เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 529

แอเรียนทำความสะอาดแจกันราคาถูกและเรียบง่ายสองสามใบและจัดดอกไม้ไว้ในนั้น เธอต้องใช้แจกันสี่ใบเพื่อใส่ดอกกุหลาบทั้งหมด พวกเขาทำให้ร้านดูมีเสน่ห์มากขึ้น

ธัญญ่าเขียวด้วยความอิจฉา “ใครส่งพวกเขามา? มันสวยและเยอะมาก มันจะต้องราคาแพงแน่ ๆ แค่ช่อดอกไม้เล็ก ๆ ก็ราคาอย่างน้อย 15 ดอลลาร์แล้ว ดอกไม้เหล่านี้มาจากร้านดอกไม้ที่เป็นแฟรนไชส์ที่ใหญ่ที่สุดในเมืองอีกด้วย มันต้องแพงแน่ ๆ”

แอเรียนอารมณ์ดีขึ้นมาก ต้องขอบคุณดอกไม้เหล่านั้น เธอสูดดมมัน "แล้วไง?"

...

กลับมาที่โรงแรม

ทิฟฟานี่กำลังนอนอยู่บนเตียงพลางหลับไปอย่างรวดเร็ว แจ็คสันอยู่ข้าง ๆ เธอและกำลังเล่นโทรศัพท์อยู่ เขาจะจ้องมองเธออย่างขุ่นเคืองเป็นครั้งคราว เธอบ่นว่าอยากงีบตั้งแต่พวกเขากลับจากรับประทานอาหารกลางวันและเธอก็เข้านอนจริง ๆ ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้เจอกันมาตั้งหลายวัน สุดท้ายเมื่อพวกเขาได้เจอกันก็ต้องลงเอยด้วยการทะเลาะกัน นี่ไม่ใช่เวลาที่ดีที่สุดในการปลูกฝังความสัมพันธ์ของพวกเขาหรือ? เธอหลับในเวลาแบบนี้ได้อย่างไร?

เมื่อเแจ็คสันหมดความสนใจในโทรศัพท์แล้ว เขาจึงนอนลงและพยายามดึงทิฟฟานี่เข้ามาในอ้อมแขนของเขา น่าเสียดายที่ท่านอนของเธอไม่เหมาะกับให้เขาอุ้มเธอ เขาพยายามไม่กี่ครั้ง แต่สุดท้ายก็ยอมแพ้ อย่างไรก็ตาม เขายังคงวางมือไว้บนเอวของเธอ เขาไม่กล้าทำอะไรแรงเกินไปเพราะกลัวว่าจะทำให้เธออึดอัด ดังนั้นการสัมผัสของเขาจึงอ่อนโยนอย่างหาที่เปรียบมิได้

ทุกครั้งที่เขาสัมผัสเธอ เขาจะรู้สึกคันไม้คันมือมากและในไม่ช้าเขาก็เริ่มทำตามความปรารถนาของเขาตามสัญชาตญาณ

ทิฟฟานี่เป็นคนนอนดิ้น เธอหันร่างของเธอและวางขาไว้บนตัวของแจ็คสัน เขาตัวแข็งทื่อ การกระทำของเธอทำให้กระโปรงของเธอเลิกขึ้นและเผยให้เห็นต้นขาที่ขาวและเรียบเนียนของเธอ นี่มันเย้ายวนใจเกินไปสำหรับเขา เขาถูกกระตุ้นอารมณ์ เขาจะไม่ใช่ผู้ชายถ้าเขาสามารถต้านทานสิ่งล่อใจแบบนี้ได้! อย่างไรก็ตาม เธอยังคงหลับอยู่ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงระงับแรงกระตุ้นของเขา ซึ่งทำให้เขารู้สึกว่างเปล่าเล็กน้อย เขาไม่เคยต้องสนใจว่าเพื่อนผู้หญิงของเขาจะกำลังหลับอยู่หรือไม่

ทิฟฟานี่ค่อย ๆ ตื่นขึ้นเมื่อเธอหันหลังกลับบนเตียง อย่างไรก็ตาม เธอยังคงงัวเงียจากการหลับใหล เมื่อเธอรู้สึกว่ามือของเขาโอบรอบร่างกายของเธอ เธอก็เลือกที่จะทำราวกับว่าเธอยังคงหลับอยู่โดยสัญชาตญาณ พวกเขาเพิ่งทะเลาะกันเมื่อเช้านี้ แม้ว่าพวกเขาจะได้พูดคุยกันเรื่องนั้นแล้ว แต่เธอก็ยังคงไม่เข้าใจ ยังมีบางสิ่งที่ถ่วงเธอลง ดังนั้นเธอจึงทำอะไรไม่ถูก

ทันใดนั้น มือของแจ็คสันก็แตะที่เอวเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอจั๊กจี้ เธอจึงพยายามหลีกเลี่ยงเขาโดยสัญชาตญาณ ทว่าเธอเคลื่อนไหวเร็วเกินไป ไม่เหมือนกับคนที่กำลังหลับอยู่

แจ็คสันตัวแข็งทื่อ จากนั้นเขาก็ถามอย่างระมัดระวังด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “คุณตื่นแล้วเหรอ?”

เธอไม่สามารถแสร้งได้อีกต่อไป เธอขยับขาของเธอออกจากเขา “อืม ฉันจะนอนต่ออีกหน่อย”

เขาแทบจะบ้าไปแล้วกับการรอให้เธอตื่น ทำไมเขาจะต้องปล่อยให้เธองีบต่อ? “หยุดนอนซะ ไม่งั้นคืนนี้คุณจะไม่ได้นอน” จากนั้นเขาก็ขยับตัวไปคร่อมเธอ ขณะที่เขากำลังจะจูบเธอที่ริมฝีปากเธอก็หันหน้าหนี