เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 488

เฮนรี่สงบอารมณ์ของตัวเอง และพูดก็ต่อเมื่อเขาหายเหนื่อยแล้ว “ตามคำตอบของนักฆ่าที่เราจ้างไป อีธานได้รับบาดเจ็บสาหัสและตกลงไปในกระแสน้ำเมื่อ 12 ชั่วโมงที่แล้วระหว่างที่เขาหลบหนี คนของเราเห็นมันกับตา แถวนั้นล้อมรอบด้วยป่าเขตร้อนดึกดำบรรพ์ทั่วทุกแห่ง เป็นไปได้สูงที่เขาจะไม่รอด และแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะพบศพของเขา นายท่านไม่ต้องเป็นกังวลอีกต่อไป”

รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของมาร์ค “จริง ด้วยสถานที่แบบนั้นและอาการบาดเจ็บของเขา การอยู่รอดของเขาเป็นไปไม่ได้ ผมจะไม่อยู่ครึ่งเดือน ในขณะที่ผมไปก่อตั้งบริษัทภายในครึ่งเดือน บ้านจะอยู่ภายใต้การดูแลของคุณ”

เฮนรี่รู้ว่านายท่านของเขากำลังรอวันที่เขาสามารถกลับไปหาแอเรียนได้ เฮนรี่พยักหน้าอย่างเข้าใจ "ครับ"

กลับมาที่ห้องของเขา ความเยือกเย็นบนใบหน้าของมาร์คค่อย ๆ ละลายหายไปในขณะที่เขาจ้องไปที่รูปถ่ายบนโต๊ะข้างเตียง “แอริ… ฉันจะไปหาเธอในไม่ช้า ต่อให้เธอเกลียดฉันเพียงใด ฉันจะทำให้เธอกลับมาหาฉัน”

วันรุ่งขึ้น ทิฟฟานี่แอบออกจากโรงแรมเพื่อกลับไปที่อพาร์ตเมนต์ก่อนรุ่งสาง เมื่อครุ่นคิด เธอยังกลัวว่าแอเรียนจะเห็นว่าเธอไม่ได้กลับบ้านเมื่อคืนนี้ พวกเขาเป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว แต่เธอก็ยังกังวลว่าแอเรียนจะคิดว่าเธอเป็นคนที่สบาย ๆ เกินไป และก้าวไปขั้นนั้นแม้จะเพิ่งคบกับแจ็คสันได้ไม่นาน แน่นอนว่าเมื่อคืนนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แจ็คสันรักษาคำพูดของเขาและไม่ได้แตะต้องเธอ อย่างไรก็ตาม พวกเขาเพียงไปไม่ถึงขั้นสุดท้าย แต่อย่างอื่นไม่ว่ามากหรือน้อย พวกเขาทำมันหมดแล้ว

เมื่อทิฟฟานี่เข้ามาอย่างลับ ๆ ล่อ ๆ และปิดประตูด้วยความระมัดระวังอย่างยิ่ง ในทันใดนั้นเสียงของแอเรียนก็ดังขึ้นข้างหลังเธอ “เธอสองคนเข้ากันได้เร็วมากนะ… กลับมาเร็วจัง?”

ทิฟฟานี่ชะงักไปด้วยความตกใจ ยังดีที่เธอไม่ได้กรีดร้องออกมา เธอหันกลับไปพร้อมกับหัวเราะคิกคัก “เพื่อนสาว อย่าแซวฉันสิ เราไม่ได้…”

แอเรียนแค่ลุกขึ้นมาเข้าห้องน้ำและมาตรวจดูเมื่อเธอได้ยินเสียงที่ประตู “โอเค ฉันจะกลับไปนอนต่อล่ะ อีกสักครู่ฉันจะต้องไปร้านแล้ว เธอก็นอนบ้างนะ”

ทิฟฟานี่จับข้อมือแอเรียนไว้ “เธอรู้เกี่ยวกับลินน์และแจ็คสันใช่ไหม? ฉันคิดว่าลินน์น่าจะไปแล้ว”

แอเรียนหันมามองทิฟฟานี่ “เธอไม่โกรธเหรอ? ดีแล้ว ฉันมั่นใจมากต่อหน้าลินน์ตอนที่บอกว่าเธอจะไม่เลิกกับแจ็คสันเพราะเรื่องนี้ เธอไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น ดีแล้วที่นางจากไป นางไม่อยากไปเพราะแบบนี้นางสามารถเห็นแจ็คสันทุกครั้งที่เขามาหาเธอ ฉันหมายถึง ไม่ต้องไปยุ่งกับอดีตหรอก ตราบใดที่แจ็คสันไม่ได้เล่นสนุก ถูกไหม? โอเค ไปนอนเถอะ”

ทิฟฟานี่ถอนหายใจอย่างโล่งอก เธอคิดว่าแอเรียนจะมีความคิดเห็นเกี่ยวกับแจ็คสันเพราะเรื่องนี้ ดูเหมือนว่าเธอจะไม่มี

เก้าโมงเช้า แจ็คสันตื่นขึ้นด้วยเสียงเคาะประตูที่เร่งรีบ หัวของเขาหนักจากการนอน โดยอ่อนไหวต่อเสียงหลังจากที่เล่นกับทิฟฟานี่เมื่อคืนนี้

เมื่อเขาลุกขึ้นและพบว่าไม่มีใครอยู่บนเตียงแล้ว เขาจึงรู้ว่าทิฟฟานี่ออกไปแล้ว เธอน่าจะถูกล็อคอยู่นอกประตู แจ็คสันกระโดดลงจากเตียงโดยเท้าเปล่าเพื่อเปิดประตูโดยไม่ใส่เสื้อผ้า “ที่รัก คุณไปไหนมาแต่เช้า...”

ก่อนที่เขาจะพูดจบเขาก็ตกตะลึง "แม่?"

ซัมเมอร์ตบแขนที่เปลือยของเขา “เรียกใครว่าที่รัก? นี่แม่นะ! นี่คือหน้าตาของลูกเวลาไม่ใส่ชุดชั้นในเหรอ? ไปแต่งตัว ตอนนี้กี่โมงแล้ว? ลูกยังนอนอยู่อีกเหรอ? ผู้หญิงที่อยู่กับลูกอยู่ที่ไหน? แม่อยากเห็นว่าเธอหน้าตาเป็นอย่างไรถึงได้ทำให้ลูกหลงใหลจนต้องมาที่นี่ตลอดเวลา!”

แจ็คสันลากเท้าเข้าไปในห้องเพื่อคลุมเสื้อคลุม “แม่ แม่… แม่มาเร็วจัง เพื่ออะไร? เพื่อดูแลผมเหรอ? ไม่มีผู้หญิง มีแค่ผม”

ซัมเมอร์ดึงผ้าม่านทั้งหมดในห้องออกจากกัน และพบว่ามีผมสองเส้นที่เป็นของผู้หญิงอยู่บนหมอน “เมื่อคืนไม่ได้นอนคนเดียวเหรอ? แม่ไม่อยากคอยดูแลลูกเหมือนกัน แต่ตอนนี้ลูกอายุเท่าไหร่นะ? ลูกสามารถปฏิบัติต่อความรักและความโรแมนติกได้อย่างเหมาะสมไหม? แม่จะตายวันตายพรุ่งเพราะลูกเนี่ย! หากลูกยังไม่คิดที่จะแต่งงาน แม่จะขายทรัพย์สินทั้งหมดของแม่และบริจาคบางส่วน เก็บส่วนหนึ่งไว้เพื่อท่องเที่ยวรอบโลก แม่จะไม่ทิ้งให้ลูกแม้แต่ดอลเดียว!”

แจ็คสันรู้สึกรำคาญ “ก็ได้ ก็ได้ อย่าจู้จี้น้า เมื่อคืนนี้ผมไม่ได้นอนคนเดียว ทิฟฟานี่มานอนด้วย”

ซัมเมอร์ดูตกตะลึง “ทิฟฟานี่? เธอไม่ได้… เธอตกลง… เอ่อ การขอแต่งงานของอีธานไม่ใช่เหรอ? ทำไมลูกถึงยังยุ่งกับเธออีก โอ้ แม่รู้ แม่เห็นมันในข่าว อีธานล้มละลาย เขาขายที่ดินพร้อมอาคารที่ยังสร้างไม่เสร็จและหนีไป พวกเขาเลิกกันแล้วเหรอ? ไม่ว่าอีธานจะทอดทิ้งเธอหรือเธอทิ้งเขาหลังจากที่เขาล้มละลาย เธอไม่ใช่คนดี แม่เคยยินดีกับลูกและเธอ แต่ตอนนี้พออะไร ๆ มาถึงขั้นนี้แล้ว ทำไมลูกถึงกลับมาอยู่ด้วยกันอีกล่ะ? โชคดีที่ตอนนั้นแม่ไม่ได้บังคบให้ลูกแต่งงาน สุดท้ายเธอก็เป็นนักขุดทองจริง ๆ ด้วย!”