิดมากได้

เมื่อแจ็คสันออกมาเปลี่ยนชุดใหม่ เขาก็ดูสดชื่นขึ้นมาก และดูไม่มึนงงเหมือนตอนที่เพิ่งตื่นนอนอีกต่อไป "ไปกันเถอะ"

เขาไม่รู้เลยสักนิดว่าตอนที่เขาอยู่ในห้องอาบน้ำนั้นความคิดของทิฟฟานี่ได้ไปไกลหลายไมล์และทำให้อารมณ์ของเธอเสีย “โอ้…”

เขาสังเกตเห็นอารมณ์แปลก ๆ ในน้ำเสียงของเธอ “เป็นอะไรรึเปล่า?”

ทิฟฟานี่ก้มศีรษะขณะที่เธอเดินไปที่ประตู “ไม่มีอะไร รีบไปกันเถอะ”

แน่นอนว่าคนที่เข้าใจผู้หญิงเป็นอย่างดีอย่างแจ็คสันจะสังเกตเห็นว่าเธออารมณ์เสีย แม้ว่าเขาจะไม่ทราบเหตุผลอย่างแน่นอน แต่เขารู้ว่าการเกลี้ยกล่อมเล็กน้อยจะทำให้มันจบลง “เป็นอะไรไปเด็กน้อย? คุณสามารถบอกผมได้ว่าคุณไม่พอใจกับสิ่งที่ผมทำ เพื่อที่ผมจะได้ไตร่ตรองความผิดพลาดและลงโทษตัวเอง โปรดอย่าละเลยผม ผมจะทนไม่ไหวแล้ว”