เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 518

นายาที่ตระหนักว่าตนเองเสียมารยาทจึงไม่ได้พูดอะไรอีก

ไม่นานนักรถของมาร์คก็มาจอดที่ด้านนอกของร้านกาแฟ ไบรอันลงจากที่นั่งคนขับและเดินเข้ามาโดยสั่งว่า “ขอขนมที่เป็นเมนูแนะนำของคาเฟ่นี้สองที่และอเมริกาโนสองแก้ว”

อาหารสองชุดสำหรับมาร์คและเอลลี่

แอเรียนขมวดคิ้ว “นี่ ใครจะไปรู้ว่าเขาเป็นคนขี้เหนียวถึงขนาดซื้อของสองชุดสำหรับคนสามคน” เธอเย้ยหยันโดยไม่รู้ตัวถึงความเย่อหยิ่งในน้ำเสียงของเธอ

ไบรอันหลบสายตาของเธอด้วยการพยักหน้าเงียบ ๆ และห้วน ๆ

ปฏิกิริยาของไบรอันทำให้แอเรียนเข้าใจผิด เขาเคยเรียกเธอว่า “นายหญิง” หรือแม้แต่ “คุณหญิง” ก่อนที่เธอจะแต่งงาน แต่ตอนนี้เขาอยู่ที่นี่และทำตัวห่างเหินราวกับว่าเธอไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคนแปลกหน้า

ก็ได้ บางทีมันอาจจะถูกต้องในทางเทคนิคแล้วที่บริวารของครอบครัวเทรมอนต์จะปฏิบัติต่อเธอเหมือนคนแปลกหน้าในตอนนี้ แต่แอเรียนไม่คิดว่าสายสัมพันธ์ที่ทั้งคู่มีร่วมกันจะอ่อนแอ หากไบรอันมองเธอเป็นแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นเธอก็จะต้องสั่นสะท้านเมื่อไปพบแมรี่และเฮนรี่อีกครั้ง พวกเขาจะปฏิบัติต่อเธอแตกต่างเหมือนกันไหม?

ใช่ แอเรียนยอมรับมาเสมอว่าเธอเป็นแค่เด็กกำพร้าที่ถูกรับเลี้ยงเข้ามาในครอบครัวเทรมอนต์ และการจากมาจากพวกเขาเป็นการตัดสายสัมพันธ์ทั้งหมดของเธอ หากมีทายาทคนใหม่มาเป็นประธานดูแลครอบครัว เขาก็มีเหตุผลที่จะเรียกร้องให้แอเรียนสละสมบัติทุกอย่างที่เคยถูกมอบให้เธอ

ย้อนกลับไปในตอนนั้น เธอมีวิสัยทัศน์ถึงเป้าหมายในการเว้นระยะห่างระหว่างเธอกับมาร์คให้มากที่สุด ตอนนี้ แอเรียนตระหนักดีว่าการเลิกรากับเขาเหมือนกับการสละทุกอย่างที่เธอเคยเป็นเจ้าของในอดีต รวมถึงคนที่เคยห่วงใยเธออย่างแท้จริง

“วันนี้ฉันไม่รับออเดอร์แล้ว” แอเรียนพูดอย่างเย็นชา สายตาของเธอเพ่งไปที่รถด้านนอกร้านกาแฟ

ไบรอันไม่ได้อยู่ต่อแม้แต่วินาทีเดียว เขารีบหันหลังเดินกลับไปที่รถและบอกข่าวหลังจากที่ขับรถออกไปได้ไม่กี่ไมล์ “เอ่อ คุณหญิงบอกว่าวันนี้ไม่รับออเดอร์แล้วครับ”

เอลลี่หันไปหามาร์ค “ฉันสืบมาก่อนหน้านี้แล้วและได้ทราบว่าทุกคำสั่งซื้อของบริษัทของเรา รวมถึงของคุณได้รับการยอมรับและจัดเตรียมโดยคุณหญิงเอง ทว่าน่าแปลกที่เธอปฏิเสธคำสั่งของเราในตอนนี้ ฉันบอกแล้ว ดูเวลาสิ ยังเหลือเวลาอีกมากก่อนที่ร้านจะปิด กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ เธอปฏิเสธการเตรียมของหวานสำหรับเราสองคนโดยเฉพาะ”

มาร์คพยักหน้าเล็กน้อย “แล้วเมื่อไหร่ผมจะไปเยี่ยมเธอได้?”

เอลลี่ส่ายหัวทันที “ไม่ แบบนั้นจะไม่ได้ผล! คุณต้องอดทนและอย่ายอมแพ้ สิ่งเดียวที่จะช่วยได้คือ คุณต้องเริ่มทำในขั้นตอนต่อไปหลังจากที่เธอเริ่มแสดงปฏิกิริยาที่เหมาะสม สำรวมตัวเองหน่อยสิคุณเทรมอนต์!”

มาร์คจมลงในความเงียบโดยลืมไปเลยว่าเอลลี่กำลังจ้องมองใบหน้าที่จ้องเขม็งของเขา

จากนั้นเอลลี่ก็เอื้อมมือไปจัดระเบียบเน็คไทของเขา “ไหนพูดสิคุณเทรมอนต์ คุณอยากไปทานอาหารเย็นกับฉันไหม? ในทุกวันนี้ทุกสื่อรายงานทุกการเคลื่อนไหวของคุณค่อนข้างเคร่งครัด ดังนั้นฉันพนันได้เลยว่าเรากำลังถูกตามแล้ว ฉันคิดว่าเราควรสร้างข่าวอื้อฉาวมากพอที่ภรรยาของคุณจะต้องเห็นมัน”