เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 517

เมื่อแอเรียนทำของหวานเสร็จแล้วเธอก็หยิบชุดสูทของมาร์คออกมาด้วย เธอต้องการคืนมันให้เขาในวันนี้และเอลลี่ก็เป็นผู้ส่งของที่เหมาะสมทีเดียว

“คุณช่วยฉันเอาสิ่งนี้ไปคืนได้ไหม?” เธอถาม

ชุดชั้นในของเขาถูกซุกไว้ลึกข้างในชุดสูทก่อนที่เธอจะเก็บมันใส่กระเป๋า แอเรียนคิดว่ามันปลอดภัยพอที่จะไม่เปิดเผยตัวเองอย่างกระทันหัน ดังนั้นเธอจึงไม่ได้เตือนเอลลี่ (เธออายเกินกว่าจะทำอย่างนั้นด้วย)

เอลลี่ดูค่อนข้างตกใจกับชุดสูทนั้น “นี่ มันเป็นของคุณเทรมอนต์เหรอคะ?”

แอเรียนพยักหน้า “อะ-อืม มันเป็นของเขา"

เอลลี่ไม่พูดอะไรอีกและนำทั้งของที่ซื้อกลับบ้านของมาร์คและชุดสูทกลับไปที่ออฟฟิศ เมื่อวางสิ่งของไว้บนโต๊ะของเขา เอลลี่ก็อธิบายว่า “คุณเทรมอนต์ ภรรยาของคุณ ขอให้ฉันคืนเสื้อผ้าให้คุณ”

ดวงตาของมาร์คดูเหมือนจะมืดลงเล็กน้อย “เอามันไปเก็บที่อื่น”

เอลลี่ที่มองเห็นความมืดครึ้มที่เงียบสงัด เธอจึงรีบไปทำงาน โชคร้ายที่การเคลื่อนไหวที่ไร้ความปราณีของเธอทำให้ชุดชั้นในที่สะอาดของมาร์คลอดออกมาจากรูที่ซ่อนอยู่และดึงดูดสายตาของเธอจนทำให้ใบหน้าของเธอแดงก่ำ

โชคดีที่มาร์คไม่เห็นอุบัติเหตุเล็กน้อยนี้ “เรียกดิค สมอลลีย์เข้ามาหน่อย”

เอลลี่ทำอะไรไม่ถูก “เอ่อ เขาคือใครเหรอคะ?”

มาร์คชี้ออกไปข้างนอกแล้วตอบว่า “คนที่พร้อมจะตอบคุณเมื่อคุณเรียกเขา”

เอลลี่เริ่มสงสัยว่าเธอสูญเสียไอคิวไปบ้างหรือเปล่า เธอค่อนข้างใส่ใจกับทุกคำสั่งและการเรียกใช้ของเจ้านายของเธอก่อนที่จะทำตามความปรารถนาทั้งหมดของเขาให้สมบูรณ์แบบเสมอ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอรู้สึกราวกับว่ามีน็อตในหัวของเธอหลุดออกไป เอลลี่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะต้องมาสับสนกับคำสั่งที่ไม่ต้องใช้สมองคิดแบบนี้!

โชคดีที่เธอสามารถสงบสติอารมณ์ได้ตามปกติก่อนที่เธอจะไปถึงพื้นที่ทำงานทั่วไปและตะโกนออกไปว่า “คุณสมอลลีย์! คุณเทรมอนต์ต้องการพบคุณในห้องทำงานค่ะ!”

ประตูห้องเล็ก ๆ ที่อยู่ใกล้ห้องน้ำสาธารณะมากที่สุดถูกเปิดออกและเผยให้เห็นดิคซึ่งเริ่มเดินมาที่จุดหมายของเขา “ผมมาแล้ว โอ้ แม่เจ้า! คุณคือเลขาของคุณเทรมอนต์ใช่ไหม? ผมได้ยินมานานแล้วว่าคุณเป็นคนที่น่าพิศวง แต่ โอ้ บางสิ่งก็ต้องเห็นกับตาถึงจะเชื่อได้!”

เอลลี่คุ้นเคยกับคำชมเหล่านี้มาก เธอจึงตอบโต้ด้วยการดูหมิ่น "เข้าไปเถอะค่ะ"

เธอมองดูดิควิ่งไปและเริ่มเดินไปที่ห้องกับข้าวแทนที่จะกลับไปที่โต๊ะของเธอ เธอเทน้ำเพื่อดื่มหนึ่งแก้วและปล่อยให้มันไปรวมกับฟันเฟืองที่หมุนอยู่ในหัวของเธอ

ทุกคนในสำนักงานเคารพเธอและแสดงความยินดีกับเธอเพราะเธอเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของมาร์ค โดยบางคนถึงกับเชื่อว่าทั้งสองคนมีความสัมพันธ์แอบแฝงบางอย่าง สิ่งเหล่านี้ไม่เคยกระตุ้นความคิดของเอลลี่ไปในทิศทางนั้นมาก่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมาร์คไม่เคยล้ำเส้นและเขาคุยแต่เรื่องงานกับเธอเท่านั้น