หลังอาหารเย็น ทิฟฟานี่และแจ็คสันไปช้อปปิ้งกัน ทิฟฟานี่เป็นคนแนะนำเช่นนั้น เธอไม่มีอะไรที่เธอต้องการซื้อ เธอแค่ต้องการเดินเล่นกับแจ็คสัน
เมื่อรู้สึกร้อนเกินไปพวกเขาก็เข้าไปในห้าง ลูกค้าหลั่งไหลเข้ามาในห้างอย่างต่อเนื่อง เมื่อพวกเขาเดินผ่านร้านขายนาฬิกา แจ็คสันสะดุดตากับนาฬิกาผู้หญิงเรือนหนึ่ง โดยไม่ได้ตรวจสอบราคา เขาขอให้พนักงานขายนำมันออกมาให้ดู “นาฬิกาเรือนนี้สวยดี คุณชอบมันไหม?"
ทิฟฟานี่มองดูนาฬิกา แจ็คสันมีรสนิยมที่ดี มันสวย แต่ก็ราคาไม่เบาเลยทีเดียว “ฉันไม่ต้องการมัน”
อารมณ์วาบหวิวแวบในดวงตาของแจ็คสัน “โอเค งั้นเราไม่ต้องการมันแล้ว” เขารู้ว่าเธอไม่ต้องการใช้เงินของเขา
เมื่อทิฟฟานี่หันหลังกลับ แจ็กสันก็ขอให้ผู้ช่วยฝ่ายขายห่อนาฬิกาอย่างนุ่มนวลและรูดบัตรอย่างรวดเร็วก่อนที่จะวิ่งตามทิฟฟานี่ขณะที่ซ่อนของขวัญไปด้วย เธอคงจะไม่โกรธถ้าเขาให้มันเป็นของขวัญใช่ไหม?
เมื่อใกล้จะสี่ทุ่ม ฝูงชนในห้างก็ลดน้อยลงเพราะใกล้เวลาปิดทำการ ทิฟฟานี่ดูไม่เต็มใจที่จะออกไป
หลังจากซื้อของมาทั้งคืน แจ็คสันก็หมดแรง “กลับไปที่โรงแรมกันไหม? มันเริ่มดึกแล้ว”
"งั้นเหรอ? ก็ได้” ทิฟฟานี่ดูเหมือนจะมึนงง
เมื่อได้รับสัญญาณไฟเขียว แจ็คสันก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ในที่สุดเขาก็ไม่ต้องซื้อของอีกต่อไป เขาโอบไหล่ของเธอ “พรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปเที่ยว ผมคุยกับมาร์คแล้ว พรุ่งนี้ผมได้หยุด”
ทิฟฟานี่คร่ำครวญอย่างไม่เต็มใจขณะที่เธอกำลังคิดว่าจะพูดถึงเรื่องการเลิกกับเขาได้อย่างไรดี
ตอนที่พวกเขาเข้าไปในห้องที่โรงแรม ทิฟฟานี่รวบรวมความกล้าทั้งหมดของเธอและพูดว่า “แจ็คสัน เราเลิกกันเถอะ”
แจ็คสันที่กำลังปิดประตูอยู่ก็ตัวแข็งทันที "คุณพูดว่าอะไรนะ?"
“ฉันบอกว่าเราเลิกกันเถอะ” ทิฟฟานี่หันหลังให้เขา เธอไม่กล้าสบตาเขา
"ผมบอกคุณแล้วว่าอย่าพูดแบบนี้เล่น ๆ” เสียงของแจ็คสันดูอ่อนลงเมื่อเขาพูด สีหน้าของเขากลายเป็นที่น่ากลัว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
มีนิยายหลายเรื่องที่หยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหวเลยค่ะและมีแต่เรื่องเดิมฯไม่มีเรื่องใหม่ฯให้อ่านบ้างเลย...