เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 533

ยามดึกดื่น แจ็คสันกำลังสูบบุหรี่ขณะที่เลื่อนดูหมายเลขโทรศัพธ์ของทิฟฟานี่บนโทรศัพท์และจ้องไปที่หมายเลขนั้นเป็นเวลานานโดยไม่กดโทรออก เธอน่าจะไปถึงเมืองหลวงแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เขานอนไม่หลับเพราะผู้หญิงคนหนึ่ง

เมื่อเขาหันไปปัดขี้เถ้าบุหรี่ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น แจ็คสันไม่ได้คาดคิดว่าจะมีใครโทรหาเขาตอนกลางดึก แจ็คสันไม่ใส่ใจและถึงกับรำคาญเล็กน้อยก่อนที่เขาจะเห็นชื่อของผู้โทรเข้ามา เขาตะลึงเมื่อเห็นว่ามันเป็นทิฟฟานี่ หลังจากหลุดจากภวังค์เขาก็กดปุ่มรับสายอย่างระมัดระวัง เพราะสูบบุหรี่มากเกินไปเสียงของเขาก็เลยแหบแห้งขณะที่เขาพูด “ฮัลโหล? คุณถึงบ้านแล้วเหรอ?"

ทิฟฟานี่พูดลอย ๆ ที่ปลายสายอย่างมึนเมา “แจ็คสัน คุณอยู่ที่ไหน? ฉันอยากเจอคุณ”

แจ็คสันสะดุ้ง “คุณดื่มมาเหรอ? คุณไม่ได้กลับไปที่เมืองหลวงเหรอ? คุณอยู่ที่ไหน?!"

ทิฟฟานี่เริ่มโวยวายราวกับไม่ได้ยินคำพูดของเขา “คุณรู้ไหมว่าฉันเจ็บปวดแค่ไหนที่เราต้องเลิกกัน? แต่ฉันจะทำอะไรได้ล่ะ? เราไม่มีอนาคต เรามีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างเรา และคุณ คุณเป็นคนเจ้าชู้ ฉันไม่มั่นใจว่าฉันจะเก็บหัวใจของคุณไว้กับฉันไปตลอดชีวิตได้หรือไม่ ฉันกลัว กลัวว่าสักวันหนึ่งในอนาคตคุณจะดูถูกฉันและไม่ต้องการฉันอีกต่อไป ฉันไม่สามารถให้อะไรคุณและไม่สามารถช่วยคุณได้เลย นอกจากจะขี้เหร่แล้ว ฉันยังเป็นภาระอีกด้วย ฉันไม่คู่ควรกับคุณ”

เสียงของแอเรียนดังมาจากด้านข้าง "หยุดนะ ทิฟฟ์ เธอเมามากเกินไปแล้ว เอาล่ะ ไปนอนกันเถอะ”

เธอไม่ได้กลับไปที่เมืองหลวง! เธออยู่ที่บ้านของแอเรียน! แจ็คสันหยิบคีย์การ์ดของห้องเขาและวิ่งออกประตูไปทันที ตราบใดที่เธอบอกว่าเธอต้องการพบเขา เขาจะไปหาเธอโดยไม่คำนึงถึงเวลาและสถานที่!

แจ็คสันไม่รู้ถึงแรงที่เขาใช้ขณะที่เคาะประตูของมาร์ค

เมื่อมาร์คเปิดประตูอย่างงุ่มง่าม ความไม่พอใจของเขาก็หายไปเมื่อเห็นว่าคนที่มาเคาะคือแจ็คสัน "นายบ้าไปแล้วเหรอ?"

แจ็คสันบุกเข้าไปพลางมองหากุญแจรถของมาร์คและหยิบมันก่อนจะหันหลังเดินออกไปทันที “ขอยืมรถหน่อยนะ!”

มาร์คไม่ได้แม้แต่จะถามเขาว่าเขากำลังจะไปไหน หลังจากค่ำคืนอันยาวนาน มาร์คก็ไม่สนใจที่จะถามเขาแล้ว

…

เมื่อแจ็คสันไปถึงย่านที่พักอาศัยของแอเรียน เขาก็โทรหาทิฟฟานี่ อย่างไรก็ตาม แอเรียนเป็นคนรับสาย "ฮัลโหล?"

“ผมอยู่ที่ที่พักของคุณแล้ว ทิฟฟานี่อยู่กับคุณใช่ไหม? ผมกำลังจะขึ้นไปเดี๋ยวนี้” เขาวางสายและจอดรถ เมื่อ รปภ. เห็นรถแจ็คสัน เขาก็ปล่อยให้เข้าไปโดยตรง มีคนในพื้นที่นี้ขับรถหรูบ้างแต่ไม่มีใครขับคันที่แพงเท่าคันนี้เลย

เมื่อแจ็คสันมาถึงห้องของแอเรียน ทิฟฟานี่ยังคงร้องไห้อยู่บนโซฟาขณะที่แอเรียนดูเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัด “เรื่องคุณสองคน ฉันไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกัน คุณได้ยินสิ่งที่ทิฟฟ์พูดตอนที่เธอโทรหาคุณก่อนหน้านี้แล้ว ที่เธอเลิกกับคุณ ส่วนใหญ่ก็เพราะเหตุผลเหล่านั้น”

แจ็คสันส่งข้อความหามาร์ค “ฉันอยู่ที่อพาร์ตเมนต์ของพวกเธอ อาจจะไม่ได้กลับคืนนี้ แอเรียนออกไปเพื่อให้เรามีพื้นที่ส่วนตัว นายมารับเธอสิ"

อาการง่วงนอนทั้งหมดออกจากมาร์คทันทีที่เขาเห็นข้อความนั้น เขาจะไม่รู้สึกวิตกกังวลได้อย่างไรในเมื่อแอเรียนต้องอยู่คนเดียวกลางดึก? เขารีบเปลี่ยนชุดและออกไปทันที

มาร์คนั่งรถไปยังเขตที่อยู่อาศัยของแอเรียน เขาโทรหาแอเรียนเมื่อเขาไปแล้วไม่พบเธอ

แอเรียนออกจากบ้านพร้อมกับโทรศัพท์ของเธอ เธอแปลกใจเมื่อเห็นมาร์คโทรมา แต่เธอไม่ได้ปฏิเสธสายเขา "ฮัลโหล?"

มาร์คพูดอย่างตรงไปตรงมา “ฉันอยู่ที่ทางเข้าเขตที่อยู่อาศัยของเธอ ออกมาสิ คืนนี้แจ็คสันอาจจะไม่ได้กลับ”

แอเรียนเข้าใจสิ่งที่เขาหมายถึง เธอหวังว่าทิฟฟานี่และแจ็คสันจะไม่เลิกกัน หลังจากลังเลเล็กน้อยเธอก็ตกลง ท้ายที่สุด เธอไม่ต้องการนั่งที่ม้านั่งข้างนอกทั้งคืน ตอนนี้เป็นช่วงฤดูร้อนจึงมีแมลงมากมาย และเธอก็สวมแค่ชุดนอนเท่านั้น ขาของเธอถูกยุงกัดไปหมดแล้ว

เมื่อมาร์คเห็นเธอออกมาและสวมแค่ชุดนอน เขาก็ขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้ รถของเขาจอดอยู่ที่ริมถนนและเขาได้นำกุญแจสำรองมาด้วย "ขึ้นมา"