เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 537

มาร์คไม่ได้พูดอะไร เขาแค่ตามน้ำและมุ่งหน้าไปที่ชายหาดเหมือนกัน แอเรียนถอนหายใจและค่อย ๆ ตามไปที่หลัง เธอเงยหน้าจ้องมองไปยังมาร์คเป็นบางที เธอเห็นแค่แผ่นหลังของเขา แต่มันชัดเจนมากว่าเขามีรูปร่างที่ดีจริง ๆ สัดส่วนก็ดี กล้ามเนื้อแน่น ๆ และพิวพรรณที่ดี ขายาวและกำยำนั้นมันช่างน่า… ดึงดูดเสียจริง

มาร์คเดินช้าลง นั่นเป็นเพราะเขารู้สึกว่าเธอกำลังจ้องมองมาที่เขา เขาหันกลับมามองเธอ “เดินเร็ว ๆ หน่อย”

เธอหันหน้าหนีอย่างตกใจ “เข้าใจแล้ว...”

แดดวันนี้ยังร้อนเหมือนเช่นเคย ร้อนมากพอที่จะทอดคนให้กรอบได้ ตอนที่พวกเขามาถึงร่มชายหาด ทิฟฟานี่ก็หยิบครีมกันแดดออกมาและโยนไปให้แจ็คสัน จากนั้นเธอก็นอนลงบนเก้าอี้ผ้าใบ “ทาครีมกันแดดให้ฉันหน่อยสิ ทาให้มันทั่ว ๆ อย่างเสมอกันนะ ฉันคงดูไม่ได้เลยถ้าโดนแดดไหม้”

แจ็คสัน แน่นอนว่าเขาเต็มใจที่จะแบกรับภาระนี้ เขาทาครีมกันแดดอย่างพิถีพิถันลงบนตัวเธอ ทิฟฟานี่สังเกตเห็นว่าแอเรียนยังยืนอยู่ที่เดิมและแนะนำเธอ “ให้มาร์คทาครีมกันแดดให้เธอด้วยสิ ทาเสร็จแล้วเราจะได้ไปว่ายน้ำกัน เธอจะไม่ได้ผิวเดิมเธอกลับมาเลยนะ ถ้าผิวเธอแทนเกินไป นอกจากนี้ ผิวเธอก็จะลอกด้วย มันน่ากลัวมาก!”

แอเรียนรู้สึกเครียด นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธออยากจะต่อยทิฟฟานี่ ปากผู้หญิงคนนี้ไม่มีตัวกรองเอาเสียเลย มันไม่ใช่ว่าเธอไม่รับรู้ถึงความตึงเครียดระหว่างเธอกับมาร์ค หรือเธอตั้งใจทำมันกันแน่?”

ท่ามกลางความปั่นป่วนในใจของเธอ มาร์คหยิบครีมกันแดดขึ้นมาอย่างไร้อารมณ์ “นอนลงสิ”

เขาไม่ได้โวยวายไปกับเรื่องนั้น ดูเหมือนเธอจะหาข้ออ้างมาโวยวายไม่ได้ ดูเหมือนจะไม่เป็นไรที่ให้เขาทาครีมกันแดดให้เธอ เธอขอบคุณเขาและนอนลงบนเก้าอี้ผ้าใบ “แค่ช่วยทาไปที่หลังฉัน ที่เหลือฉันสามารถทำได้เอง”

“อืม” มาร์คตอบกลับไป ดวงตาของเขาพลันจับจ้องไปที่ผิวของเธอ ถ้าเขาจำไม่ผิด แทบจะไม่มีไฝอยู่บนตัวเธอเลย อย่าว่าแต่ปาน ตำหนิเดียวที่เธอมีคือรอยแผลเป็นจากการหยิบมีดให้เขา… คงน่าเสียดายจริง ๆ ถ้าผิวขาว ๆ ของเธอต้องโดนแดดเผา

เขาทาครีมกันแดดพิถีพิถันยิ่งกว่าของแจ็คสัน นิ้วของเขาสัมผัสไปที่ผิวของเธออย่างนุ่มนวล ในช่วงเวลานั้น จิตใจของเขาว้าวุ่น และเขาก็ค่อย ๆ หายใจหนักขึ้น โชคดีจริง ๆ ที่ไม่นานก็เสร็จ เขาวางครีมกันแดดลงและเดินไปสระว่ายน้ำ แล้วตรงไปลึก ๆ เขาเป็นนักว่ายน้ำที่ดีและมีความเชี่ยวชาญตั้งแต่ยังเป็นเด็ก

แอเรียนรู้สึกงุนงง เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาออกไปกะทันหัน อย่างน้อยเขาควรจะพูดอะไรสักหน่อยหลังจากทาเสร็จสิ ชายหนุ่มยังคงเย็นชาและเหินห่างอย่างเช่นเคย

ทิฟฟานี่ที่อยู่ข้าง ๆ เธอ เมื่อทาครีมกันแดดเสร็จก็ลงไปเล่นน้ำเช่นกัน แอเรียนมองไปที่แจ็คสัน “คุณไม่ทาครีมกันแดดเหรอ?” เธอถามด้วยน้ำเสียงสงสัย

อย่างไรก็ตาม ไม่มีเรื่องน่ากังวลมาห้อมล้อมเครื่องบินจะชนกันอีกแล้ว

แอเรียนอยู่ที่สระน้ำส่วนตื้น เนื่องจากเธอว่ายน้ำไม่เป็น ส่วนสูงของเธอทำให้ต้องอยู่ในสระน้ำส่วนถึงหน้าอกของเธอ ในสภาพอากาศและฤดูกาลนี้ จำนวนของผู้คนที่สวนน้ำแออัดพอ ๆ กับในห้างที่ติดแอร์ สาวสวยใส่บิกินี่มีทั่วทุกที่ ผลก็คือ แจ็คสันรู้สึกกลัวไม่ว่าจะมองไปที่ไหน หน้าของเขาเป็นรอยข่วน เขาไม่อยากเสียโฉมไปตลอด

ทิฟฟานี่อยากเล่นน้ำส่วนที่ลึก ที่มีเครื่องทำคลื่นซึ่งเป็นโปรแกรมที่น่าดึงดูดในสวนน้ำที่สามารถสร้างคลื่นสูงหนึ่งเมตรได้อย่างต่อเนื่อง มันน่าตื่นเต้นมาก แต่แน่นอนว่า เธอไม่อยากปล่อยแอเรียนไว้คนเดียวที่สระตื้น ดังนั้น เธอจึงลากแอเรียน คนที่ว่ายน้ำไม่เป็น ไปในส่วนสระลึกด้วย

แอเรียนรู้สึกตกใจกลัว เท้าของเธอแตะไม่ถึงพื้นและเธอรู้สึกตื่นตะหนก เธอจับมือทิฟฟานี่และใช้ทุ่นเพื่อทรงตัวเธอเอง

ผู้คนเยอะมากรอบตัวพวกเธอ และไม่เห็นว่ามาร์คอยู่ที่ไหน ทันใดนั้นเอง คลื่นลูกใหญ่ก็ถูกปล่อยออกมาจากช่องระบายน้ำ “กลั้นหายใจนะ ถ้าไม่อยากสำลักน้ำ!” ทิฟฟานี่เตือนเธอ

ก่อนที่แอเรียนจะตอบสนอง เธอก็เปียกชุ่มอย่างเต็มที่จากคลื่นและสำลักน้ำอย่างที่คาดไว้ เธอไอจนกระทั้งจมูกแดง และเธอก็เกือบถูกคลื่นซัดออกไป เธอลูบน้ำออกจากใบหน้า “ฉันทำไม่ได้ ฉันอยากกลับขึ้นฝั่งแล้ว ฉันว่ายน้ำไม่เป็น ฉันกลัว...”