เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 513
สรุปบท บทที่ 514 กลับไปที่โรงแรม: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
ตอน บทที่ 514 กลับไปที่โรงแรม จาก เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 514 กลับไปที่โรงแรม คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนติก เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ ที่เขียนโดย สาวน้อยสุดจี๊ด เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
“เธอเห็นฉันเป็นแค่นั้นเหรอ? ความอกหัก?” น้ำเสียงของเขาบ่งบอกถึงความขมขื่น
เธอไม่ตอบเขา เธอไม่อยากคิดเรื่องนี้ ไม่ว่าอดีตของพวกเขาจะหวานหรือขมขื่นก็ตาม ตอนนี้มันเป็นเพียงความทรมานสำหรับเธอ ความขัดแย้งระหว่างพวกเขาดูเหมือนจะไม่ได้จางหายไปไหนตามกาลเวลา พวกเขายังไม่สามารถนั่งลงและพูดถึงเรื่องนี้ได้อย่างใจเย็น
สีหน้าของมาร์คพร่ามัวในความมืด หลังจากที่เงียบไปนาน เขาก็ลุกขึ้นยืนและหยิบแล็ปท็อปขึ้นมาก่อนจะออกไปจากคอนโดมิเนียม
แอเรียนสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อประตูปิดลง ชั่วขณะหนึ่ง เธอรู้สึกท้อแท้ที่จะขอให้เขาอยู่ต่อ อย่างไรก็ตาม เธอรู้ว่าเขาจะไม่เป็นไรเพราะเขากล้าเดินออกจากประตูไป ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับเขา
...
หลังจากที่เดินออกมาจากคอนโด มาร์คก็เรียกแท็กซี่ไปยังโรงแรมใกล้เคียงทันที เขาไล่คนขับรถคนนั้นออกและเรียกไบรอันมาแล้ว เขาไว้ใจให้ไบรอันขับรถให้เขาแค่คนเดียวและไม่อยากเห็นหน้าคนโง่เขลาที่เกือบทำให้หลังของเขาเป็นรังผึ้งคนนั้นอีก
เขานั่งลงบนเตียงที่โรงแรมและเปิดแล็ปท็อป ด้วยความรู้สึกรำคาญเขาจึงวิดีโอคอลหาแจ็คสัน
เมื่อแจ็คสันรับสาย สภาพแวดล้อมรอบ ๆ ของเขาก็มืดสนิท มาร์คเห็นแต่ใบหน้าเขา
แจ็คสันดูหงุดหงิดเล็กน้อยขณะที่ถามว่า “ทำไมนายถึงวิดีโอคอลหาฉันในเวลาแบบนี้? ฉันไม่ได้รับอนุญาตให้มีพื้นที่ส่วนตัวเลยเหรอ?”
มาร์คแน่ใจได้เลยว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่บนเตียงกับแจ็คสัน “ฉันอยู่โรงแรม”
แจ็คสันตกใจมาก เขาลุกขึ้นเดินไปที่ห้องน้ำแล้วถามเบา ๆ ว่า “เธอไล่นายออกจากบ้านเหรอ?”
มาร์คส่ายหัว “ฉันเดินออกมาด้วยความตั้งใจของฉันเอง ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้ จากนั้นบทสนทนาของเราก็แย่ลง”
แจ็คสันขมวดคิ้ว "แย่เลย ฉันว่าแล้วว่านายจะต้องทำไม่ได้ เอ่อ แล้วนี่นายใส่บ้าอะไรอยู่เนี่ย? ลูกไก่สีเหลืองตัวน้อย? นี่นายชอบแบบนี้เหรอ?”
"ได้โปรด อย่า เปลี่ยน เรื่อง” มาร์คกัดฟันพูด “ฉันคิดว่าการใช้กำลังน่าจะเป็นวิธีเดียวที่จะจัดการกับคนที่มีบุคลิกอย่างเธอ ณ จุดนี้ ฉันไม่สนใจแล้ว ตราบใดที่ฉันสามารถพาเธอกลับมาอยู่กับฉันได้ ฉันเลิกหวังแล้วว่าเธอจะอยู่อย่างมีความสุขตลอดไปกับฉัน”
แจ็คสันตรวจดูตัวเองในกระจกขณะที่เขาถอนหายใจ “นายรู้จักแอเรียนดีกว่าฉัน ฉันแน่ใจว่านายรู้วิธีที่จะทำให้เธอกลับมาหานาย อย่างไรก็ตาม ไม่ว่านายจะทำอะไร ทำให้แน่ใจว่านายไม่ได้ล้ำเส้น ณ จุดนี้ ฉันรู้สึกเหมือนนายคลั่งเธอมาก ฉันไม่มีอะไรจะแนะนำให้นายแล้วและฉันต้องไปแล้ว ทิฟฟ์อยู่ที่นี่ ฉันตายแน่ถ้าเธอได้ยินเรื่องนี้ บาย”
วันรุ่งขึ้น แอเรียนไปทำงานราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น การปรากฏตัวของมาร์คทำให้เธอกังวลเล็กน้อย เขาบอกว่าเขาอยากให้เธอกลับไป และถึงแม้เขาจะจากไปแล้ว เขาก็ไม่ได้ชี้แจงอะไรให้ชัดเจน เพราะฉะนั้น นั่นหมายความว่าเขายังไม่ได้ละทิ้งเรื่องนี้
เสื้อผ้าที่เขาทิ้งไว้ในบ้านของเธอเป็นเครื่องเตือนใจให้เธอรู้สึกว่าเขาเคยอยู่ที่นั่น มันเหมือนระเบิดเวลา เธอไม่มีวันกลับไป บางสิ่งบางอย่างไม่สามารถถูกละเลยและไม่สามารถถูกทิ้งไว้ในอดีตได้อย่างแท้จริง
วันนี้นายาหยุดงานเพราะมีเหตุฉุกเฉินบางอย่าง ซึ่งหมายความว่าธัญญ่าและพนักงานคนอื่น ๆ จะยุ่งกว่าปกติ
แอเรียนเป็นคนเดียวที่คุ้นเคยกับเครื่องบันทึกเงินสด ด้วยเหตุนี้ เธอจึงไม่เพียงแต่ต้องดูแลครัวเท่านั้น แต่เธอต้องคอยดูเครื่องบันทึกเงินสดด้วย
นายาไม่เคยหยุดพักผ่อนเว้นแต่จะมีเรื่องที่สำคัญ ปกติแล้ว เธอจะไม่พูดถึงว่าทำไมเธอถึงต้องการหยุด
ประมาณสิบโมงเช้า ที่ร้านก็ไม่พลุกพล่าน แต่ก็ไม่ว่างเช่นกัน
ผู้หญิงที่ค่อนข้างทันสมัยอายุประมาณ 50 ปีเดินเข้ามาในร้าน เธอเดินไปที่เครื่องคิดเงินทันทีขณะที่เธอศึกษาทุกตารางนิ้วของร้าน เธอดูเหมือนว่าเธอไม่ได้มาเพื่อทานอาหาร
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
มีนิยายหลายเรื่องที่หยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหวเลยค่ะและมีแต่เรื่องเดิมฯไม่มีเรื่องใหม่ฯให้อ่านบ้างเลย...