เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 60

ลิลลี่พยักหน้าเล็กน้อย “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ดิฉันขอลาตรงนี้นะคะ”

ทันทีที่เธอกลับไปที่ทำงานทุกคนในแผนกออกแบบต่างก็พากันมาหาเธอ “มันเป็นยังไงบ้าง คุณปิแอร์? เขาอนุมัติแล้วเหรอ?”

ลิลลี่ตรงเข้าไปในห้องทำงานของซีอีโอและพูดเมื่อเธอเห็นเอริก “ได้รับการอนุมัติแล้วค่ะ คุณนาธาเนียล”

เอริกดูไม่แปลกใจเลย “โอเครับ ให้ภารโรงมาทำความสะอาดสำนักงาน วันนี้คุณได้รับอนุญาตให้เลิกงานได้ก่อนทุกคน”

ทั้งแผนกออกแบบต่างโห่ร้องทันทีที่มีข่าวออกไป ทุกคนยกเว้นแอเรียนซึ่งยังคงนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของเธอ

เธอเก็บข้าวของและเข้าห้องน้ำอย่างเงียบ ๆ ที่หน้ากระจกเธอทาลิปสติกอีกครั้งเพื่อปกปิดริมฝีปากซีดของเธอ เธอไม่อยากให้มาร์คไม่สบายใจเมื่อเห็นเธอที่บ้าน

ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงใครบางคนพูดอยู่ในห้องน้ำ “ฉันคิดว่า แอเรียนเป็นคนที่บังคับให้ มาร์ค เทรมอนต์ เปิดเผยการแต่งงานของพวกเขาต่อสาธารณะ เขารักษาความสัมพันธ์ของพวกเขาไว้เสมอและแม้แต่ปฏิเสธภาพร่างเมื่อเธอไปส่ง ฉันสงสัยว่ามันไม่มีปัญหาอะไรตั้งเเต่เเรกแล้ว เป็นเพราะแอเรียนทำให้มันเป็นเบบนี้ ไม่อย่างนั้นทำไมทุกอย่างถึงราบรื่นในตอนที่คุณลิลลี่ไปส่งงานในครั้งนี้ล่ะ ฉันสงสัยจริง ๆ ว่าเธอใช้กลอุบายแบบไหนเพื่อไต่ขึ้นไปบนเตียงของมาร์ค…”

“ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน! ฉันรู้สึกตกใจมากที่ได้รู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเธอกับเขา หลังจากทำการค้นหาทางเน็ตแล้ว ฉันก็ไม่แปลกใจอีกต่อไป เขาพาเธอเข้ามาและพวกเขาก็อยู่ร่วมชายคาเดียวกันเป็นเวลาหลายปี ผู้หญิงที่โชคดีอย่างเธอมีทุกอย่างที่มอบให้ถึงมือไม่ใช่เหรอ? เธอสามารถบังคับให้ผ่านพ้นไปได้โดยใช้กลอุบายใด ๆ ผู้ชายที่แสนดีอย่างมาร์คจะยอมทำอย่างเเน่นอน เธอยังได้นอนกับลูกชายคนที่สามของซีวานด้วยหนึ่งคืน คงไม่น่าแปลกใจที่มาร์คใจดีกับเธอ เธอสมควรได้รับการปฏิบัติแบบนั้นแหละ!” อีกคนพูด

“ฉันรู้ ใช่ไหมล่ะ? คนแบบนั้นจะแต่งงานกับมาร์คได้อย่างไรกัน?! มันไม่ยุติธรรมเลย!”

"ใช่! ยิ่งเธอปีนขึ้นไปสูงเท่าไหร่เธอก็จะล้มยากขึ้นเท่านั้น คอยดูเถอะ สิ่งต่าง ๆ จะไม่เป็นไปด้วยดีสำหรับคนอย่างเธอ! เราแทบจะบ้าคลั่งจากช่วงเวลาต่าง ๆ ถ้าไม่ใช่เพื่อหยุดพักฉันจะสอนบทเรียนให้หล่อน! หล่อนมันก็เป็นแค่อีตัว แม้ว่าจะทำเป็นสงวนท่าทีก็ตาม”

แอเรียนไม่มีความปรารถนาที่จะอยากรู้ว่าเธอกำลังฟังบทสนทนาของใครอยู่ เธอจึงออกจากห้องน้ำทันทีก่อนที่ทั้งสองจะออกมา

ระหว่างทางกลับซื้อชานมไข่มุก 1 แก้ว ถ้วยอุ่นในมือของเธอปัดเป่าความหนาวเย็นของฤดูหนาวไปทันที

เธอจำไม่ได้ว่าเธอได้ยินเรื่องนี้มาจากไหน แต่ชานมไข่มุกน่าจะทำให้อารมณ์ดีขึ้นได้

ไม่นานหลังจากที่แอเรียนออกมาจากร้านชานม เธอก็ถูกบังคับให้หยุดโดยโรลส์ - รอยซ์ ที่กำลังจะมาถึง เธอยืนอยู่ตรงจุดนั้นโดยไม่สนใจที่จะพยายามหลบเลี่ยงรถ คนเดียวที่ขับรถแบบนี้คือไบรอันภายใต้การบีบบังคับของมาร์ค นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดขึ้นเธอจึงไม่รู้สึกกลัวเลย

แอเรียนเปิดประตูเข้าไปที่เบาะหลังและทักทายมาร์ค อย่างไม่เป็นทางการ “คุณก็เลิกงานเร็วด้วยเหรอ?”

มาร์คไม่ตอบสนองเธอในขณะที่เขายังคงหลับตาอยู่ ด้วยมือที่เเข็งกร้านของเขาปกคลุมใบหน้าของเขา เขาจึงดูเป็นศัตรูน้อยลง

แอเรียนไม่รังเกียจที่จะถูกเพิกเฉย อย่างน้อยวันนี้เธอก็ไม่จำเป็นต้องนั่งแท็กซี่กลับบ้าน

ชานมไข่มุกไหลผ่านหลอดและกลิ่นหอมหวานของมันก็แผ่ออกมาจากภายในปากของเธอ

ไบรอันรู้สึกประหม่าเล็กน้อยเมื่อนั่งอยู่ที่นั่งคนขับ เขาอยากเตือนให้แอเรียนงดดื่มชานมในรถเพราะมาร์คเกลียดกลิ่นเหม็น ๆ ในรถของเขา อย่างไรก็ตามมาร์คยังไม่ได้พูดอะไรสักคำ…

มาร์คขมวดคิ้วเล็กน้อย ในที่สุดเขาก็ได้กลิ่นชานมไข่มุก "นั่นอะไรน่ะ?"

แอเรียนมองเขาอย่างไร้เดียงสา “ชานมไข่มุกน่ะ…?”

เขาจ้องกลับมาที่เธอโดยไม่พูดอะไร

เธอโน้มตัวไปข้างหน้าและนำหลอดไปที่ริมฝีปากของเขา “คุณ… อยากชิมหน่อยไหม?”