เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 570

ทันใดนั้น ดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยน้ำตา ผงในคริสตัลคือขี้เถ้าของข้าวปั้น บางทีของขวัญชิ้นนี้อาจเทียบไม่ได้กับราคาของขวัญที่เป็นแบรนด์เนม แต่สำหรับเธอมันล้ำค่าจนประเมินค่าไม่ได้ เธอไม่เคยคาดคิดว่ามาร์คจะทุ่มเทขนาดนี้

เธอแขวนเครื่องดักฝันไว้เหนือเตียงอย่างระมัดระวังก่อนที่จะดึงโทรศัพท์ออกมาและส่งข้อความหามาร์คว่า 'ขอบคุณนะ’

มันเป็นเพียงคำง่าย ๆ สองสามคำ แต่มีความรู้สึกเป็นร้อยเป็นพัน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกประทับใจกับเขา ท้ายที่สุดชายผู้เย็นชาและห่างเหินคนนี้ก็มีด้านที่อ่อนโยนเหมือนกัน ครั้งนี้เขาได้แสดงให้เธอเห็นว่าเขาห่วงใยเธอจริง ๆ และความห่วงใยนั้นมันไม่เคยหายไปไหนเลย

มาร์คไม่ตอบข้อความของเธอแต่โทรไปหาเธอทันที เธอไม่ปฏิเสธสายของเขาและตอบอย่างเป็นธรรมชาติว่า “ขอบคุณสำหรับของขวัญของคุณ ฉันจะเก็บมันไว้ให้ดี”

มาร์คนั่งบนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยนที่มุมริมฝีปากของเขา “ฉันดีใจที่เธอชอบนะ จริง ๆ แล้วฉันขอให้เฮนรี่ทำมันให้เสร็จในขณะที่ฉันยังอยู่ที่นั่น แต่ตอนที่กลับมาฉันก็ไม่ค่อยพอใจกับผลลัพธ์ที่ได้สักเท่าไหร่ ดังนั้นฉันจึงออกแบบมันใหม่ด้วยตัวเอง ไม่อย่างนั้นเธอคงจะได้รับมันเร็วกว่านี้แล้ว อีกอย่าง สภาพอากาศในเมืองหลวงเริ่มเย็นลงทุกวัน ที่นั้นเธอเป็นยังไงบ้าง?”

มันเหมือนกับการสนทนาระหว่างเพื่อนเก่า แอเรียนสบายใจได้เต็มที่ “ที่นี่ยังร้อนอยู่เลย อากาศค่อนข้างแตกต่างจากเมืองหลวง คุณควรใส่เสื้อผ้าหนา ๆ ไว้ดีกว่าเพราะที่นั่นหนาวแล้ว อย่าเป็นหวัดล่ะ และอย่าลืมเป่าผมให้แห้งหลังอาบน้ำด้วย ยังไงก็ตาม ฉันต้องไปร้านแล้ว บาย"

การโทรสิ้นสุดลงแต่รอยยิ้มที่มุมริมฝีปากของมาร์คยังคงอยู่ เลขาคนใหม่เป็นผู้ชายชื่อเดวี่ ฮัมฟรีซึ่งเพิ่งเดินมาที่ประตูห้องทำงานก็รู้สึกทึ่งแล้ว เขาทำงานที่สำนักงานของมาร์คมาระยะหนึ่งแล้วและเพิ่งได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นเลขานุการ เจ้านายคนนี้มีอารมณ์แปรปรวนมากและเป็นเวลานานแล้วที่เขาไม่ได้ยิ้มจริง ๆ อย่างไรก็ตาม วันนี้เขาอารมณ์ดี นี่เป็นข่าวดีหรือข่าวร้ายกันแน่? เขาไม่สามารถบอกได้เลย...

"มีอะไร?" มาร์คสังเกตเห็นเดวี่และรอยยิ้มบนใบหน้าก็จางหายไปกลับสู่ท่าทางเย็นชาตามปกติ

เดวี่รวบรวมความกล้าและก้าวไปข้างหน้า จากนั้นก็วางแฟ้มที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาลงบนโต๊ะ “มีบางสิ่งในนี้ที่ต้องการลายเซ็นของคุณครับ…”