เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 518

นายาที่ตระหนักว่าตนเองเสียมารยาทจึงไม่ได้พูดอะไรอีก

ไม่นานนักรถของมาร์คก็มาจอดที่ด้านนอกของร้านกาแฟ ไบรอันลงจากที่นั่งคนขับและเดินเข้ามาโดยสั่งว่า “ขอขนมที่เป็นเมนูแนะนำของคาเฟ่นี้สองที่และอเมริกาโนสองแก้ว”

อาหารสองชุดสำหรับมาร์คและเอลลี่

แอเรียนขมวดคิ้ว “นี่ ใครจะไปรู้ว่าเขาเป็นคนขี้เหนียวถึงขนาดซื้อของสองชุดสำหรับคนสามคน” เธอเย้ยหยันโดยไม่รู้ตัวถึงความเย่อหยิ่งในน้ำเสียงของเธอ

ไบรอันหลบสายตาของเธอด้วยการพยักหน้าเงียบ ๆ และห้วน ๆ

ปฏิกิริยาของไบรอันทำให้แอเรียนเข้าใจผิด เขาเคยเรียกเธอว่า “นายหญิง” หรือแม้แต่ “คุณหญิง” ก่อนที่เธอจะแต่งงาน แต่ตอนนี้เขาอยู่ที่นี่และทำตัวห่างเหินราวกับว่าเธอไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคนแปลกหน้า

ก็ได้ บางทีมันอาจจะถูกต้องในทางเทคนิคแล้วที่บริวารของครอบครัวเทรมอนต์จะปฏิบัติต่อเธอเหมือนคนแปลกหน้าในตอนนี้ แต่แอเรียนไม่คิดว่าสายสัมพันธ์ที่ทั้งคู่มีร่วมกันจะอ่อนแอ หากไบรอันมองเธอเป็นแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นเธอก็จะต้องสั่นสะท้านเมื่อไปพบแมรี่และเฮนรี่อีกครั้ง พวกเขาจะปฏิบัติต่อเธอแตกต่างเหมือนกันไหม?

ใช่ แอเรียนยอมรับมาเสมอว่าเธอเป็นแค่เด็กกำพร้าที่ถูกรับเลี้ยงเข้ามาในครอบครัวเทรมอนต์ และการจากมาจากพวกเขาเป็นการตัดสายสัมพันธ์ทั้งหมดของเธอ หากมีทายาทคนใหม่มาเป็นประธานดูแลครอบครัว เขาก็มีเหตุผลที่จะเรียกร้องให้แอเรียนสละสมบัติทุกอย่างที่เคยถูกมอบให้เธอ

ย้อนกลับไปในตอนนั้น เธอมีวิสัยทัศน์ถึงเป้าหมายในการเว้นระยะห่างระหว่างเธอกับมาร์คให้มากที่สุด ตอนนี้ แอเรียนตระหนักดีว่าการเลิกรากับเขาเหมือนกับการสละทุกอย่างที่เธอเคยเป็นเจ้าของในอดีต รวมถึงคนที่เคยห่วงใยเธออย่างแท้จริง

“วันนี้ฉันไม่รับออเดอร์แล้ว” แอเรียนพูดอย่างเย็นชา สายตาของเธอเพ่งไปที่รถด้านนอกร้านกาแฟ

ไบรอันไม่ได้อยู่ต่อแม้แต่วินาทีเดียว เขารีบหันหลังเดินกลับไปที่รถและบอกข่าวหลังจากที่ขับรถออกไปได้ไม่กี่ไมล์ “เอ่อ คุณหญิงบอกว่าวันนี้ไม่รับออเดอร์แล้วครับ”

เอลลี่หันไปหามาร์ค “ฉันสืบมาก่อนหน้านี้แล้วและได้ทราบว่าทุกคำสั่งซื้อของบริษัทของเรา รวมถึงของคุณได้รับการยอมรับและจัดเตรียมโดยคุณหญิงเอง ทว่าน่าแปลกที่เธอปฏิเสธคำสั่งของเราในตอนนี้ ฉันบอกแล้ว ดูเวลาสิ ยังเหลือเวลาอีกมากก่อนที่ร้านจะปิด กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ เธอปฏิเสธการเตรียมของหวานสำหรับเราสองคนโดยเฉพาะ”

มาร์คพยักหน้าเล็กน้อย “แล้วเมื่อไหร่ผมจะไปเยี่ยมเธอได้?”

เอลลี่ส่ายหัวทันที “ไม่ แบบนั้นจะไม่ได้ผล! คุณต้องอดทนและอย่ายอมแพ้ สิ่งเดียวที่จะช่วยได้คือ คุณต้องเริ่มทำในขั้นตอนต่อไปหลังจากที่เธอเริ่มแสดงปฏิกิริยาที่เหมาะสม สำรวมตัวเองหน่อยสิคุณเทรมอนต์!”

มาร์คจมลงในความเงียบโดยลืมไปเลยว่าเอลลี่กำลังจ้องมองใบหน้าที่จ้องเขม็งของเขา

จากนั้นเอลลี่ก็เอื้อมมือไปจัดระเบียบเน็คไทของเขา “ไหนพูดสิคุณเทรมอนต์ คุณอยากไปทานอาหารเย็นกับฉันไหม? ในทุกวันนี้ทุกสื่อรายงานทุกการเคลื่อนไหวของคุณค่อนข้างเคร่งครัด ดังนั้นฉันพนันได้เลยว่าเรากำลังถูกตามแล้ว ฉันคิดว่าเราควรสร้างข่าวอื้อฉาวมากพอที่ภรรยาของคุณจะต้องเห็นมัน”

“ไปอวดดีที่อื่นเลยแจ็คสัน เอาล่ะ นายไม่มีธุระอื่นให้ทำแล้วใช่ไหม? ส่วนฉัน ฉันจะไปไตร่ตรองว่าจะทำอย่างไรต่อไปเอง”

มาร์ควางสายแล้วครุ่นคิด แอเรียนเห็นข่าวนั้นหรือยัง? ปฏิกิริยาของเธอจะเป็นอย่างไร?

ในร้านกาแฟ แอเรียนดูข่าวจากหน้าจอขนาดเท่าฝ่ามือในมือของเธอด้วยสีหน้าที่ไม่สามารถอ่านออกได้

รูปภาพของนักข่าวไม่มีที่ว่างสำหรับความคลุมเครือ รอยยิ้มของเอลลี่เปล่งประกายราวกับดวงอาทิตย์ด้วยโทนสีที่เข้ม ในขณะที่ความสนใจของมาร์คอยู่บนเมนูในมือของเขา สีหน้าของเขาไม่มีความผูกมัดใด ๆ

อย่างไรก็ตาม ไม่มีช่องว่างระหว่างพวกเขาเลยจนใคร ๆ ก็เข้าใจได้ว่าพวกเขาต้องมีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นมาก

ถ้ามาร์คไม่เคยตามหาเธอหลังจากที่เธอจากมา แอเรียนคงจะรู้สึกสบายใจกับข่าวนี้เป็นอย่างมาก แต่ไอ้สารเลวนั่นได้มาหาเธอเมื่อสองวันก่อนพลางขอร้องให้เธอกลับไปหาเขาเป็นการส่วนตัวโดยใช้คำวิงวอนที่ปนไปด้วยการข่มขู่เล็กน้อย และตอนนี้! ตอนนี้ ไอ้บ้านั่นทำตัวน่ารักกับผู้หญิงคนอื่น! นี่ต้องเป็นความตั้งใจแน่นอน เขาทำเพื่อยั่วโมโหเธอ!

มนุษย์มีนิสัยแปลก ๆ ที่จะกลายเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่คาดคิดว่าจะเป็นได้หากมีสถานการณ์ที่แปลกประหลาดเกิดขึ้น ตอนนี้แอเรียนอยู่จุดที่ต่ำที่สุด เธอกำลังเดือดดาลอย่างน่าสยดสยอง ข่าวโง่ ๆ นี้เป็นการดูถูกเธออย่างน่ารังเกียจซึ่งหน้าซึ่งตา!