เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 531

หลังอาหารเย็น ทิฟฟานี่และแจ็คสันไปช้อปปิ้งกัน ทิฟฟานี่เป็นคนแนะนำเช่นนั้น เธอไม่มีอะไรที่เธอต้องการซื้อ เธอแค่ต้องการเดินเล่นกับแจ็คสัน

เมื่อรู้สึกร้อนเกินไปพวกเขาก็เข้าไปในห้าง ลูกค้าหลั่งไหลเข้ามาในห้างอย่างต่อเนื่อง เมื่อพวกเขาเดินผ่านร้านขายนาฬิกา แจ็คสันสะดุดตากับนาฬิกาผู้หญิงเรือนหนึ่ง โดยไม่ได้ตรวจสอบราคา เขาขอให้พนักงานขายนำมันออกมาให้ดู “นาฬิกาเรือนนี้สวยดี คุณชอบมันไหม?"

ทิฟฟานี่มองดูนาฬิกา แจ็คสันมีรสนิยมที่ดี มันสวย แต่ก็ราคาไม่เบาเลยทีเดียว “ฉันไม่ต้องการมัน”

อารมณ์วาบหวิวแวบในดวงตาของแจ็คสัน “โอเค งั้นเราไม่ต้องการมันแล้ว” เขารู้ว่าเธอไม่ต้องการใช้เงินของเขา

เมื่อทิฟฟานี่หันหลังกลับ แจ็กสันก็ขอให้ผู้ช่วยฝ่ายขายห่อนาฬิกาอย่างนุ่มนวลและรูดบัตรอย่างรวดเร็วก่อนที่จะวิ่งตามทิฟฟานี่ขณะที่ซ่อนของขวัญไปด้วย เธอคงจะไม่โกรธถ้าเขาให้มันเป็นของขวัญใช่ไหม?

เมื่อใกล้จะสี่ทุ่ม ฝูงชนในห้างก็ลดน้อยลงเพราะใกล้เวลาปิดทำการ ทิฟฟานี่ดูไม่เต็มใจที่จะออกไป

หลังจากซื้อของมาทั้งคืน แจ็คสันก็หมดแรง “กลับไปที่โรงแรมกันไหม? มันเริ่มดึกแล้ว”

"งั้นเหรอ? ก็ได้” ทิฟฟานี่ดูเหมือนจะมึนงง

เมื่อได้รับสัญญาณไฟเขียว แจ็คสันก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ในที่สุดเขาก็ไม่ต้องซื้อของอีกต่อไป เขาโอบไหล่ของเธอ “พรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปเที่ยว ผมคุยกับมาร์คแล้ว พรุ่งนี้ผมได้หยุด”

ทิฟฟานี่คร่ำครวญอย่างไม่เต็มใจขณะที่เธอกำลังคิดว่าจะพูดถึงเรื่องการเลิกกับเขาได้อย่างไรดี

ตอนที่พวกเขาเข้าไปในห้องที่โรงแรม ทิฟฟานี่รวบรวมความกล้าทั้งหมดของเธอและพูดว่า “แจ็คสัน เราเลิกกันเถอะ”

แจ็คสันที่กำลังปิดประตูอยู่ก็ตัวแข็งทันที "คุณพูดว่าอะไรนะ?"

“ฉันบอกว่าเราเลิกกันเถอะ” ทิฟฟานี่หันหลังให้เขา เธอไม่กล้าสบตาเขา

"ผมบอกคุณแล้วว่าอย่าพูดแบบนี้เล่น ๆ” เสียงของแจ็คสันดูอ่อนลงเมื่อเขาพูด สีหน้าของเขากลายเป็นที่น่ากลัว

ทิฟฟานี่ไม่ขัดขืน เธอยอมรับจูบของเขาอย่างอดทน นี่คงเป็นครั้งสุดท้าย

จูบของแจ็คสันเริ่มร้อนแรงขึ้นเมื่อเขาทิ้งรอยจูบไว้บนคอที่ขาวของเธอ ชุดยาวของทิฟฟานี่ถูกบิดเกลียวและดึงออกอย่างแรงก่อนที่เขาจะตรึงเธอลงบนเตียง

ในวินาทีสุดท้าย แจ็คสันก็หยุด แม้แต่ในช่วงเวลาเช่นนี้ เขาก็ยังทำร้ายทิฟฟานี่ด้วยอารมณ์แปรปรวนของเขาในตอนนี้ไม่ลง ถ้าเขาทำเช่นนั้น มันจะแตกต่างอะไรจากคนเหล่านั้น? เขาลุกขึ้นและเดินไปที่หน้าต่างเพื่อจุดบุหรี่ เสียงของเขาสั่นคลอน "ออกไป ก่อนที่ผมจะเปลี่ยนใจ”

ทิฟฟานี่หยิบเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นมาใส่ เธอออกจากโรงแรมไปโดยไม่หันหลังกลับ เธอไม่ได้ไปสนามบินและไม่ได้จองตั๋วไว้ด้วย มันเป็นเรื่องโกหก เธอเรียกแท็กซี่ไปที่อพาร์ตเมนต์ของแอเรียนและร้องไห้สะอึกสะอื้นเมื่อเธอเคาะที่ประตู

แอเรียนไม่ได้ถามคำถามใด ๆ เมื่อเห็นสภาพของทิฟฟานี่ เธอรู้ดีว่ามันเกิดอะไรขึ้น เธอเทน้ำหนึ่งแก้วให้ทิฟฟานี่ “ร้องไห้ออกมาให้หมด เธอจะได้รู้สึกดีขึ้น”

ทิฟฟานี่หยิบโทรศัพท์ออกมาสั่งอาหารขณะที่เธอร้องไห้ เธอไม่ได้สั่งอาหารมากมายแต่เธอสั่งเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มาหนึ่งลัง แอเรียนไม่ห้ามเธอ จิตใจของคน ๆ หนึ่งในเวลาเช่นนี้จะสงบลงได้ก็ต่อเมื่อเมา คืนนี้คงไม่มีใครได้นอน

เมื่ออาหารมาส่ง ทิฟฟานี่ก็เปิดกระป๋องเบียร์แล้วกระดกมันในรวดเดียว “ฉันทนไม่ได้ ฉันรู้สึกแย่มาก”