เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 568

เธอเดินกลับไปที่ห้องและเขย่าแจ็คสันให้ตื่นขึ้นจากการงีบหลับ “เร็วเข้า ลุกขึ้นแต่งตัวเร็ว พ่อของคุณกลับมาแล้ว!”

แจ็คสันสะดุ้ง “อะไรนะ?”

เธอพยักหน้าอย่างจริงจัง “ฉันไม่ได้โกหก มันเป็นความจริง เขาอยู่ชั้นล่าง รีบลุกและลงไปข้างล่างกับฉัน ฉันตื่นเต้นเกินไปที่จะทำสิ่งนี้คนเดียว”

แจ็คสันขมวดคิ้ว เขาเดินไปที่ห้องน้ำอย่างสบาย ๆ และอาบน้ำใส่เสื้อผ้าแล้วลงไปชั้นล่าง สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นเย็นชาเมื่อเขามองไปที่พ่อของเขา เขาไม่ได้ทักทายแต่กลับดึงทิฟฟานี่ไปนั่งที่โซฟาข้าง ๆ เขา

“ลูกโตขึ้นแล้วนะแจ็คสัน”

แจ็คสันเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้า “ผู้คนมักเติบโต ผมควรจะยังคงเป็นเด็กเหมือนในความทรงจำของคุณเหรอ?”

พ่อของเขาหรี่ตาลง แววตาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด “มันเป็นความผิดของพ่อเองทั้งหมด”

ลิเลียนรู้สึกสงสัย แต่มันเป็นเรื่องครอบครัว เธอจึงหุบปากไว้ ความอดทนของซัมเมอร์นั้นช่างน่าตกใจ มองผิวเผินเธออาจดูไม่สบายใจ แต่เธอก็ไม่ได้โกรธเคือง ทั้งครอบครัวมีความสงบสุขมากในระหว่างมื้ออาหาร ยกเว้นแจ็คสันที่มีสีหน้าเคร่งขรึมและไม่ได้พูดอะไรมาก

หลังจากทานอาหารเสร็จ ในที่สุดซัมเมอร์ก็ขาดสติและกรีดร้องใส่สามีของเธอเมื่อพวกเขากลับไปที่ห้อง "แม้แต่จดหมายฉบับเดียวก็ไม่มี ตลอดหลายปีที่ผ่านมาฉันคิดว่าคุณตายไปแล้ว... แทนที่จะหย่ากัน คุณกลับหายตัวไปอย่างสิ้นเชิง! คุณวางแผนที่จะให้ฉันรอตลอดชีวิตที่เหลือของฉันเหรอไง? ฉันจะบอกให้นะ ถ้าคุณหย่ากับฉันตั้งแต่แรก แจ็คสันคงมีพ่อใหม่ไปแล้ว!”

ซัมเมอร์เอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาจากหางตาของเธอ สายตาของเธอสงบลงนานแล้ว “ถ้าเพียงคุณพูดสิ่งเหล่านี้กับฉันเมื่อนานมาแล้วฉันจะไม่ยอมแพ้ในตัวคุณเลย เป็นความจริงที่การแต่งงานของเราถูกจัดขึ้น แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าคุณหล่อ ดังนั้นฉันจึงตกหลุมรักคุณและให้กำเนิดลูกของคุณด้วยความเต็มใจ ฉันรอคุณด้วยความเต็มใจ หลายวันผ่านไป… และฉันก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป ฉันยอมแพ้ในตัวคุณ ตอนนี้คุณกำลังขอกลับมา ไม่ใช่แค่เพราะเห็นแก่งานแต่งงานของแจ็คสัน ฉันสับสน ก็ลองดู เป็นไงเป็นกัน ที่นี่คือบ้านของคุณอยู่แล้ว ฉันไม่สามารถไล่คุณออกไปได้”

แม้จะเป็นชายวัยกลางคน แต่ก็ยังมีเงาของความเยาว์วัยของแอตติคัสอยู่บนตัวเขา เหมือนพ่อ เหมือนลูก แจ็กสันมีหน้าตาที่หล่อเหลาดั่งพระเจ้าสร้างมา ซึ่งหมายความว่าพ่อของเขาก็จะดูดีเช่นกัน พออายุได้เท่านี้ ตอนนี้เขาก็มีวุฒิภาวะที่เหมาะสมกับอายุของเขา เขายังสามารถดึงดูดซัมเมอร์ได้อย่างสมบูรณ์แบบ ครั้งหนึ่งเธอเคยรักเขา แน่นอนว่าการที่ซัมเมอร์จะโหดร้ายกับเขานั้นคงเป็นเรื่องยาก

นอกจากความขุ่นเคืองและความหลงลืม แจ็คสันไม่มีความรู้สึกพิเศษใด ๆ ต่อพ่อของเขา แจ็คสันจะไม่เรียกเขาว่า "พ่อ" แน่นอน แจ็คสันไม่ยอมแม้แต่จะพูดกับเขาด้วยซ้ำ หลังอาหารเย็น แจ็คสันส่งลิเลียนและทิฟฟานี่ออกจากคฤหาสน์เวสต์ เขาไม่ได้ยิ้มออกมาตั้งแต่วินาทีที่แอตติคัสมาถึง

เมื่อพวกเขากลับมาที่วิลล่า ไวท์ วอเตอร์ เบย์ ทิฟฟานี่ปลอบเขาอย่างระมัดระวัง “ฉันบอกได้เลยว่าคุณกับพ่อของคุณไม่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน แต่อย่างน้อยเขาก็ยังมีชีวิตอยู่และสบายดี พ่อของฉัน… ฉันไม่สามารถเจอเขาได้อีกแล้ว ไม่ว่าฉันจะต้องการมากแค่ไหนก็ตาม ดีแล้วที่เขาอยู่ที่นี่ คุณควรจะมีความสุขนะ คุณยิ้มและหัวเราะกับฉันเสมอ แต่จู่ ๆ คุณก็หน้าบูดบึ้ง มันทำให้ฉันกลัว…"