เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 483

ลินน์กดริมฝีปากของเธอเป็นรอยยิ้ม “ฉันไหวน่า”

นายาช่วยแอเรียนถามคำถามที่ฝั่งใจซึ่งเธอลังเลที่จะถามว่า “ลินนี่ เธอกับแจ็คสันรู้จักกันมาก่อนเหรอ?”

ลินน์เหลือบมองแจ็คสันอย่างรวดเร็ว แล้วก้มหน้าลงเล็กน้อย “ไม่”

“ไม่ แต่ฉันมักจะเข้ากับทุกคนได้ดี พวกคุณทุกคนควรดูแลซึ่งกันและกันในเมื่อพวกคุณทำงานร่วมกัน โปรดดูแลแฟนสาวของผมด้วยในกรณีที่ผมไม่อยู่” แจ็คสันกล่าว

นายายิ้มให้เขา “ไม่ต้องห่วง เราไม่เคยมีโอกาสได้ดูแลทิฟฟานี่เลย เพราะเธอคือคนที่คอยดูแลเราอย่างดีเสมอมา ฉันว่างงานมาหลายปีแล้วหลังจากคลอดลูกและไม่ได้ติดต่อกับสังคมการทำงานเลยจริง ๆ ยิ่งไปกว่านั้น ฉันต้องพาลูกสาวไปและกลับจากโรงเรียนอนุบาลทุกวัน ดังนั้นจึงเป็นการยากที่จะหางานที่เหมาะสมได้ ฉันเดาว่าฉันได้เลือกที่ทำงานได้ดีเพราะทิฟฟานี่และแอริเป็นหัวหน้าที่ดีมาก”

บทสนทนาและเสียงหัวเราะกลับมาที่โต๊ะอาหารอีกครั้ง ลินน์เป็นคนเดียวที่ไม่พูดหรือกิน เธอเอาแต่ดื่ม สัญชาตญาณของแอเรียนที่เป็นผู้หญิงบอกเธอว่าเรื่องราวระหว่างแจ็คสันกับลินน์ไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่เห็น

แจ็คสันไปที่ห้องน้ำระหว่างทานอาหาร ไม่ถึงนาทีต่อมา ลินน์ก็ลุกขึ้นและออกไปด้วย ทิฟฟานี่กำลังยุ่งอยู่กับลูกสาวของนายา เธอจึงไม่ได้สังเกตอะไรเลย แอเรียนถอนหายใจและเดินตามพวกเขาไป เมื่อเธออยู่นอกห้องน้ำ เธอสามารถร่างร่างสองร่างที่ยืนอยู่หน้าอ่างล้างหน้าได้อย่างชัดเจน ซึ่งไม่ใช่ใครอื่นนอกจากแจ็คสันและลินน์ที่ดูเหมือนจะคุยกัน

แทนที่จะเข้าไปข้างในทันที แอเรียนกลับเข้าไปดักฟังพวกเขามากขึ้นอีกนิด เธอรู้สึกผิดทุกครั้งที่มีคนเดินผ่านห้องน้ำ ท้ายที่สุด การเป็นผู้ดักฟังเป็นสิ่งที่น่าละอายอย่างยิ่ง

“ทำไมต้องมาอวยพรฉันล่ะ? เธอรู้ไหมว่ามันจะสร้างปัญหาอะไร?”

มันเป็นเสียงของแจ็คสัน!

แอเรียนตกใจแต่ยังคงฟังอย่างระมัดระวังมากขึ้น

“ฉันขอโทษ… ที่สร้างปัญหา คราวหน้าฉันจะระวังให้มากกว่านี้” ลินน์ดูเศร้าเล็กน้อย

แจ็คสันหยุดชั่วครู่ก่อนจะพูดอีกครั้ง “ไม่เป็นไร ฉันไม่ได้ตั้งใจจะตำหนิเธอ ฉันมีแฟนแล้ว แค่ให้ความช่วยเหลือในร้านของแอเรียนและอย่าคิดเรื่องอื่น”

ลินน์ไม่ตื่นตระหนกและไม่แปลกใจเลย “เธอได้ยินการสนทนาของฉันกับคุณเวสต์ใช่ไหม?”

ความตรงไปตรงมาของเธอทำให้แอเรียนรู้สึกผิดที่เป็นคนดักฟัง “ชะ-ใช่… ฉันได้ยินทุกอย่างแล้ว ทำไมเธอสองคนถึงแสร้งทำเป็นคนแปลกหน้าทั้งที่รู้จักกันมานาน?”

แทนที่จะตอบคำถามของเธอ ลินน์กลับถามกลับว่า “ทำไมเธอถึงไม่สงสัยเกี่ยวกับเหตุผลที่ มาร์ค เทรมอนต์ ส่งฉันมาที่นี่เพื่อปกป้องเธอ? ฉันไม่คิดว่าความสัมพันธ์ของฉันกับคุณเวสต์เป็นเรื่องที่เธอควรกังวล ณ ที่นี้”

แอเรียนอึ้ง “ใช่ นั่นสำคัญมากสำหรับฉันเช่นกัน แต่ฉันมาที่นี่เพื่อแก้ปัญหาของทิฟฟ์ก่อน ความสัมพันธ์ของเธอกับแจ็คสันคืออะไร?”

ลินน์หันกลับและเดินไปตามถนนอย่างช้า ๆ “ฉันไม่รู้และฉันก็ไม่อยากพูดถึงมันเช่นกัน และแน่นอนว่าฉันมีสิทธิ์ที่จะไม่พูดเรื่องส่วนตัวใช่ไหม? เนื่องจากเธอค้นพบตัวตนของฉันแล้ว ฉันจึงสงสัยว่าเธอคงไม่อยากให้ฉันอยู่ใกล้ ๆ เธอคิดจะไล่ฉันออกเมื่อไหร่?”

แอเรียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ฉันจะปรึกษาเรื่องนี้กับแจ็คสัน ในเมื่อเธอไม่ยอมบอกอะไรฉัน ฉันจึงต้องถามเขาเอง ฉันจะไม่ยอมให้ใครมาหลอกลวงฉันหรือเพื่อนรักของฉัน ฉันกำลังโทรหาเขาตอนนี้”