เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 61

มาร์คผงะเล็กน้อย แต่แล้วก็จิบนิด ๆ อย่างสงสัย ความหวานที่เข้มข้นของชานมระเบิดในปากของเขาทันทีทำให้เขาขมวดคิ้วมากขึ้น สำหรับคนอย่างเขาที่ไม่ชอบกินขนมมาตั้งแต่เด็กนี่เป็นความทรมานอย่างแท้จริง

ทันใดนั้น แอเรียนก้ดึงสติกลับมา เธอเพิ่งทำอะไรลงไป? ทำไมเธอถึงให้ชานมที่เธอดื่มกับเขา? เขาแค่ดื่มมันจริง ๆ เหรอ?!

แอเรียนสะดุ้งเมื่อเห็นรอยลิปสติกที่ทิ้งไว้บนหลอด เธอถือถ้วยไว้ใกล้หน้าอกและมองออกไปนอกหน้าต่าง แม้ว่าเธอจะแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เธอก็ตื่นตระหนกอยู่ข้างใน เธอควรดื่มชานมที่เหลืออยู่ไหมนะ?

มาร์คไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในความคิดของเธอตอนนี้ แต่เขารู้สึกสนุกกับการที่เธอจับเครื่องดื่มของเธอไว้แน่น เขาจิบเพียงนิดเดียว ทำไมหัวใจของเธอถึงเจ็บปวดมากกับเครื่องดื่ม?

เมื่อพวกเขาเข้าใกล้จะถึง คฤหาสน์ เทรมอนต์ โทรศัพท์มือถือของมาร์คก็ดังขึ้น

เขาเหลือบไปที่หน้าจอและตัดสายทันที

“รับสายสิ ทำเป็นว่าฉันไม่อยู่ตรงนี้ก็ได้” แอเรียนพูดเบา ๆ

เขาเหลือบมองเธออย่างเงียบ ๆ ราวกับจะบอกเธอว่าเขาไม่ได้สนใจความคิดเห็นของเธอ แต่เขาไม่ต้องการให้เธอได้ยินเนื้อหาของการโทร

แอเรียนปิดปากของเธออย่างไม่พอใจ เมื่อพวกเขามาถึง คฤหาสน์ เทรมอนต์ เธอก็ลงจากรถและเดินไปที่ประตูหลังด้วยความเคยชิน มาร์คหยุดอยู่บนทางเดินของเขา เมื่อลงจากรถและพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณไม่คุ้นเคยกับการใช้ประตูหลักเหรอไง?”

เธอหันหลังกลับและเดินเข้าไปทางประตูหลักด้วยความอับอายเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ทางเข้าทักทายเธอด้วยความเคารพ“ ท่านผู้หญิง”

เธอคอตกอย่างอับอายและหนีไปที่ห้องครัวเพื่อตามหาแมรี่ เธอรู้สึกสบายใจเมื่ออยู่ใกล้ ๆ เธอ

แมรี่กำลังเตรียมผักเมื่อเธอเห็นแอเรียนข้ามา “โอ้ วันนี้คุณกลับมาเร็วมากเลย?” เธอกล่าวด้วยรอยยิ้ม

แอเรียนวางชานมไข่มุกลงแล้วพับแขนเสื้อขึ้นอย่างชำนาญเพื่อที่จะช่วย “บริษัทให้เราหยุดพัก ฉันวิ่งเข้าไปหามาร์คและกลับบ้านมาพร้อมกับเขา”

แมรี่ย้ายผักออกไป “แล้วคุณมาทำอะไรที่นี่ในครัวแทนที่จะไปกับนายท่าน? ชู่ ชู่ คุณทั้งคู่ไม่ได้ใช้เวลาร่วมกันมากพอ ตอนนี้รีบไปอยู่กับเขาสิ!”

แอเรียนพูดไม่ออกชั่วขณะ ถ้าเธอสบายใจเมื่ออยู่ใกล้ ๆ มาร์ค ทำไมเธอต้องซ่อนตัวอยู่ในครัวทันทีที่กลับมาล่ะ?

แมรี่ผลักเธอออกอย่างแรงเมื่อเธอเห็นแอเรียนยังคงเดินวนเวียนอยู่นั่นเเหละ “รีบเข้าไปสิ ทำในสิ่งที่ควรทำ! ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือตรงนี้หรอกน่า”

แอรียนเดินขึ้นไปชั้นบนอย่างหดหู่ ตัดสินใจว่าจะเอาเสื้อผ้าก่อนจะไปอาบน้ำ เมื่อเธอเข้ามาในห้องเธอก็เห็นมาร์คนั่งอยู่หน้า หน้าต่างขณะคุยโทรศัพท์ เธอย่องไปรอบ ๆ ห้อง และตรงไปที่ชั้นล่างหลังจากหยิบเสื้อผ้าของเธอ

หลังจากอาบน้ำแล้ว แอเรียนก็เอนหลังพิงโซฟาในห้องนั่งเล่นและอ่านนิตยสาร ในที่สุดความเหนื่อยล้าจากสองสามวันที่ผ่านมาก็ส่งผลกระทบต่อเธอและก่อนที่เธอจะรู้ตัวเธอก็สลบไปแล้ว

แมรี่ออกมาจากครัวเมื่อเธอเตรียมอาหารเย็นเสร็จแล้ว เธอจงใจเพิกเฉยต่อแอเรียนอซึ่งเผลอหลับไปและขึ้นไปชั้นบนเพื่อบอกมาร์คว่า “นายท่านคะ อาหารเย็นพร้อมแล้วค่ะ”

มาร์คไม่ได้อาบน้ำหรือเปลี่ยนเสื้อผ้า นั่นหมายความว่าเขาจะออกไปอีกครั้งในภายหลัง เมื่อเขาเดินลงไปชั้นล่างและสังเกตเห็นแอเรียนนอนหลับอยู่บนโซฟาเขาก็เอาผ้าห่มที่กองอยู่ด้านข้างดึงมาห่มร่างของเธอ การเคลื่อนไหวของเขาไม่ได้อ่อนโยนที่สุด แต่ดูเหมือนจะหงุดหงิดแทน แมรี่เฝ้าดูฉากนั้นด้วยรอยยิ้มที่มีความหมายบนใบหน้าของเธอ

“นายท่าน ดิฉันควรปลุกนายหญิงเพื่อทานอาหารเย็นหรือไม่คะ?” แมรี่ถามอย่างระมัดระวัง

“ไม่จำเป็นหรอก” มาร์ควางใจอย่างเฉยเมย

รอยยิ้มบนใบหน้าของแมรี่กว้างขึ้น ดูเหมือนว่ามาร์คยังคงห่วงใยแอเรียน

ประมาณหนึ่งชั่วโมงหลังอาหาร มาร์คมองนาฬิกาที่ข้อมือแล้วลุกขึ้น แล้วเดินไปที่ประตู “แมรี่ ผมจะออกไปจัดการเรื่องบางอย่าง”