เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 523

เฮเลนยังคงมีรูปลักษณ์ของผู้หญิงที่มีตำแหน่งอาชีพสูง เธอแต่งตัวให้เหมาะสมในทุกโอกาส เธอดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้าและรักษากริยาท่าทางของเธอได้เป็นอย่างดี ไม่มีช่องโหว่ให้เห็นบนใบหน้าของเธอเลย จึงยากที่จะอ่านอารมณ์ของเธอออก ด้วยเหตุนี้ ผู้คนจึงไม่กล้าประเมินเธอต่ำเกินไป เธอวางมือบนโต๊ะและหยุดครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดว่า “แม่เสียใจมากสำหรับทุกสิ่งที่แอรี่และฌองทำกับลูก แม่คิดว่าแม่รับมือกับมันได้ไม่ดี”

“ช่างมันเถอะ” แอเรียนตอบอย่างใจเย็น “พวกเขาไม่ได้รบกวนฉันมาสักพักแล้ว ช่วงนี้ค่อนข้างสงบ แต่เมื่อมีโอกาสฉันจะจัดการกับพวกเขา นั่นคือเหตุผลที่คุณมาที่นี่เหรอ?”

ดวงตาของเฮเลนกวาดสายตาไปรอบ ๆ ชั่วครู่ก่อนที่จะพูดว่า “ตอนนี้พวกเขาอยู่ในคุก คนหนึ่งถูกตัดสินจำคุกห้าปีและอีกคนถูกตัดสินให้จำคุกหนึ่งปี แม่เพิ่งรู้ไม่นานมานี้เอง มาร์คเป็นคนทำ แม่แน่ใจว่าลูกคงไม่รู้เรื่องนี้ใช่ไหม?”

แอเรียนตกใจมาก แต่เธอไม่แสดงมันออกมา ในเวลาเดียวกัน เธอเริ่มสงสัยในเหตุผลที่เฮเลนมาเยี่ยมในวันนี้ เนื่องจากเฮเลนได้นำเรื่องที่แอรี่และฌองติดคุกขึ้นมาพูด จึงชัดเจนว่าเธอไม่ได้มาที่นี่เพื่อพูดคุยกันเฉย ๆ ณ จุดนี้ แอเรียนทราบถึงส่วนถัดไปของการสนทนานี้แล้ว "แล้วยังไง? ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาอยู่ในคุก แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้ว คุณพยายามจะสื่ออะไร?"

เฮเลนหยุดครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดต่อ “แม่รู้ว่าพวกเขาสมควรได้รับมัน แต่พยายามมองจากมุมมองของแม่หน่อย แม่จะช่วยพวกเขาถ้าแม่ทำได้ แม่รู้ว่าแม่ไม่ควรถามลูก แต่แม่ไม่มีทางเลือก มาร์คทำแบบนี้เพราะลูก ฌองได้สารภาพอาชญากรรมส่วนใหญ่ของเขา ดังนั้นแม่ไม่สามารถช่วยเขาได้ แต่แม่ต้องการช่วยแอรี่”

การแสดงความโอบอ้อมอารีอย่างไร้ความปราณีของเฮเลนทำให้ในปากของแอเรียนมีรสที่แย่ เฮเลนฟังดูเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ขนาดนี้ได้อย่างไร? รอบนี้แอเรียนเป็นเหยื่อนะ! “คุณควรคุยกับใครก็ตามที่ส่งพวกเขาเข้าคุก ไม่มีประโยชน์ที่จะมาถามฉันหรอก คุณคิดว่าฉันจะคุยกับมาร์คเพื่อให้เขาช่วยแอรี่จริง ๆ เหรอ? คุณก็รู้ว่าฉันออกมาจากครอบครัวเทรมอนต์แล้ว ได้โปรด อย่าโบกความเห็นแก่ตัวของคุณต่อหน้าฉันเลย แอรี่เป็นลูกสาวของคุณ ฉันจะไม่ห้ามคุณจากการช่วยเหลือเธอ แต่มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน! อีกอย่าง ฉันไม่คิดว่าแอรี่จะปล่อยฉันไปเมื่อเธอออกมาแล้ว ทำไมฉันถึงต้องช่วยเธอล่ะ? ฉันบอกคุณแล้วว่าฉันจะจัดการเธอเมื่อฉันมีโอกาส รู้ไหมว่าทำไมฉันถึงเกลียดคุณ เฮเลน? เพราะคุณทำสิ่งที่น่าขยะแขยง แต่คุณแสร้งทำเป็นว่าคุณไม่มีที่ติและเป็นคนที่เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ คุณทำอย่างนั้นได้อย่างไร? หรือคุณคิดว่าเงินเพียงเล็กน้อยและบ้านหลังหนึ่งสามารถชดเชยทุกสิ่งที่คุณทำกับฉันได้? มันหมายความว่าเราเสมอกันอย่างนั้นเหรอ?"

อารมณ์ที่มองไม่เห็นแวบผ่านดวงตาของเฮเลนท่ามกลางคำถามมากมายของแอเรียน “แม่ช่วยปกปิดแอรี่เรื่องการทำให้ลูกแท้งบุตร เธอจะขายแม่ถ้าแม่ไม่ทำเช่นนี้…”

แอเรียนคิดว่ามันฟังดูเหมือนเรื่องตลก “งั้นคุณมาหาฉันเพื่อช่วยตนเองหรือลูกสาวของคุณ? คุณยังกล้าที่จะพูดถึงสิ่งเลวร้ายที่คุณได้ทำลงไปด้วยซ้ำ ฉันคงลืมไปหมดแล้วถ้าคุณไม่พูดถึงมัน ในเมื่อคุณสารภาพว่าคุณช่วยปกปิดเธอ อะไรทำให้คุณคิดว่าฉันจะช่วยคุณ? ฉันควรปล่อยให้พวกคุณทุกคนเป็นไปตามเวรตามกรรมของพวกคุณ กรุณากลับไปเถอะ ฉันต้องปิดร้านแล้ว”

ใบหน้าพ่อของเธอพร่าเลือนในความทรงจำของเธอ แต่เธอก็ยังจำได้ว่าพ่อของเธอเลี้ยงดูเธอเพียงลำพัง เขาไม่เคยละเลยเธอและคอยดูเธอเสมอว่าจะมีอาหารอยู่บนโต๊ะหรือไม่ ไม่ว่าจะฤดูกาลใด พ่อของเธอกลัวเสมอว่าเธอจะแตกต่างจากเด็กคนอื่น ๆ เพราะเฮเลนทิ้งเธอไปตั้งแต่ยังเด็ก ดังนั้นเขาจึงพยายามอย่างเต็มที่ที่จะเป็นพ่อที่ดีสำหรับเธอ เธอจำได้ทั้งหมด แต่เธอกลับจำหน้าพ่อของเธอไม่ได้อีกต่อไป…

เขาเป็นพ่อที่ดี แต่จู่ ๆ ชีวิตเขาก็ถูกพรากไปในอุบัติเหตุเครื่องบินตก ที่สำคัญที่สุด เขากลายเป็นแพะรับบาป ปรากฏว่าผู้กระทำผิดคือชายอีกคนหนึ่งที่เลี้ยงดูแอเรียนและกลายเป็นสามีของเธอ เธอจะใช้ชีวิตที่เหลืออย่างสงบสุขกับชายที่ฆ่าพ่อของเธอได้อย่างไร? เธอรู้สึกผิดอย่างมากที่ตกหลุมรักมาร์ค เธอไม่ควรรักเขา เขาเป็นคนฆ่าพ่อของเธอ...

ความช่วยเหลือจากเขาทำให้เธอไม่สบายใจ เธอไม่ใช่แกะที่จะปล่อยให้ทุกคนใช้ประโยชน์จากเธออีกต่อไป และเธอก็ไม่กลัวว่าแอรี่และฌองจะสร้างปัญหาให้กับเธออีกหรือไม่ ดังนั้น การกระทำของมาร์คจึงทำให้เธอไม่สบายใจ เธอต้องการให้พวกเขาไม่ติดค้างกันและไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเขาอีกต่อไป