เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 497

วันรุ่งขึ้น ร้านขนมเปิดตามปกติตามคำขอของทิฟฟานี่ เธอทำให้ทุกคนลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน รวมทั้งแอเรียนด้วย แต่แอเรียนยังค่อนข้างนอย และไม่มีแรงจูงใจในการเตรียมขนมหวานเหมือนเช่นเคย

ประมาณสิบโมงเช้า ฌองบุกเข้าไปในร้านอย่างโกรธเคืองกับแอรี่ เมื่อเห็นว่ายังมีลูกค้าคนอื่น ๆ อยู่ในร้าน นายาจึงรักษาความสุภาพ “ให้เราช่วยอะไรไหมคะ?”

ฌองดึงแอรี่ที่ได้รับบาดเจ็บไปทั่วร่างกายมาด้านหน้า “พวกคุณทั้งหมดตีลูกสาวผมเหรอ? ทำร้ายเธอคนเดียวทั้ง ๆ ที่พวกคุณอยู่กันเป็นกลุ่ม ผมจะโทรแจ้งตำรวจ!”

นายาขมวดคิ้ว “ทำไมคุณไม่ถามลูกสาวของคุณว่าเธอทำอะไร?”

“เธอมีหลักฐานเหรอ?” แอรี่ยิ้มเยาะเย้ย

นายาพูดไม่ออกเพราะความโกรธของเธอ “เลิกยุ่งกับที่นี่ได้แล้ว!”

ฌองคิดแต่จะล้างแค้นให้ลูกสาวในขณะที่เขาประกาศให้ลูกค้าของร้านฟังว่า “นี่เป็นร้านของอันธพาล ลูกสาวของผมมาที่นี่เพื่อซื้อของหวานเมื่อวานนี้และถูกพวกเขาทุบตี พวกเขาถึงขั้นปิดร้านทุบตีเธอ พวกเธอกล้าดียังไงมาอุดหนุนร้านแบบนี้?”

ลูกค้าดูพ่อลูกคู่นี้เหมือนดูละคร เนื่องจากพวกเขาเป็นลูกค้าประจำของร้าน ส่วนใหญ่จึงไม่สงสัยในบนิสัยของแอเรียนและลูกจ้างของเธอ

ฌองหน้าแดงด้วยความโกรธเมื่อเห็นว่าไม่มีใครสนใจพวกเขา “เรียกแอเรียนออกมา! วันนี้ผมจะสั่งสอนนังเด็กพ่อแม่ไม่สั่งสอนนั่น!”

ทิฟฟานี่อดใจไม่ไหวเมื่อได้ยินคำว่า 'เด็กเวรนั่น' "พูดอีกครั้งสิ ใครคือเด็กพ่อแม่ไม่สั่งสอนนั่น? แอรี่ดูเหมือนจะเป็นเด็กพ่อแม่ไม่สั่งสอนมากกว่าเพราะว่าเธอประพฤติตัวไร้มารยาท แอริมีการศึกษาที่ดี มาร์คสอนเธอเป็นการส่วนตัว ใครกล้าพูดว่าเธอไม่มีวัฒนธรรม? แน่จริงก็ไปถามมาร์คสิ ถามเขาว่าเขาสอนแอริอย่างไร มาวุ่นวายที่นี่ทำไม?! ถ้าคุณยังไม่หยุดอีก ฉันจะแจ้งตำรวจ!”

แอเรียนทิ้งงานของเธอในครัวและเดินออกมา “ฌอง ความสัมพันธ์เดียวที่เรามีคือเฮเลน ทำไมเราไม่โทรหาเธอและถามเธอว่าเราควรจัดการเรื่องนี้อย่างไรดี? ฉันไม่ต้องการที่จะทะเลาะกับคุณทั้งสองที่นี่ มันน่าสะอิดสะเอียน”

ฌองรู้สึกประหม่าเล็กน้อย เขาโกหกเฮเลนว่าเขาพาแอรี่ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ เขาโกรธมากเมื่อรู้ว่าแอรี่ถูกทุบตีจนลืมไปหมดเลย เขารู้ว่าตอนนี้เขาทำผิดพลาดไปแล้ว ถ้าแอเรียนบอกเฮเลน เขาจะถูกเปิดโปง “คุณ… หญิงเลว! ผมอายุเยอะกว่าคุณนะ ผมจะไม่ทำอะไรคุณ ผมแค่ต้องการคำอธิบาย อย่างน้อยก็ต้องจ่ายค่ารักษาพยาบาล!”

แอเรียนเม้มริมฝีปากเข้าหากันอย่างเย็นชา “ยังคิดถึงทรัพย์สินและเงินที่เฮเลนมอบให้ฉันอยู่หรือเปล่า? ตอนแรกฉันไม่ต้องการพวกมัน แต่ตอนนี้ฉันจะเก็บดูแลพวกมันให้ปลอดภัยเป็นอย่างดี คุณจะไม่ได้รับแม้แต่ดอลเดียว ฉันจะโทรหาเธอถ้าคุณยังอยู่ที่นี่ต่อไป” เธอสามารถเห็นได้ว่าทั้งฌองและแอรี่รู้สึกไม่สบายใจแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าพวกเขากลัวอะไร อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงบนสีหน้าของพวกเขาเมื่อเธอบอกว่าเธอจะโทรหาเฮเลนนั้นชัดเจน

แอเรียนไม่ได้ใส่ใจ “ปล่อยให้เขาทำในสิ่งที่เขาต้องการไปเถอะ เขาล้มละลายมานานแล้วและตอนนี้ก็ไม่มีอะไรเลย เขาใช้ชีวิตของเขาเกาะผู้หญิง เขาจะสามารถก่อให้เกิดปัญหาอะไรได้บ้าง? เมื่อฉันโทรออก แหล่งการเงินของเขาจะถูกระงับ เขาไม่กล้าที่จะเอะอะหรอก”

“งั้นก็ดีแล้ว” นายาพยักหน้า

ทิฟฟานี่ แอเรียน และนายา อยู่จนดึกเพื่อตรวจสอบบัญชี สิ้นเดือนแล้ว พวกเขาจึงต้องคำนวณการเงินของเดือนนั้น ๆ เมื่อพวกเขาเริ่ม พวกเขาก็ยุ่งจนถึงห้าทุ่มกว่า ๆ

ทันใดนั้นกลุ่มอันธพาลที่ขี่มอเตอร์ไซต์ก็มาที่ร้าน ก่อนที่สาว ๆ จะสังเกตเห็นพวกเขา ประตูร้านและผนังกระจกก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ

นายากรีดร้องด้วยความตกใจและเข้าไปซ่อนตัวอยู่ใต้เคาน์เตอร์ขณะที่ทิฟฟานี่และแอเรียนตกตะลึง

หลังจากที่ทำลายสถานที่ กลุ่มนั้นก็รีบออกจากที่เกิดเหตุ ลืมเรื่องจับพวกมันไปได้เลย พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกอันธพาลหน้าตาเป็นอย่างไรเพราะทุกคนสวมหมวกกันน็อคหมด!