เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 569

แจ็คสันฝืนยิ้มไม่ได้จริง ๆ เขาดึงเธอเข้าไปในอ้อมกอดของเขา “ไม่เป็นไร ผมไม่ได้โกรธคุณสักหน่อย อย่าคิดมากสิ ผมรู้ว่าแม่ของผมโทรหาเขา แต่ผมไม่นึกว่าเขาจะมาจริง ๆ และมาเร็วขนาดนี้ด้วย ลึก ๆ แล้วผมหวังว่าเขาจะไม่กลับมาด้วยซ้ำ ผมทำราวกับว่าเขาเสียชีวิตไปแล้วเสมอ มันคงจะไม่เลวเลยถ้าเขากลับมาใช้ชีวิตอย่างสงบสุขกับแม่ของผมต่อ แต่แม่คงไม่อาจจะรับมือได้ถ้าเขาทิ้งเธอไปอีกรอบ”

ทิฟฟานี่พูดไม่ออก “ฉันปลอบใจใครไม่ค่อยเก่ง คุณควรจะใจเย็นก่อน ฉันจะไปเช็ดเครื่องสำอางแล้วอาบน้ำก่อนนะ ในเมื่อคุณไม่ได้นอนตั้งแต่เมื่อวาน คุณควรเข้านอนเร็ว ๆ ฉันยังต้องไปหางานต่อพรุ่งนี้”

เธอเพิ่งจะลุกขึ้นยื่นเมื่อแจ็คสันดึงเธอลงไปอีกครั้ง “อาบน้ำด้วยกันเลยก็ได้…”

ทิฟฟานี่หน้าแดงจากการพยายามฉวยโอกาสของเขา “อะไร… ฉันไม่ชินแบบนั้น อาบแยกกันเถอะ ฉันอาบแปบเดียวเอง”

แจ็คสันไม่ยอม เขาอุ้มเธอเข้าไปในห้องน้ำ เปิดหัวฝักบัว แล้วดันเธอให้ชิดกับผนังที่เรียบ

น้ำอุ่นค่อย ๆ ไหลลงจากร่างกายของทั้งสองแล้วลงสู่พื้น ในไม่ช้า หมอกสีขาวพลันปกคลุมกระจกห้องน้ำซึ่งสะท้อนภาพร่างกายที่พัวพันกันของทั้งสอง...

เขาไม่เคยพูดกับเธอเกี่ยวกับสิ่งที่ทำให้เขาไม่พอใจและแสดงสีหน้าที่ดูไม่สนไม่แคร์อยู่เสมอ ราวกับว่าไม่มีอะไรสำคัญสำหรับเขาจริง ๆ และทำราวกับว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี ใครจะไปรู้ว่าในใจเขาเจ็บปวดมากแค่ไหน?

ในที่สุดทั้งคู่ก็ทรุดตัวลงบนเตียงในตอนดึก

“มีลูกกันเถอะ”

ทิฟฟานี่ตัวสั่น “มันไม่เร็วไปหน่อยเหรอ? ฉันอายุแค่ยี่สิบสี่เอง ทุกอย่างจะเปลี่ยนไปเมื่อเรามีลูก โลกของฉันจะหมุนรอบตัวเด็กและฉันก็จะไม่มีเวลาว่าง คุณสูญเสียการควบคุมเพียงเพื่อให้ฉันท้องเหรอ? ฉันจะบอกอะไรให้นะ ฉันยังใช้ชีวิตของฉันไม่คุ้มเลย ไม่มีทาง!"