เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 535

มาร์คนั่งลงที่โซฟากำลังยุ่งอยู่กับแล็ปท็อปของเขา สักพักนึง เขาก็พูดขึ้นมาว่า “เธอหลับลึกมาก อันที่จริง เธอนอนกรนด้วย แล้วฉันจะปลุกเธอได้ยังไง? ”

เธอนอนกรนหรือนี่? แอเรียนรู้สึกอายมาก เธอไม่รู้เลยว่าเธอนอนกรนด้วย แล้วเขายังได้ยินมันทั้งคืนเลยเนี่ยนะ? เธอกระแอมก่อนพูด “ขอบคุณสำหรับเมื่อคืน ฉันคงไม่รบกวนคุณไปมากกว่านี้ ให้อภัยฉันนะ”

เมื่อคืนเธอออกมาอย่างไม่มีทางเลือก ดังนั้นเธอจึงต้องไปที่โรงแรม เธอคงดูเหมือนอกตัญญู ถ้าเธอทำตัวเย็นชาและห่างเหินจากเขา

“ทานอะไรสักหน่อยก่อนเธอค่อยไปสิ ฉันสั่งกลับบ้านแล้ว คงจะมาถึงเร็ว ๆ นี้” มาร์คตอบกลับแบบเรียบ ๆ

“ไม่จำเป็น ฉันมีของกินอยู่แล้วเมื่อกลับถึงบ้าน” เธอได้ปฏิเสธเขาไปตามสัญชาตญาณ

“แจ็คสัน ยังไม่โทรมาเลย” มาร์คพูดพีางปิดแล็ปท็อปไปด้วย เขาลุกขึ้นยืนและมองไปที่เธอ

แอเรียนรู้สึกลังเล ถ้าแจ็คสันยังไม่โทรมา นั่นหมายความว่าพวกเขายังไม่ออกมาจากคอนโด มันคงจะไม่เหมาะถ้าเธอกลับบ้านตอนนี้ “ถ้างั้นก็ได้ ขอโทษที่รบกวน”

ถึงแม้ว่ามาร์คจะรู้สึกรำคาญที่เธอพูดกับเขาเหมือนคนแปลกหน้า แต่เขาก็เลือกที่จะเงียบไว้

หลังจากนั้นไม่นาน อาหารที่สั่งไว้ก็มาถึง

แอเรียนรู้สึกไม่ค่อยสบายใจกับมื้ออาหารฟรีนี้ ดังนั้นเธอจึงเริ่มแกะกล่องอาหารและช้อนส้อม เห็นได้ชัดว่าอาหารมื้อนี้มาจากร้านอาหารของแจ็คสัน กลิ่น หน้าตา และรสชาติของอาหารดีมาก มันน่ากินมาก ๆ

มาร์คตักอาหารหลายอย่างที่เขาสั่งมาใส่ในจานของเธอ เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนอย่างหน้าประหลาดใจ “เธอดูน้ำหนักลดลงนะ”

แอเรียนกำช้อนส้อมของเธอแน่น เธอกลัวที่จะเงยหน้าขึ้นไปสบตาเขา ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาเคยกังวลเรื่องน้ำหนักของเธอด้วยหรอ? เธอเฝ้าปรารถนาถึงความอ่อนโยนของเขามาตลอดสิบปี ตอนนี้เธอได้รับมันแล้ว เธอก็พบว่าความรู้สึกมันไม่เหมือนอย่างที่เธอคิดว่ามันควรจะเป็น

...

ย้อนกลับมาที่คอนโด

ทิฟฟานี่ตื่นมาเพราะกลิ่นหอมของอาหาร เธอคิดว่าแอเรียนกำลังทำอาหาร เธอลุกจากเตียงพร้อมกับผมเผ้าที่ยุ่งเหยิงและเดินเข้าไปในครัว