เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 53

แอเรียนต้องการที่จะหนีโดยสัญชาตญาณ แต่เธอกลัวที่จะยั่วยุเขาให้บ้าคลั่ง ดังนั้นเธอจึงกัดฟันและนิ่งภาวนาว่าเขาจะหลับไปในไม่ช้า…

ยิ่งเธอหวังในสิ่งหนึ่งมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งเกิดขึ้นเป็นอย่างอื่น เขาไม่เพียงแต่จะออกนอกลู่นอกทาง แต่ดูเหมือนว่าเขาจะติดมันและกลายเป็นว่ารู้สึกรำคาญกับการที่เสื้อผ้าของเธอเข้ามาขวางทาง มือของเขาเปลี่ยนทิศทางและสอดเข้าไปในคอเสื้อของเธอ!

เธอกลั้นหายใจตอนนี้แก้มของเธอร้อนผ่าวราวกับถูกไฟไหม้ สุดท้ายไม่สามารถทนได้อีกต่อไปเธอพึมพำอย่างระมัดระวัง “มาร์ค…”

เขาได้ยินเสียงของเธอ “อืมม…?”

“คุณควรจะพักผ่อนแต่หัวค่ำ… ไปนอนได้เเล้ว…” เธอกลัวเกินกว่าที่จะพูดอะไรอีก เธอยังแน่ใจว่าเธอได้ระวังคำพูดของเธอแล้ว

เขาขยับเข้ามาใกล้เพื่อให้พวกเขาใกล้กันเพียงปลายจมูกและจ้องมองเธอผ่านสายตาที่พร่ามัวและเมาของเขา “คุณอยากจากไปหรือไม่? ผมให้โอกาสคุณ…”

จากนั้น เขาพลิกตัวขึ้นไปบนตัวของเธอ และฉีกชุดนอนด้วยมือของเขา

พื้นที่ผิวขนาดใหญ่ของเธอสัมผัสกับอากาศ หน้าอกของเธอรู้สึกหนาวสั่น

ทันใดนั้น เธอก็เหมือนปลาที่ติดอยู่บนบก สิ่งที่เธอคิดได้คืออ้าปากและดิ้นรนหาอากาศ

มาร์คไม่ลืมที่จะปิดไฟในห้องไปพร้อมกัน เธอจ้องมองไปที่ร่างเงาทำลายล้างที่อยู่ด้านบนร่างของเธอ ภายใต้การปกคลุมของความมืด

กลิ่นแอลกอฮอล์ที่รุนแรงบนร่างกายของเขาและมือที่มีกำลังมากขึ้นทำให้เธออยากจะวิ่งหนี เธอเอื้อมมือออกไปตามสัญชาตญาณและผลักเขาออกไป จากนั้นก็รีบหนีจากข้างใต้ร่างเขา “คุณเมา! นอนพักซะเถอะ…” เธอรบเร้า พลางจับชุดนอนแนบชิดกายตัวเองขณะที่เธอยืนอยู่ข้างเตียง