เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 532

แอเรียนดื่มกับทิฟฟานี่ "ฉันรู้ว่าเธอตัดสินใจแล้วและตอนนี้เธอก็รู้สึกแย่ มันยังเร็วไปหน่อย เราไม่รู้หรอกว่าเธอจะรู้สึกแย่ไปตลอดชีวิตหรือเปล่า ตอนที่เรายังเด็ก เราคิดว่าตราบใดที่เรารักกันและไม่กลัวความยากลำบากหรืออุปสรรคเราจะอยู่ด้วยกันได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเราเป็นผู้ใหญ่และโตขึ้น เราก็มีมุมมองที่กว้างขึ้นในเรื่องต่าง ๆ ไม่ว่ายังไง ทิฟฟ์ ฉันเป็นคนหนึ่งที่เป็นหนี้บุญคุณเธอ ถ้าสิ่งเหล่านั้นไม่ได้เกิดขึ้น มันอาจจะไม่ยากสำหรับเธอและแจ็คสันขนาดนี้ก็ได้”

มันเป็นเรื่องจริง แต่ทิฟฟานี่ไม่เคยโทษแอเรียนเลย “มันเป็นความผิดของเธอตรงไหน? ถ้าจะชี้นิ้วก็ควรจะชี้ไปที่แอรี่และอีธาน ยิ่งกว่านั้น มันคือโชคชะตา ใครจะรู้? บางทีถ้าฉันไม่ได้เจออีธาน เรื่องคงไม่เป็นแบบนี้? เมื่อฉันคบกับแจ็คสันช่วงแรก ฉันคิดว่าทุกอย่างจะออกมาดี อนาคตจะต้องน่าทึ่ง เมื่อความตื่นเต้นหมดลง ประเด็นต่าง ๆ ก็เริ่มก่อกวนฉัน ถ้าฉันฉลาดกว่านั้นอีกนิดและคิดถึงอนาคต ในตอนนั้นฉันจะไม่ตกลงคบกับเขา ไม่ว่าจะเป็นหรืออยู่ ฉันจะได้ป้องกันตัวเองจากอาการปวดใจนี้ได้ การไม่เคยมีและเคยมีก่อนที่จะสูญเสียมันไปเป็นสองสิ่งที่แตกต่างกัน ข้อที่สองจะทำให้ทนทุกข์ทรมานในขณะที่ข้อแรกจะทิ้งฉันไว้ด้วยความเสียดาย”

อารมณ์ของแอเรียนกระเพื่อมเมื่อทิฟฟานี่กล่าวถึงแอรี่และอีธาน ไม่มีใครได้พบเจออีธานและที่อยู่ของแอรี่นั้นก็ชัดเจน การติดคุกหนึ่งปีนั้นง่ายเกินไปสำหรับคนอย่างแอรี่ แอเรียนรู้สึกไม่พอใจ เธอไม่ต้องการยอมรับความใจดีของมาร์ค แต่เธอก็ยังต้องชมเชยเขาที่ส่งแอรี่เข้าคุกได้

เธอถามว่า “แล้วเธอคิดจะทำอะไรต่อไป? กลับเมืองหลวง? หรืออยู่ที่นี่?”

“ฉันไม่รู้” ทิฟฟานี่ส่ายหัว

แอเรียนขมวดคิ้วและถอนหายใจ “ถ้ารู้สึกดีขึ้นแล้วก็ตัดสินใจเถอะนะ ฉันไม่คิดว่าแจ็คสันจะรู้สึกดีกว่าเธอในตอนนี้ ฉันสงสัยว่ามันจะเป็นอย่างไรเมื่อคนเจ้าชู้ถูกหักอก”

ทิฟฟานี่ร้องไห้หนักกว่าเดิมเมื่อมีคนพูดถึงแจ็คสัน แจ็คสันมักจะใจดี เขาเป็นคนเลวที่มีจิตใจที่ดี เมื่อเธอพูดถึงการเลิกกัน เขาก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น เมื่อเธอนึกถึงสิ่งนี้ เธอก็รู้สึกว่าหัวใจของเธอถูกบีบคั้น เธอรู้สึกแย่มาก

…

เมื่อมาร์คมาถึงห้องของแจ็คสันที่โรงแรม เขาขมวดคิ้วเมื่อเห็นภาพที่ทักทายเขา ควันคลุ้งอยู่ในห้องขณะที่ผู้หญิงสองสามคนกำลังเล่นโป๊กเกอร์กับแจ็คสัน ผู้หญิงทุกคนสวยและมีรูปร่างที่ไร้ที่ติโดยไม่มีคนไหนถูกยกเว้นเลย เสื้อผ้าที่น้อยชิ้นของพวกเขาแทบจะไม่สามารถปกปิดรูปร่างอันเย้ายวนของพวกเขาที่ในขณะนี้โดยหวังว่าจะได้ค้างคืน ท้ายที่สุดพวกเขาจะสามารถทำเงินได้ดี

“มาร์ค นายมาเหรอ? อยากเล่นเกมด้วยกันไหม?” แจ็คสันถามอย่างไม่ใส่ใจโดยเอาแขนโอบรอบผู้หญิงคนหนึ่ง

มาร์คหยิบบุหรี่บนโต๊ะขึ้นมาจุด เขาสูบบุหรี่เข้าลึก ๆ ก่อนที่จะถามว่า “นายคิดว่าฉันอยากดูแลนายเหรอ? ทำไมนายสองคนถึงเลิกกันล่ะ?”

แจ็คสันหัวเราะเยาะตัวเอง “ไม่รู้ ฉันยังคิดไม่ออกเลย เธอไม่อยากบอกฉัน ใครจะรู้ เธออาจจะยังคิดถึงอีธานอยู่ก็ได้ หรืออาจเป็นเพราะฉันไม่ใช่สเป็คของเธอ ตลกดีแฮะ ท้ายที่สุดฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมเธอถึงทิ้งฉันไป ฉันแย่กว่านายอีก อย่างน้อยนายก็รู้ว่าทำไมแอเรียนถึงไม่ต้องการนาย”

มาร์คตบไหล่แจ็คสันอย่างไม่ปรานีเมื่อแจ็คสันแหย่จุดเจ็บของเขา “ไปไหนก็ไป ๆ ถ้าฉันเป็นนาย อย่างน้อยฉันก็จะไปสืบให้รู้ว่าทำไม อีธานมันตายไปแล้ว แม้ว่าทิฟฟานี่จะยังคิดถึงมันอยู่ แล้วยังไงล่ะ? นายไม่สามารถเอาชนะคนตายได้ นอกจากนี้ จากสิ่งที่อีธานทำไว้ ทิฟฟานี่อาจจะไม่ได้คิดถึงเขาด้วยซ้ำ ปัญหาน่าจะเป็นอย่างอื่น”

แจ็คสันรู้สึกหงุดหงิด “ฉันจะทำอย่างไรในเมื่อเธอไม่ต้องการบอกฉัน เราเลิกกันแล้ว ฉันต้องรบกวนเธอและขอคำอธิบายจนได้เหรอ? แล้วไงต่อ? ถ้าตอนจบเปลี่ยนไม่ได้มันก็ไร้ประโยชน์สำหรับฉันที่จะแก้ไขมัน ไม่เป็นไร ปล่อยฉันเถอะ ถ้าฉันทำงานที่นี่เสร็จแล้วฉันจะกลับเมืองหลวง”

มาร์คดับบุหรี่แล้วไม่พูดอะไรอีก