เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 57

เมื่อแอเรียนกลับมาที่ คฤหาสน์ เทรมอนต์ เธอก็อาบน้ำในห้องน้ำชั้นล่างอย่างเงียบ ๆ เมื่อเธอออกมาแมรี่ก็ปรุงก๋วยเตี๋ยวให้เธอหนึ่งชาม “แอริ มากินอะไรรองท้องสักหน่อยสิ เธอคงเหนื่อยจากการทำงานจนดึกมาก”

แอเรียนรู้สึกตื้นตันใจเล็กน้อย “แมรี่… หนูจะทำงานล่วงเวลาในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ตอนนี้มันดึกมากแล้ว ไม่ต้องรอหนูกลับมาในครั้งหน้า หนูจะไม่หิวหรอก”

แมรี่ยิ้มให้เธอ “เป็นคำสั่งจากนายท่าน เขาไม่ได้บอกว่ามันดีมาก ดังนั้นฉันเลยสำรองมันไว้ให้กับคุณ แต่ประเด็นคือเขาสนใจและห่วงคุณนะ มาทานอาหารและพักผ่อนหลังจากกินเสร็จเถอะนะ”

แอเรียนรู้ว่ามาร์คพูดอะไรโดยแม้ไม่ต้องเดา อาจเป็นไปตามแนวที่ว่าเขาจะต้องใช้เงินเพื่อรักษาเธออย่างไร หากเธอทำงานหนักเกินไปจนเหนื่อยล้าหรือเขากังวลว่าคนอื่นจะบอกว่าเขากำลังทำร้ายเธอ แบบนี้ต่างหาก…

หลังจากที่แอเรียนทานก๋วยเตี๋ยวเสร็จแล้ว เธอก็พุ่งขึ้นไปชั้นบนเข้าไปห้องเหมือนกับโจร เธอไม่ได้เปิดไฟด้วยซ้ำเพราะกลัวมาร์คตื่น อย่างไรก็ตามเขายังคงพลิกตัวในขณะที่เธอขึ้นไปบนเตียงทำให้เธอค้างอยู่ในท่านั่งเป็นเวลาสองสามนาที เธอเอนตัวลงอย่างระมัดระวังหลังจากแน่ใจว่าเขาจะไม่ขยับอีกต่อไป

เธอปรับท่าทางและหลับไปเร็วมาก หลังจากเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวันเธอก็สู้เพื่อไม่ให้ลืมตา

มาร์คค่อย ๆ ลืมตาขึ้นท่ามกลางความมืด บางทีผมนุ่ม ๆ ของเธออาจจะกระตุกปลายจมูกของเขา เขาได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ บนร่างกายของเธอ

ผู้หญิงที่นั่นใส่น้ำหอมทุกประเภท แต่เขาก็ไม่พบกลิ่นใดที่เขาเพ้อฝัน เธอเป็นคนเดียวที่มีกลิ่นเฉพาะตัวนี้ติดตัวเธอ…

แอเรียนตื่นเร็วกว่าปกติครึ่งชั่วโมงในวันรุ่งขึ้น เมื่อเห็นว่ามาร์คยังไม่ตื่นเธอจึงเริ่มเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ขอบเตียงอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เพราะวางแผนว่าจะมาถึงที่ทำงานแต่เช้าตรู่ในวันนี้