เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 6

มันเป็นช่วงเวลานึงที่แอเรียนเห็นเงาของวิลจากด้านหลังของทิฟฟานี่ ทั้งสามคนรู้กันกันเป็นอย่างดี ทิฟฟานี่ เลน จึงทำเสียงเหมือนเขาได้อย่างน่าประทับใจและไร้ที่ติ

ใจของแอเรียนเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว เธออ้าปากค้างและไม่รู้จะตอบอย่างไร

ทิฟฟานี่โบกมือพร้อมกับยิ้ม

“เอาล่ะ ภารกิจของฉันเสร็จสิ้นแล้ว ไม่ว่าเธอจะตอบยังไง เธอควรบอกวิลด้วยตัวเอง กลับบ้านดีๆล่ะ พรุ่งนี้เจอกัน!”

หลังจากนั้นทิฟฟานี่ก็เข้าไปในรถของเธอ แล้วทิ้งให้แอเรียนตกตะลึงกับคำพูดของทิฟฟานี่ซึ่งเธอได้ยินมันซ้ำไปซ้ำมาวนอยู่ในหัวของเธออยู่ชั่วขณะ

เมื่อแอเรียนกลับถึงคฤหาสน์เทรมอนต์ ซึ่งมันก็ล่วงเลยเวลา 2 ทุ่มมาแล้ว เธอเปิดกล่องของขวัญอย่างระมัดระวัง ทิฟฟานี่ซื้อสร้อยคอให้กับเธอและวิลซื้อสร้อยข้อมือไม่กับเธอ ในกล่องของขวัญของวิลยังมีโน้ตซึ่งเขียนว่า ‘จับมือแล้วก้าวไปด้วยกันนะ’

แอเรียนหน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศ เธอเก็บของขวัญไว้ในกล่องกระดาษแข็งแล้วซ่อนมันเอาไว้ใต้เตียงของเธอ มาร์ค เทรมอนต์ ไม่เคยยินดีกับสิ่งต่างๆที่เธอได้รับ เธอจึงไม่กล้าที่จะใส่มันให้ใครเห็น

ทันใดนั้นเสียงขอแมรี่ก็ดังขึ้นจากด้านหลัง

“แอริ กลับมาแล้วหรอ? ให้ฉันทำอาหารสำหรับวันเกิดให้เธอเถอะนะ”

แอเรียนเสนอตัวเองขึ้นมาทันที

“แม่นมแมรี่ ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นนะคะ หนูกินมาแล้ว คืนนี้พักผ่อนเถอะนะคะ”

ท่าทางของแมรี่ลังเลที่จะพูด พร้อมกับลูบมือที่เย็นฉ่ำของเธอด้วยกัน

“แอริ ท่านน่ะ รีบที่จะกลับมาให้ทันวันเกิดของเธอทั้งๆที่ติดธุระกิจอยู่ ฉันเห็นท่านซื้อของขวัญมาด้วย แต่เขาดูไม่มีความสุขเลยเพราะเขาเห็นว่าเธอไม่ได้อยู่บ้าน ทำไมเธอถึงกลับมาเวลานี้ล่ะ ท่านเองก็ยังไม่ได้ทานข้าวเลยนะ...”

ลมหายใจของแอริถึงกับติดที่ลำคอของเธอ แสงแห่งความตื่นตระหนกส่องเข้าที่หน้าอันซีดเซียวของเธอ มาร์ค เทรมอนต์ ห้ามไม่ให้เธอใช้เวลาว่างในการออกไปข้างนอก เธอตอบรับคำเชิญจากทิฟฟานี่เพราะไม่คิดเลยว่าเขาจะกลับมากระทันหันแบบนี้

เมื่อเห็นว่าเธอกำลังหวาดกลัว แมรี่จึงจับมือเธอไว้

“ไม่ต้องกลัวนะ ท่านไม่กัดเธอหรอก ฉันจะไปเตรียมอาหารให้ท่านนะ แล้วเธอก็เอาไปเสิร์ฟให้เขา วันนี้เป็นวันเกิดของเธอ พูดจาให้เพราะๆ เขาจะไม่ทำอะไรให้มันยากสำหรับเธอ”

เธอพยักหน้า เมื่อแมรี่เตรียมอาหารเสร็จ เธอก็ยกขึ้นไปข้างบนอย่างระมัดระวัง แล้วใช้มือนึงเคาะที่ประตู

“อยู่ไหมคะ?”

ไม่มีการตอบกลับใดๆ แอเรียนคุ้นเคยกับเหตุการณ์นี้ดี มาร์ค เทรมอนต์ ชายซึ่งพูดเพียงไม่กี่คำ มันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่เขาจะเพิกเฉยกับคนอื่นในเวลาที่เขาอารมณ์ไม่ดี