แจ็คสันปรากฏตัวที่ขั้นบันไดที่นำไปสู่ที่พักของครอบครัวเลนในเช้าวันรุ่งขึ้นขณะที่ฟ้ากำลังเริ่มสว่าง ข้างหลังเขามีขบวนรถที่เรียงกันเป็นแถวอย่างเรียบร้อยด้านนอกทางเข้าของอาคาร
ทิฟฟานี่เพิ่งจะลุกจากเตียง (อย่างไม่เต็มใจ) หลังจากได้รับโทรศัพท์จากคู่หมั้นของเธอ ก่อนจะลากตัวเองไปอาบน้ำ ในทางกลับกัน ลิเลียนรู้สึกตื่นเต้นกับงานนี้มาก เธอแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว ดังนั้นเธอจึงช่วยแต่งหน้าให้ลูกสาวของเธอ
“เอ่อ เด็กสมัยนี้! เมื่อคืนฉันบอกให้เธอนอนแต่หัวค่ำ แต่เธอก็ไม่ฟัง ดูเธอตอนนี้สิ เธอแทบจะลืมตาไม่ขึ้นด้วยซ้ำ!” เธอตำหนิ “แจ็คสันรออยู่ข้างล่างแล้วนะสาวน้อย ดูรถเหล่านั้นที่จอดอยู่ข้างนอกสิ ฮี้! ครอบครัวเวสต์ก็แบบนี้แหละเนอะ ขนาดเพียงพิธีหมั้นยังขนาดนี้แล้วงานแต่งงานจะยิ่งใหญ่ขนาดไหน?”
ทิฟฟานี่อ้าปากหาวอีกครั้งต่อหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง “เราค่อย เอ่อ คุยกันทีหลังได้ไหมแม่? เราต้องไปที่ เอ่อ ไปที่ร้านอาหารเพื่อทานอาหารกลางวัน ถูกไหม?” เธอพูดอย่างเบลอ ๆ “ฉันแบบ ง่วงนอนมากเลยตอนนี้ ฉันอยากจะกลับไปนอนมาก เมื่อคืนแม่ก็นอนดึกเหมือนกันไม่ใช่เหรอ? แม่ หาว ตื่นไหวได้ยังไงเนี่ย?”
ลิเลียนจับหูของหญิงสาวแล้วบีบแน่น “นั่นเป็นเพราะผู้ใหญ่ที่เหมาะสมอย่างฉันรู้ดีว่ายังมีสิ่งสำคัญในชีวิตมากกว่าการนอนหลับ! ต่างจากสาว ๆ อย่างเธอ เด็ก ๆ แบบเธอไม่มีความสำนึกว่าอะไรสำคัญกว่าอะไร! แจ็คสันมาถึงตั้งนานแล้วแต่เธอไม่มีปัญหาที่จะนอนอยู่บนเตียงต่อ มารยาททรามอะไรอย่างนี้! ฮึ รีบไปแต่งตัวซะ จะได้รีบลงไปหาเขาให้เร็วที่สุด อีกอย่าง ฉันไม่ได้ยินข่าวเกี่ยวกับแอริเลย เธอไม่มาเหรอ?”
การเอ่ยถึงแอเรียนเป็นสัญญาณปลุกเล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับทิฟฟานี่ “เอ่อ หนูควรโทรไปถามเธอ เธอควรจะมาถึงสนามบินเมืองหลวงตอนเที่ยงวันนี้ เธอบอกว่าเธอจะรีบมาหาเราด้วยความเร็วสูงสุดเพราะเธอไม่อยากพลาดเรื่องสำคัญเช่นนี้ เธอสัญญากับหนูไว้แบบนี้ระหว่างที่เราโทรวิดีโอคอลกันเมื่อคืน”
ทิฟฟานี่โทรหาแอเรียน แต่เธอถูกต่อสายไปที่ข้อความอัตโนมัติที่แจ้งเธอว่าเธอไม่สามารถติดต่อแอเรียนได้ในขณะนี้ ทิฟฟานี่ให้เหตุผลว่าเพื่อนของเธอคงจะยังอยู่ในระหว่างเที่ยวบิน เธอจึงตัดสินใจว่าเดี๋ยวค่อยโทรไปใหม่
ขณะที่ทั้งหมดนี้กำลังเกิดขึ้น แจ็คสันรออย่างใจจดใจจ่ออยู่ที่ชั้นล่างกว่าหนึ่งชั่วโมง เขาเริ่มกระสับกระส่ายมากขึ้น “พวกคุณรออยู่ที่นี่ ผมจะไปดูว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม”
ลิเลียนเปิดประตูและรีบตอบ “โอ้ คุณเอง แจ็คสัน! เอ่อ เราเกือบจะพร้อมแล้ว ไม่ต้องกังวลนะ ตกลงไหม? ทิฟฟ์กำลังแต่งหน้าอยู่ เธอจะเสร็จเร็ว ๆ นี้แหละ!”
ช่างเป็นช่วงเวลาที่หายากที่แก้มของแจ็คสันกลายเป็นสีชมพูขี้เล่นซึ่งเกิดขึ้นเมื่อชายคนนั้นตระหนักว่าความสัมพันธ์ของเขากับลิเลียนได้ยกระดับเป็นญาติสะใภ้ “โอ้ เจ๋งไปเลย ใช่ ผม เอ่อ จะเข้าไปทักทายแล้วกลับออกไป คุณสองคนค่อยตามไปหลังจากนั้น ผมหมายถึงหลังจากที่เธอเสร็จแล้ว”
น่าเสียดายที่อารมณ์ที่ดีของเขาลดลงเล็กน้อยในขณะที่เขาก้าวเข้าไปในห้องของทิฟฟานี่ เพราะดูเถิด เจ้าสาวของเขาผล็อยหลับไปอยู่ที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งของเธอ เขานอนไม่หลับทั้งคืนเพราะตื่นเต้นกับวันนี้และกระโจนเข้าสู่ความวุ่นวายเพื่อมาพบเธอและนี่คือวิธีที่ทิฟฟ์เลือกที่จะต้อนรับวันหมั้นของพวกเขาเหรอ?
ลิเลียนดึงทิฟฟานี่ออกจากโต๊ะอย่างรวดเร็ว “โอ๊ย อะไรเนี่ย แจ็คสันมาแล้ว!”
ดวงตาของหญิงสาวเบิกกว้างขึ้นทันที ดวงตาที่เจิดจ้าและแวววับของเธอจะใช้เวลาสักระยะเพื่อเพ่งเล็งไปที่ชายที่ยืนอยู่ข้างแม่ของเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
มีนิยายหลายเรื่องที่หยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหวเลยค่ะและมีแต่เรื่องเดิมฯไม่มีเรื่องใหม่ฯให้อ่านบ้างเลย...