เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 516

ป้าเดโบราห์มาพร้อมกับภารกิจจับคู่ทิฟฟานี่และหลานชายของเธอ และเธอจะต้องถูกสาปแช่งถ้าเธอไม่นำเสนอเขาด้วยรอยยิ้มที่แจ่มใส “อย่าเข้าใจฉันผิดสิที่รัก ทุกคนรู้ดีว่าครอบครัวของเธอเป็นเจ้าของที่ดินอันทรงคุณค่านั่น ซึ่งหากขายมันออกไปก็จะสามารถทำเงินได้มากมายมหาศาล! จากที่ฉันเห็น เธอและหลานชายของฉันเหมาะสมกันมาก เพราะฉะนั้นทำไม่เธอไม่ทำความรู้จักกับเขาก่อนที่เธอจะตัดสินเขาล่ะ? โอ้ อันที่จริง ฉันจะนัดเดทให้เธอเดี๋ยวนี้เลย!”

ลิเลียนเงียบไป เธอยอมรับว่าในอดีตเธอต้องการให้ลูกสาวของเธอแต่งงานโดยเร็วที่สุด แต่นั่นเป็นเพียงเพราะเธอต้องใช้ชีวิตที่ยากจนอย่างกะทันหันและเธอต้องการออกจากมันโดยเร็วที่สุด แต่ตอนนี้ทัศนคติของเธอเปลี่ยนไปแล้ว สิ่งดี ๆ จะมาเยือนผู้ที่รอคอย และเนื่องจากลิเลียนมีเงินอยู่เล็กน้อยเพื่อสนับสนุนความอดทนของเธอ เธอจึงไม่ได้รีบร้อนอีกต่อไป แต่อย่างไรก็ตาม เธอคิดว่าการพบปะระหว่างลูกสาวกับคู่เดทแบบสบาย ๆ คงเป็นเรื่องที่ยุติธรรม

ในทางกลับกัน ทิฟฟานี่เกลียดการมีคนอย่างป้าเดโบราห์มาคอยบงการชีวิตของเธอ "ฉัน จะ ไม่ ทำอย่างนั้น!” เธอตะคอก “ฉันจะพูดตรง ๆ ฉันมีแฟนแล้ว ดังนั้น ได้โปรดละเว้นฉันจากการจับคู่ทั้งหมดนี้ เข้าใจไหม? ขอบคุณค่ะ”

“อะ-อะไรนะ? เธอ ใคร?” ลิเลียนพูดตะกุกตะกักด้วยความตกใจ

สีหน้าและท่าทางของการดูถูกเหยียดหยามผุดขึ้นบนใบหน้าของป้าเดโบราห์ "ได้โปรดเถอะที่รัก ฉันสงสัยอย่างยิ่งว่าแฟนของเธอจะเทียบกับหลานชายของฉันได้หรือเปล่า” เธอโต้กลับ “บอกตามตรง เธอควรหยุดทำตัวเหมือนว่าเขาไม่คู่ควรกับเธอหรืออะไรทำนองนั้นสักทีเถอะ ฉันแค่แนะนำเขาให้เธอรู้จักเพราะความรู้สึกทางครอบครัวและจากการที่ฉันเฝ้าดูเธอเติบโตขึ้น รู้ไหม?”

ทิฟฟานี่มั่นใจว่าลูกตาของเธอจะติดอยู่ในกะโหลกศีรษะของเธอจากการกลอกตามากขนาดนั้น 'ดูเธอเติบโตขึ้น?' เขาหมายถึงการบุกรุกบ้านของเธอทุก ๆ วัน ขอบคุณพระเจ้าเพื่อเยินยอครอบครัวของทิฟฟานี่อย่างฟุ่มเฟือยอย่างนั้นเหรอ? งานประจำปีที่เลียแข้งเลียขานับเป็นการ 'ดูเธอเติบโตขึ้น' หรือไม่? ได้โปรด ป้าสุดที่รักคนนี้ได้หลีกเลี่ยงครอบครัวของเธอเหมือนดั่งโรคระบาดเมื่อครอบครัวเลนสูญเสียความมั่งคั่งของพวกเขา และจู่ ๆ ตอนนี้เขาก็กลับมาเกาะพวกเธออีกครั้ง!

ทิฟฟานี่ไม่มีวันมีความเคารพแม้แต่น้อยให้คางคกอย่างเขา “ว้าว ฉันซาบซึ้งในความพยายามของคุณนะคะป้าเดโบราห์! ถ้าหลานชายของคุณดึงดูดจินตนาการของคุณได้มากขนาดนั้น ถ้าอย่างนั้นคุณก็ควรเป็นคนที่ออกเดทกับเขาแทนนะคะ” เธอพูดเหน็บ

สีหน้าของป้าเดโบราห์เปลี่ยนไปทันที “เธอพูดบ้าอะไรน่ะสาวน้อย?”

ทิฟฟานี่สนใจความคิดเห็นของป้าของเธอน้อยมากจนเธอกำลังเดินกลับไปที่ห้องของเธอแล้ว

ลิเลียนเองก็เห็นด้วยกับความไม่ชอบใจที่ลูกสาวของเธอมีต่อคนอย่างเดโบราห์ แต่เธอก็ทนกับหล่อนเพราะเห็นแก่ความเอื้ออาทรของครอบครัว หลังจากที่ส่งผู้หญิงคนนั้นกลับไป ลิเลียนก็เดินเข้าไปในห้องของลูกสาวและถามทันทีว่า “เธอพูดถึงแฟนหนุ่มหรือเปล่า? ทีนี้เขาจะเป็นใครล่ะ? บอกมาให้หมด!”

“โอ้ เรื่องนั่นเหรอ? หนูล้อเล่นน่ะ” หญิงสาวเบี่ยงตัว ที่จริงแล้ว ทิฟฟานี่พูดสิ่งที่เธอพูดไปเพื่อขัดขวางความพยายามของป้าเดโบราห์ที่จะเข้ามายุ่งในชีวิตของเธอ เธอไม่ต้องการให้ความจริงปรากฏเร็ว ๆ นี้

ลิเลียนสงสัย “ฉันจะเป็นแม่แบบไหนถ้าฉันไม่รู้ว่าลูกสาวโกหกหรือพูดความจริงตอนไหน? เอาเถอะ ที่รัก เขาคือแจ็คสัน เวสต์ใช่ไหม? อย่าคิดว่าฉันไม่ได้สังเกตนะ เธอแทบจะไม่ออกห่างจากโทรศัพท์เลย ข้อความเข้าเรื่อย ๆ และเธอไม่กลับบ้านตอนกลางคืนด้วย ฉันพนันได้เลยว่าคนในความลับของเธอไม่ใช่ใครอื่นนอกจากแจ็คสันเอง!”

ทิฟฟานี่ตกตะลึง ดวงตาของเธอมองแม่ของเธออย่างระมัดระวัง เธอเชื่อมาเกือบตลอดชีวิตว่าแม่สุดที่รักของเธอเป็นคนงี่เง่าและเอาแต่ใจ แต่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าผู้หญิงคนนั้นอาจจะฉลาดกว่าที่ทิฟฟานี่เคยคิดไว้

“เดี๋ยวก่อน อืม… เอ่อ ก็ได้ เขาเองแหละ” ทิฟฟานี่ยอมจำนน “แต่ฉันอยากจะไปอย่างช้า ๆ และมั่นคงนะแม่ นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันยังไม่ได้บอกแม่! ได้โปรดอย่าประกาศเรื่องนี้เร็ว ๆ นี้นะ แม่ควรให้เรา แบบว่า ได้ใช้เวลาด้วยกันอีกสักหน่อยและดูว่าอะไรจะเป็นอย่างไร 'ความสัมพันธ์' ที่เรามีในอดีตนั้นเป็นแค่เรื่องการเงิน เราก็เลยแค่เล่น ๆ กัน แต่ตอนนี้ มันแตกต่าง คราวนี้ มันเป็นเรื่องจริงจัง แม้ว่าหนูจะยอมรับ หนูก็ยังไม่เข้าใจเขาอย่างสมบูรณ์ เพราะฉะนั้นนะแม่ ขอล่ะ อย่ายุ่งเรื่องของเราได้ไหม?”

ตรงกันข้ามกับบุคลิกของเธอ ลิเลียนเห็นด้วย “โอ้ ฉันจะไม่เข้าไปยุ่งในชีวิตรักของเธอหรอก ทิฟฟ์ ฉันรับปาก เธอควรดำเนินการตามที่เธอต้องการ ใช่ แม้ว่าเธอสองคนจะไม่อยากผูกมัดก็ไม่เป็นไร ฟังนะ วัน เดือน ปีผ่านไป ฉันมีแต่จะแก่ลงนะที่รัก ฉันไม่มีแรงเหลือที่จะมากังวลว่าคนอื่นจะใช้ชีวิตของเขาอย่างไรอีกต่อไป นอกจากนี้ การกังวลเกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้นจะทำให้อารมณ์ของฉันแย่ลง แต่เธอก็รู้… มันคงจะดีไม่น้อยถ้าเธอสามารถแต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวยได้” ลิเลียนกล่าวจบ “แต่ท้ายที่สุด ความสุขของเธอคือสิ่งที่สำคัญที่สุด”

นั่นอาจเป็นสิ่งที่ฉลาดที่สุดที่แม่ของเธอเคยพูดกับทิฟฟานี่และมันก็ทำให้เธอยิ้มได้

มาร์คเดินไปที่โต๊ะของเขาและนั่งลงข้างหน้ามัน “รบกวนสั่งกาแฟสักแก้วและของหวานให้หน่อย”

เอลลี่รู้ดีว่าเขาหมายถึงขนมอะไร อันที่จริง เธอยังตระหนักดีด้วยว่ามาร์คไม่ได้อยู่ที่นี่เพราะมีเป้าหมายในการจัดการบริษัทในสาขาที่ไม่น่าประทับใจและเพิ่งเริ่มใหม่แห่งนี้

เลขาเลือกที่จะไม่สั่งอาหารออนไลน์ และเริ่มเดินไปที่ร้านกาแฟของแอเรียนที่อยู่ตรงข้ามกับอาคารโดยตั้งใจจะใช้ทริปนี้ให้เป็นเครื่องช่วยหายใจที่จำเป็นมาก ยิ่งได้ใช้เวลาร่วมกับมาร์คคนเดียวในห้องเดียวกันน้อยลงเท่าไรก็ยิ่งดี เธอต้องการพื้นที่บางส่วนเพื่อคลายความกังวลของเธอ

แอเรียนจำเอลลี่ได้ในทันทีที่เธอมาถึงที่ร้านกาแฟและรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย มาร์คบอกว่าเขามาคนเดียวไม่ใช่เหรอ? เขาพาเลขามาด้วยทำไม?

“อรุณสวัสดิ์คุณผู้หญิง! วันนี้คุณอยากได้อะไรดีคะ?” นายา ผู้ที่มาทำงานเร็วกว่าปกติทักทาย ตอนนี้ยังเช้าอยู่ พื้นที่ส่วนใหญ่ของคาเฟ่จึงว่างเปล่า

เอลลี่ยิ้มเล็กน้อยและมองไปยังแอเรียนที่กำลังยุ่งกับการทำความสะอาดเคาน์เตอร์ "คุณเทรมอนต์ต้องการอเมริกาโนหนึ่งแก้วและของหวานตามปกติของเขาค่ะ”

แอเรียนพยักหน้าอย่างแข็งทื่อ “โอ้ โอเค"

ความรู้สึกผิดปกติเกิดขึ้นในอกของแอเรียนและมันเริ่มต้นขึ้นเมื่อดวงตาของแอเรียนสบกับดวงตาของเอลลี่ เธอรู้อยู่แล้วว่าเลขาเขาสวยจนแทบต้องอ้าปากค้าง แต่เมื่อเอลลี่พูดถึงรายการโปรดของมาร์คอย่างคุ้นเคยแบบนั้น ความรู้สึกแปลก ๆ นั้นก็เริ่มวูบวาบขึ้น